آییننامه راهنمایی و رانندگی
اصطلاحاتی که در این آییننامه، دستورالعمل ها و پیوست های مربوط به کار رفته اند، دارای معانی مشروح زیر میباشند:
1 - آزادراه: آزادراه به راهی گفته میشود که حداقل دارای دو خط اتومبیل رو و یک شانه حداقل به عرض سه متر برای هر طرف رفت و برگشت بوده و دو طرف آن به نحوی محصور بوده و در تمام طول آزادراه از هم کاملا مجزا باشد و ارتباط آنها با هم تنها به وسیله راههای فرعی که از زیر یا بالای آزادراه عبور کند تامین شود و هیچ راه دیگری آن را قطع نکند.
2 - ابطال گواهی نامه: سلب اعتبار قانونی گواهی نامه رانندگی.
3 - اتومبیل: هر نوع خودرو که لااقل دارای دو چرخ در جلو و دو چرخ دیگر در عقب بوده و برای حمل بار یا انسان به کار رود.
4 - اتومبیل آموزشی: خودرویی است که برای آموزش رانندگی اختصاص داده شده و باید دارای دو پدال کلاچ و دو پدال ترمز، دو آیینه، تابلوی ویژه روی سقف و علایم مشخص روی بدنه و متعلق و یا تحت پوشش یکی از آموزشگاه های مجاز آموزش رانندگی باشد.
5 (اصلاحی 1402/06/08)- ناوگان دانش آموزی: خودرویی جمعی است که برای رفت و آمد دانش آموزان مدارس اختصاص داده شده است و دارای رنگ و علایم مشخص کننده میباشد.
6 - ارتفاع چراغ: فاصله مرکز چراغ خودرو بدون بار یا مسافر تا کف راه.
7 - اعتبار برگ معاینه فنی: زمان درج شده در متن برگ معاینه فنی وسیله نقلیه است.
8 - اوراق کردن وسیله نقلیه: عبارت است از جداکردن قطعات اصلی وسیله نقلیه، امحای شماره های شناسایی (در مورد شاسی به صورت برش) و بریدن سقف یا ستونهای اتاق و یا پرس اتاق آن و فک و اخذ پلاکها و ابطال اسناد مربوط.
9 - ایستادن: ایست وسیله نقلیه در زمان کوتاه.
10 - ایستادن ممنوع (توقف مطلقا ممنوع): ایست وسیله نقلیه برای هر مدت ممنوع است.
11 - بارکش: هر نوع خودرویی که برای حمل بار ساخته شده است و دارای انواع زیر است:
الف - کامیون: وسیله نقلیه موتوری باری که قسمت بارگیر آن به صورت پیوسته به کشنده متصل است. کامیون ها به طور کلی با وضعیت حداقل دو محور وجود داشته و ظرفیت حمل 6 تن بار و بیشتر دارند.
الف - 1: کامیون اتاق دار: کامیونی که حداکثر ارتفاع دیواره مقاوم اتاق بار آن از کف اتاق 5 /1 متر باشد.
الف - 2 - کامیون لبه دار: کامیونی که حداکثر ارتفاع دیواره مقاوم اتاق بار آن از کف اتاق 80 سانتیمتر باشد.
الف - 3 - کامیون تیغه دار: کامیونی که قسمت بار آن به وسیله تیغهای طولی به دو نیمه مساوی تقسیم شده باشد.
الف - 4 - کامیون کفی: کامیونی که قسمت بار آن دیواره نداشته باشد.
الف - 5 - کامیون سقفدار (مسقف): کامیونی که قسمت بار آن به صورت محفظه سرپوشیده ساخته شده است.
الف - 6 - کامیون یخچال دار: کامیون سقف داری که قسمت بار آن دارای تجهیزات سردکننده باشد.
الف - 7 - کامیون تانکر (باری مخزنی): کامیونی که قسمت بار آن به صورت مخزن بسته و برای حمل انواع مایعات ساخته شده است.
الف - 8 - کامیون بونکر: کامیونی که قسمت بار آن به صورت مخزن بسته و برای حمل انواع جامدات شکل پذیر (فله) ساخته شده است.
الف - 9 - کامیون مخلوط کن (میکسر): کامیونی که قسمت بار آن به صورت مخزن بسته و دارای دستگاه مخلوط کن باشد.
الف - 10 - کامیون کمپرسی: کامیون اتاق داری که تخلیه بار آن به وسیله دستگاه کمپرس انجام میشود.
الف - 11 - کامیونت: به دو صورت زیر وجود دارد:
11 - 1 - خودروی ون باربری: وسیله نقلیه موتوری باری است که اتاق راننده و اتاق بار به صورت دو محفظه جداگانه و بر روی یک شاسی باشد و مجموع وزن وسیله نقلیه و ظرفیت حمل بار آن از 3/5 تن تا کمتر از 5 تن است.
11- 2 - لوری: وسیله نقلیه موتوری باری است که اتاق راننده و اتاق بار به صورت دو محفظه جداگانه و بر روی یک شاسی باشد و مجموع وزن وسیله نقلیه و ظرفیت حمل بار آن از 5 تن تا کمتر از 6 تن است.
الف - 12 - کشنده: وسیله نقلیه ایست که یدک و یا نیمه یدک را به دنبال خود کشیده و به حرکت در می آورد.
الف - 13 - وانت دوکابین: وسیله نقلیه موتوری دومنظوره که اتاق راننده و سرنشینان و اتاق بار به صورت دو محفظه جداگانه باشد و برای حمل بار و اشخاص به کار می رود.
الف - 14 - وانت یک کابین: وسیله نقلیه موتوری که اتاق راننده و اتاق بار به صورت دو محفظه جداگانه و بر روی یک شاسی باشد و برای حمل بار ساخته شده و مجموع وزن خودرو و ظرفیت حمل بار آن کمتر از 3/5 تن است.
ب - تریلر (یدک): عبارت از وسیله نقلیه است که با یک وسیله نقلیه موتوری کشیده میشود.
پ - نیمه تریلر (نیمه یدک): عبارت از یدکی است که به یک وسیله نقلیه دیگر بهطوری متصل میگردد که بخشی از وزن بار آن به وسیله کامیون یا کامیون های کشنده حمل میشود.
12 - برگ یا برچسب معاینه فنی: گواهی انجام معاینه فنی که از سوی ستادهای معاینه فنی خودرو یا مراکز فنی مجاز صادر و برگه به درخواست کننده تحویل و برچسب به سمت راست شیشه جلو الصاق میگردد.
13 - بزرگراه: راهی است که حداقل دارای دو خط عبور در هر طرف بوده و ترافیک دو طرف آن به وسیله موانع فیزیکی از هم جدا شده باشد و به طور معمول دارای تقاطع های غیرهمسطح است. بزرگراه میتواند تعداد معدودی تقاطع همسطح کنترل شده داشته باشد.
14 - پلاک: قطعه فلزی است با ابعاد، طرح و رنگ های زمینه مختلف که شماره روی آن حک میشود و انواع آن عبارتند از: شخصی، دولتی، عمومی، سیاسی، سرویس، کنسولی، نظامی - انتظامی، تعمیری، گذرموقت، بین المللی، ترانزیت، کشاورزی - عمرانی و ویژه.
15 - پلاک غیرمجاز: پلاک های غیرمجاز عبارتند از:
الف - پلاکی که به موجب آگهی قبلی معاونت راهنمایی و رانندگی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، که از این پس در این آییننامه به اختصار راهنمایی و رانندگی گفته میشود، باید تجدید گردد.
ب - پلاکی که در کشور خارجی روی وسیله نقلیه نصب شده و پس از ورود به ایران با وجود سپری شدن مدت اعتبار آن تعویض نشده باشد.
پ - پلاک بین المللی که برای مسافرت با اتومبیل به خارج از کشور از سوی راهنمایی و رانندگی صادر و به اتومبیل های پلاک داخلی داده میشود و استفاده از آن در کشور ممنوع است.
ت - پلاکی که اشخاص در ارقام و مشخصات اولیه آن تغییر ایجاد کنند و یا پلاک وسیله نقلیه دیگری به یک وسیله نقلیه الصاق گردد و یا برای آن پلاک تقلبی به کار برده شود.
ث - پلاک دست ساز و دست نوشته ای که بدون مجوز راهنمایی و رانندگی به کار برده میشود.
ج - پلاک خودرویی که با اعلام مراجع صلاحیت دار فرسوده اعلام میشود.
16 - پلیس راه: واحدهایی از راهنمایی و رانندگی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران که نظارت و کنترل بر اجرای قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی در جاده های کشور دارند.
17 - پلیس مدرسه: دانش آموز آموزش دیده ای که با لباس ویژه و تجهیزات تعیین شده از طرف مسئولین مدرسه برای عبور ایمن دانش آموزان از عرض سواره رو راه ها مامور میگردد.
18 (اصلاحی 1396/05/08)- پیاده: شخصی غیرسوار که بدون استفاده از هر نوع وسیله نقلیه موتوری یا غیرموتوری حرکت می کند یا فردی که از صندلی چرخ دار (ویلچر) استفاده نموده یا مبادرت به جابه جایی کالسکه، چرخ دستی، جامه دان، سبدهای چرخ دار و مانند آن مینماید.
19 - پیاده رو: بخشی جدا شده از خیابان که در امتداد آن واقع شده و برای عبور و مرور پیادگان اختصاص یافته است.
20 - پیچ (قوس افقی): انحراف مستقیم راه در سطح افق.
21 - ترافیک (شدآمد): آمد و شد وسایل نقلیه و اشخاص و حیوانات در راه ها.
22 - تراموا (قطار خیابانی): قطاری شهری است که به طور معمول در خطوط ریلی واقع در سطح سواره رو وسایل نقلیه دیگر حرکت مینماید.
23 - تقاطع: محدوده ای است که در آن دو یا چند مسیر به صورت همسطح یا غیرهمسطح با یکدیگر تلاقی می کنند.
24 - توقف: ایست وسیله نقلیه در زمان طولانی بدون حضور راننده.
25 - توقف سنج (پارکومتر): دستگاهی است که با انداختن سکه یا پرداخت حق توقف، استفاده از کارت های اعتباری یا روش های دیگر، اجازه توقف را در زمان معین به خودرو می دهد.
26 - توقف ممنوع (پارکینگ ممنوع): توقف وسیله نقلیه ممنوع است، جز برای سوار و پیاده کردن، مشروط به استقرار راننده در پشت فرمان.
27 - توقیف گواهی نامه رانندگی: اخذ و ضبط گواهی نامه رانندگی و محروم نمودن موقت دارنده از مزایای قانونی آن.
28 - جاده: راه خارج از شهر برای عبور و مرور.
29 - جاده اصلی: راهی است که در برخورد با راه دیگر به طور معمول عریض تر است و با نصب علایم راهنمایی و رانندگی، اصلی تلقی میگردد.
30 - جاده خصوصی: راهی که اشخاص یا موسسات برای کاربرد شخصی ساخته اند و استفاده دیگران از آن منوط به اجازه مالک است.
31 - جاده فرعی: راهی که از راه اصلی منشعب شده و یا به آن می پیوندد و به طور معمول کم عرض تر است و با نصب علایم راهنمایی و رانندگی، فرعی تلقی میشود.
32 - چراغ توقف (چراغ ترمز): عبارت از چراغ هایی است که هنگام به کاربردن ترمز پایی برای کاهش سرعت یا توقف به کار می رود تا توجه لازم را به استفاده کنندگان از راه در پشت سر وسیله نقلیه بدهد.
33 - چراغ جانبی جلو (چراغ های کوچک جلو): عبارت از چراغ هایی است که حضور وسیله نقلیه و عرض آن را از سمت جلو نشان می دهد.
34 - چراغ جانبی عقب (چراغ های کوچک عقب): عبارت از چراغ هایی است که حضور وسیله نقلیه و عرض آن را از سمت عقب نشان می دهد.
35 - چراغ جانبی وسایل نقلیه طویل: عبارت از چراغ هایی است که در امتداد طول وسایل نقلیه طویل به کار می رود تا رانندگان وسایل نقلیه دیگر قادر به تشخیص طول آن شوند. این چراغ ها برای هر دو طرف در نظر گرفته شده و در قسمت عقب قرمز رنگ و در قسمت جلو زرد رنگ میباشند و در حدود هر 3 متر از طول وسیله نقلیه نصب میشوند.
36 - چراغ دنده عقب: عبارت از چراغی است که راننده وسیله نقلیه به کار می برد تا راه را به طرف عقب وسیله نقلیه روشن کرده و به این ترتیب به دیگر استفاده کنندگان از راه اخطار نماید که وسیله نقلیه در حال راندن به عقب بوده و یا می خواهد به عقب براند.
37 - چراغ رانندگی (نور بالا): عبارتست از چراغ هایی که جلوی وسیله نقلیه را تا فاصله دور روشن می کند.
38 - چراغ راهنما: عبارت از چراغی است که راننده وسیله نقلیه به کار می برد تا به دیگر استفاده کنندگان از راه اخطار نماید که راننده قصد تغییر جهت به راست و یا چپ، گردش و یا توقف را دارد.
39 - چراغ عبور (نور پآیین): عبارتست از چراغ هایی که جلو وسیله نقلیه را در فاصله نزدیک روشن می کند و موجب خیره شدن چشم یا ناراحتی رانندگانی که از طرف مقابل می آیند و دیگر استفاده کنندگان از راه نخواهد شد.
40 - چراغ مه: عبارت از چراغی است که در اتومبیل نصب شده و برای بهتر دیدن راه در هنگام مه و برف و باران سیل آسا و گرد وغبار و مانند آن به کار می رود.
41 - چرخ فلزی: چرخی است که محل تماس آن با سطح زمین فلزی باشد.
42 - حریم تقاطع: محدودهای است در تقاطع راهها که به منظور سهولت حرکت و ایمنی تردد اختصاص می یابد.
43 - حق تقدم عبور: اولویت حق عبور وسیله نقلیه ای نسبت به وسایل نقلیه دیگر یا نسبت به پیادگان و بالعکس.
44 - خط ایست: خط کشی عرضی است که در ورودی تقاطع و به منظور تعیین مرز توقف وسایل نقلیه پیش از گذرگاه پیاده بر سطح راه ترسیم میشود.
45 - خط تغییر سرعت: نوعی خط عبور که خودروهای ورودی به مسیر اصلی یا خروجی از آن میتوانند در طول آن، سرعت خود را برای همگرایی و یا واگرایی با جریان ترافیک افزایش یا کاهش دهند.
46 - خط عبور: بخشی از سواره رو است که در طول مسیر، به عبور یک ستون وسیله نقلیه اختصاص یافته و با خط کشی حدود آن مشخص میگردد. یک راه میتواند در هر جهت یک یا چند خط عبور داشته که این خط های عبور از سمت راست به چپ از شماره یک به بالا شماره گذاری میشوند.
47 - خط عبور دوچرخه: عبارتست از مسیر ویژه دوچرخه در سطح معابر که با تابلو، خط کشی و یا رنگ حدود آن مشخص میگردد.
48 - خط کمکی: خط عبوری است که به منظور تغییر سرعت، انجام حرکات گردشی و یا افزایش ظرفیت راه، در کنار خط عبور ایجاد میشود.
49 - خط ویژه: مسیری است که به وسیله خط کشی با رنگ متفاوت از خطوط دیگر و یا علایم و یا موانعی از بقیه مسیرها مشخص گردیده و برای عبور و مرور یک یا چند نوع وسیله نقلیه اختصاص دارد.
50 - خم (قوس عمودی): انحراف مسیر مستقیم راه در سطح قائم.
51 - خودرو: هر نوع وسیله نقلیه قابل حرکت در راه ها که نیروی محرکه آن از موتور باشد، به استثنای وسایل نقلیه ریل رو و عبارتند از:
الف - سواری: خودرویی است که برای حمل انسان ساخته شده و ظرفیت آن با راننده حداکثر 6 نفر است.
ب - سواری استیشن (سفری): نوعی خودرو سواری است که فضای بار با فضای سرنشین یکسره باشد و ظرفیت آن با راننده حداقل 7 و حداکثر 9 نفر است.
پ - سواری کار: اتومبیلی است دو دیفرانسیل کمک دار با اتاق جدا از شاسی یا اتومبیلی که ظرفیت آن با راننده بین 10 تا 15 نفر باشد.
ت - اتوبوس: هر نوع وسیله نقلیه موتوری مسافربری که ظرفیت آن با راننده و کمک راننده 27 نفر یا بیشتر باشد.
ث - اتوبوس برقی: اتوبوسی که نیروی محرکه آن به وسیله باتری یا نیروی برق تامین میشود.
ج - اتوبوس دو طبقه: وسیله نقلیه موتوری مسافربری که قسمت حمل مسافر آن در دو طبقه جداگانه روی هم و با یک سازه مشترک بوده و ظرفیت آن با راننده حداقل 27 نفر است.
چ - مینی بوس: خودروی مسافربری است که ظرفیت آن با راننده بین 16 تا 26 نفر میباشد.
ح - تراکتور: نوعی خودرو است که برای کارهای کشاورزی، صنعتی و عمرانی مانند شخم زدن، حفاری، بارگیری و کشیدن دنباله بند و غیره به کار می رود.
52 - خیابان: راه عبور و مرور در محل سکونت و فعالیت مردم که عرض آن بیش از 6 متر باشد.
53 - خیابان اصلی: راهی است که در برخورد با راههای دیگر عرض سواره روی آن بیشتر است و یا با نصب علایم راهنمایی و رانندگی، اصلی تلقی شده و در غیر این صورت در سمت راست راه دیگر قرار دارد.
54 - خیابان فرعی: راهی است که در برخورد با راه های دیگر، عرض سواره روی آن کمتر است و یا با نصب علایم راهنمایی و رانندگی، فرعی تلقی شده و در غیر این صورت در سمت چپ راه دیگر قرارگرفته باشد.
55 - دستگاه تهویه: به دستگاه هایی اعم از پنکه، کولر و یا بخاری گفته میشود که هوای درون وسیله نقلیه را جابه جا و یا دمای آن را کاهش یا افزایش دهد.
56 - راننده: کسی که هدایت وسیله نقلیه موتوری و غیرموتوری و همچنین حرکت دادن حیوانات را به صورت واحد یا گله و رمه برعهده داشته باشد.
57 - راه: عبارتست از تمامی سطح خیابان، جاده، کوچه و کلیه معابری که برای عبور و مرور عموم اختصاص داده میشود.
58 - راه آهن: ریلهای آهنی موازی ثابتی که قطار و وسایل نقلیه ریلی دیگر بر روی آن حرکت می کنند.
59 - راه عمومی: به راه هایی گفته میشود که برای عبور و مرور عموم مورد استفاده قرار میگیرد.
60 - روز: از طلوع تا غروب آفتاب.
61 - سازنده وسایل نقلیه: شخص یا موسسه یا کارخانه ای که وسایل نقلیه ای را که مطابق آییننامه باید شماره گذاری شود میسازد، یا قطعات ساخته شده آنها را سوار (مونتاژ) مینماید.
62 - ستاد معاینه فنی: تشکیلات متمرکز برای برنامه ریزی، هدایت، نظارت و کنترل فعالیت مراکز فنی معاینه خودرو و مراکز معاینه فنی مجاز که از سوی شهرداری ها و سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای ایجاد میگردد.
63 - سطح روشن: در مورد چراغ ها عبارت از سطح قابل دیدی است که نور از آن منتشر میشود و در مورد منعکس کننده نور عبارت از سطح قابل دیدی است که نور را منعکس می کند.
64 - شانه راه: بخشی از بدنه راه است که در دو طرف خط های عبور رفت و برگشت قرار داشته و برای توقف اضطراری وسایل نقلیه به کار می رود.
65 - شب: از غروب تا طلوع آفتاب.
66 - شماره وسیله نقلیه: عدد یک یا چند رقمی و حروفی که از طرف راهنمایی و رانندگی روی پلاک های ویژه منقوش و در عقب و جلوی وسیله نقلیه نصب میشود.
67 - شناسنامه خودرو: سندی است که مشخصات خودرو، مالک و نشانی کامل محل سکونت وی و تاریخ انتقالات و تغییرات انجام شده از سوی راهنمایی و رانندگی در آن درج و به آخرین مالک تسلیم میگردد.
68 - شیب (سربالایی - سرازیری): تغییر تدریجی ارتفاع سطح تمام شده راه در امتداد طولی مسیر.
69 - ظرفیت وسیله نقلیه: وزن بار یا تعداد مسافری که از طرف کارخانه سازنده با تایید وزارت صنایع و معادن برای وسیله نقلیه تعیین گردیده است.
70 - علایم: هر نوع علامت عمودی و افقی مانند تابلو، چراغ راهنمایی و رانندگی، خط کشی، نوشته و ترسیم، و همچنین تجهیزات هدایت کننده، سوت و حرکت دست و غیره که به وسیله مقامات صلاحیت دار برای کنترل و تنظیم عبور و مرور تعیین و به کار برده میشود.
71 - قطار شهری: نوعی وسیله حمل ونقل عمومی است که در شهرها و حومه به جابهجایی مسافر پرداخته و به طور معمول با چرخ های فلزی بر روی ریل حرکت می کند.
72 - قطعات و قسمت های اصلی: کلیه قسمت های اساسی وسیله نقلیه شامل محور، موتور، شاسی، اتاق و رنگ که تعویض آنها باعث تغییر مشخصات اساسی وسیله نقلیه میگردد.
73 - کارت پارک: کارت یا برگه ای است که با پرداخت پول تهیه میگردد و به وسیله آن اجازه توقف در مکان و زمان معین به خودرو داده میشود.
74 - کارت شناسایی خودرو: کارتی که مشخصات مالک و وسیله نقلیه شماره گذاری شده در آن ثبت و از سوی راهنمایی و رانندگی صادر و به مالک وسیله نقلیه تسلیم میگردد.
75 - کاروان: کاروان یا خانه سیار وسیله نقلیه غیرموتوری است که برای سکونت و یا کار استفاده شده و عرض آن از 6 /2 متر و طول آن از 12 متر بیشتر نباشد.
76 - کلاه ایمنی: کلاهی است که راننده و سرنشین موتورسیکلت ها آن را برای محافظت سر خود در برابر ضربات احتمالی ناشی از بروز سوانح به کار می برند.
77 - کمربند ایمنی: تسمه ای که نیم تنه بالای راننده و هر یک از سرنشینان را تحت کنترل و مهار ایمن خود قرار می دهد تا در هنگام ضرورت، همچون کاهش ناگهانی سرعت یا توقف آنی خودرو که ممکن است ناشی از ترمز یا برخورد با جسم دیگر یا حوادث دیگر باشد، مانع از جداشدن سرنشینان و راننده از صندلی خود و اصابت به شیشه جلو یا دیگر قسمتهای درونی و یا پرتاب شدن به بیرون خودرو شود و حداقل دارای دو نقطه اتکا باشد.
78 - کوچه: راهی در مناطق مسکونی که عرض آن حداکثر 6 متر باشد.
79 - گذرگاه پیاده: گذرگاهی در تقاطع راه ها، امتداد پیاده روها، سواره روها، روگذرها یا زیرگذرها یا هر محل دیگری از سواره رو که به وسیله خط کشی یا میخکوبی یا علایم دیگر، برای عبور پیادگان اختصاص داده شده است.
80 - گواهی نامه بین المللی رانندگی: گواهی نامه ای است که به اعتبار گواهی نامه داخلی طبق مفاد قانون الحاق ایران به کنوانسیون عبور و مرور در جاده ها و کنوانسیون مربوط به علایم راهها - مصوب 1354 - توسط راهنمایی و رانندگی صادر میگردد و مدت اعتبار آن یک سال میباشد.
تبصره (الحاقی 1384/06/30)- کانون جهانگردی و اتومبیلرانی جمهوری اسلامی ایران بر اساس مفاد کنوانسیونهای بینالمللی 1949 و 1968 حمل و نقل جاده ای و حسب عرف بین المللی و مقررات حاکم بر تمامی کشورهای عضو سازمان بین المللی جهانگردی (AIT) و فدراسیون بین المللی اتومبیلرانی (FIA) وظیفه ترجمه و تبدیل گواهینامه های رانندگی معتبر صادر شده توسط نیروی انتظامی و سایر اسناد و مدارک مربوط را بر عهده دارد.
81 - گواهی نامه رانندگی (پروانه رانندگی): اجازه نامه برای رانندگی وسایل نقلیه که از طرف راهنمایی و رانندگی به نام افراد صادر میشود.
82 - مجوز رانندگی با وسایل نقلیه عمومی: اعم است از پروانه تاکسیرانی، بهره برداری، کارت و یا دفترچه کار (برگ فعالیت) که از طرف مراجع صلاحیت دار به نام اشخاص صادر و اجازه رانندگی با وسایل نقلیه عمومی را به آنان می دهد.
83 - مرجع صلاحیت دار: وزارتخانه، سازمان، نهاد و دیگر دستگاه های مسئول که به موجب قانون و یا تصویب هیات وزیران در موردی خاص وظایف و مسئولیت هایی به عهده آنها گذاشته شده است.
84 - مراکز فنی مجاز: مراکزی که به وسیله اشخاص حقیقی یا حقوقی با رعایت ضوابط و مقررات ستاد معاینه فنی وابسته به شهرداری و یا سازمان راهداری و حمل و نقل جادهای، حسب مورد برای انجام معاینه فنی وسایل نقلیه درون شهری و برون شهری ایجاد میگردد.
85 - راههای شریانی درجه یک: معابری هستند که در طراحی و بهره برداری از آنها به جابه جایی وسایل نقلیه موتوری برتری داده میشود. این معابر ارتباط با راه های برون شهری را تامین می نمایند. راه های شریانی درجه یک براساس نحوه کنترل دسترسی تقاطع ها به دو گروه آزادراه و بزرگراه تقسیم می گردند که ضوابط اجرایی آنها را شورای عالی هماهنگی ترافیک شهرهای کشور تعیین مینماید.
86 - راههای شریانی درجه دو: معابری هستند که در طراحی و بهره برداری از آنها به جابه جایی و دسترسی وسایل نقلیه موتوری برتری داده میشود. برای رعایت این برتری حرکت پیادگان از عرض خیابان کنترل میشود. راههای شریانی درجه دو شبکه اصلی راه های شهری را تشکیل می دهند که ضوابط اجرایی آنها را شورای عالی هماهنگی ترافیک شهرهای کشور تعیین مینماید و عبارتند از:
الف - شریانی اصلی: راهی است که ارتباط بین خیابان های جمع و پخش کننده و بزرگراه ها را برقرار می کند. در این معابر فاصله های بین تقاطع ها نسبت به بزرگراه ها کمتر است.
ب - شریانی فرعی (خیابان جمع و پخش کننده): راهی است که ارتباط بین خیابان های محلی و خیابان های شریانی اصلی را برقرار می کنند. در این خیابان ها محل عبور عابران پیاده از عرض خیابان باید مشخص باشد.
87 - راههای محلی: راه هایی هستند که در طراحی و بهره برداری از آنها نیازهای وسایل نقلیه و عابران پیاده، با اهمیت یکسان در نظر گرفته میشود و ارتباط بین کوچه ها و خیابان های شریانی فرعی را برقرار می کنند.
88 - معاینه فنی: بازدید ظاهری و آزمایش های فنی برای تشخیص اصالت خودرو و سنجش میزان سلامت فنی، ایمنی و زیست محیطی وسیله نقلیه.
89 - منطقه ممنوعه: منطقه و محلی که آمد و شد وسایل نقلیه در آنها به وسیله علایم خاص و یا اعلام قبلی مراجع صلاحیت دار ممنوع شده باشد.
90 - منعکس کننده نور: عبارت از بازتاب کننده ای است که حضور وسیله نقلیه را از طریق انعکاس نوری که از چراغ وسیله نقلیه دیگر به آن تابیده میشود و یا از طریق انعکاس نور محیط، اعلام می دارد.
91 - مواد خطرناک: هر نوع مواد رادیو اکتیو، منفجره، محترقه، مایعات و جامدات آتش زا یا سمّی و یا اسیدی، گازهای فشرده، زباله ویژه و فاضلاب و مانند آن.
92 (اصلاحی 1395/12/25)- موتورسیکلت: وسیله نقلیه ای است مجهز به قوای محرکه، دارای دو محور و وزن خالص حداکثر (550) کیلوگرم که برای حرکت در معابر عمومی طراحی گردیده است. در چهار چرخ های موتوری الکتریکی وزن باطری ها به وزن وسیله نقلیه افزوده میشود و نباید دارای توان بیش تر از (15) کیلو وات باشد.
93 - موتورسیکلت گازی (موتور گازی): موتورسیکلتی است که هم دارای موتور و هم دارای ادوات پایی برای راندن باشد.
94 - نقص فنی: هر نوع نقصان یا تغییر در وضعیت ظاهری و فنی وسیله نقلیه که موجب کاهش ضریب ایمنی در رانندگی و یا افزایش بیش از حد مجاز گازهای آلاینده هوا و یا آلودگی بیش از حد مجاز صدا گردد.
95 - واحد انتظامی: منظور واحدهای نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران که به صورت پاسگاه ها و کلانتری ها در نقاط مختلف کشور مستقر هستند.
96 - وزن با بار: وزن وسیله نقلیه به اضافه وزن بار آن.
97 - وزن بارگیری شده: عبارت است از مجموع وزن مسافران و کارکنان و محمولات.
98 - وزن بدون بار: عبارت است از وزن وسیله نقلیه بدون راننده و مسافر و بار ولی با مخزن پر از سوخت و با ابزار و آلاتی که به طور معمول وسیله نقلیه همراه دارد.
99 - وسیله نقلیه: وسایل موتوری و غیرموتوری و موتورسیکلت که برای جابه جایی انسان و کالا در راه به کار می رود.
100 - وسیله نقلیه امدادی: وسیله ویژه خدمات انتظامی، ترافیکی، پزشکی، آتش نشانی و امداد اضطراری آب، برق و گاز که به وسیله راهنمایی و رانندگی تعیین و با علایم ویژه مشخص می شود.
101 - وسیله نقلیه طویل (Long Vehicle): وسیله نقلیه ای است که طول آن بیش از 5 /12 متر باشد.
102 - وسیله نقلیه عمرانی: وسیله نقلیه موتوری است که ویژه انجام کارهای فنی، عمرانی و مانند آن میباشد و شامل بلدوزر، گریدر، غلطک، اسکریپر (زمین تراش) و غیره است.
103 - وسیله نقلیه غیرموتوری: هر نوع وسیله نقلیه ای که نیروی محرکه آن از موتور نباشد.
104 - وسیله نقلیه فوق سنگین: انواع خودرو و ادوات مربوط است که توانایی حمل محمولات وزین با وزن ناخالص بالاتر از 40 تن و حجیم با حجمی با ابعاد مازاد بر اندازه های زیر را داشته باشد:
طول 5 /16 متر، عرض 6 /2 متر و ارتفاع 5 /4 متر.
105 - وسیله نقلیه کشاورزی: به وسایل نقلیه موتوری گفته میشود که علاوه بر حمل و نقل خود، ادوات دیگر و دنباله بندهای کشاورزی را نیز جابه جا نموده و یا از نیروی محرکه تولیدی آنها برای انجام عملیات مختلف کشاورزی استفاده میشود و شامل انواع تراکتور، کمباین، تیلر و ماشین های خودکششی دیگر در بخش کشاورزی است.
106 - وسیله نقلیه مرکب: عبارت است از چند وسیله نقلیه متصل به هم که به عنوان واحد در راه حرکت کنند.
107- وسیله نقلیه مفصل دار: وسیله نقلیه ای است که شامل یک کشنده و یا وسیله نقلیه موتوری و یک نیمه یدک متصل به آن باشد که با بار یا محفظه حمل مسافر دارای عرض حداکثر 6 /2 متر، طول حداکثر 35 /18 متر، ارتفاع حداکثر 5 /4 متر و وزن حداکثر 40 تن است.
108- وسیله نقلیه موتوری: هر نوع وسیله نقلیه ای که دارای حداقل یک چرخ در جلو و دو چرخ در عقب بوده و دارای موتور و سامانه انتقال قدرت است و برای حمل بار یا انسان به کار می رود که به آن خودرو نیز گفته میشود.
109 (الحاقی 1396/05/08)- صندلی چرخ دار (ویلچر): وسیله ای چرخ دار با ظرفیت یک نفر برای جا به جایی فرد معلول، ناتوان و کم توان که دارای وسایل و تجهیزات کنترلی (ترمز) مناسب است و نیروی محرکه آن برقی و یا نیروی بدنی فرد معلول میباشد.
تبصره 1 - تا زمانی که انجام عملیات شماره گذاری وسایل نقلیه کشاورزی، صنعتی و عمرانی به طور کامل از سوی راهنمایی و رانندگی صورت نپذیرفته است و پس از آن، تردد این وسایل براساس دستورالعملی که به تایید وزارتخانه های کشور و راه و ترابری میرسد، انجام خواهد شد.
تبصره 2 - خودروها و موتورسیکلت ها و دوچرخه های ساخت داخل و وارداتی از نظر ایمنی و کیفیت باید استانداردهای مصوب موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران را دارا باشند و به علاوه از نظر آلودگی های زیست محیطی، استاندارد های مصوب شورای عالی حفاظت محیط زیست را رعایت نموده باشند.
تبصره 3 - تشخیص انواع وسایل نقلیه غیرموتوری که باید شماره گذاری شوند با راهنمایی و رانندگی است، مگر در مواردی که قانون خاصی وجود داشته باشد.
تبصره 1 - انواع پلاک ها و ابعاد و رنگ های آنها برای وسایل نقلیه مختلف در دستورالعمل یاد شده مشخص میگردد.
تبصره 2 - هرگاه اشخاص دیگری در مالکیت وسیله نقلیه شریک بوده و یا نسبت به آن حق عینی داشته باشند، نام و نشانی دقیق آنان نیز باید در درخواست قید شود.
الف - در صورتی که مفاد تبصره (2) ماده (2) رعایت نشده باشد و یا اصالت وسیله نقلیه هنگام بازدید به وسیله ماموران مربوط تایید نگردد.
ب - چنانچه مشخصات وسیله نقلیه با آنچه در اسناد مربوط ذکر شده مطابقت نداشته باشد.
پ - اگر تخصیص شماره به نام مالک به دلایل قانونی ممنوع باشد.
ت - چنانچه وسیله نقلیه، علایم و تجهیزات پیش بینی شده در این آییننامه را نداشته باشد.
ث - هرگاه حقوق دولتی و عوارضی که به طور قانونی به وسیله نقلیه تعلق گرفته پرداخت نشده باشد.
ج - در صورت نداشتن برگ معاینه فنی به استثنای وسایل نقلیه ای که از تاریخ ساخت آنها دو سال سپری نشده است.
تبصره (اصلاحی 1399/05/26)- صاحب پلاک فک شده یا نماینده قانونی وی در صورت خرید خودرو بعد از فک پلاک، باید برای دریافت مجوز نصب پلاک جدید بر روی وسیله نقلیه خریداری شده به واحد شماره گذاری یا مراکز مجاز مراجعه نماید. راهنمایی و رانندگی پلاک های فک شده را حداکثر تا یک سال نگهداری و در صورت عدم مراجعه صاحب قبلی، با حفظ کلیه سوابق پلاک و مالک قبلی خودرو در سامانه های شماره گذاری، پلاک های مذکور را به افراد متقاضی جدید اختصاص خواهد داد.
الف - برای وسایل نقلیه سه چرخ یا بیشتر با وزن خالی بیش از 400 کیلوگرم، یک پلاک در جلو و پلاک دیگر در عقب آن نصب میشود.
ب - بر روی وسایل نقلیه دو چرخ تنها یک پلاک، آن هم در عقب وسیله نقلیه نصب میگردد.
پ - بر روی یدکها و نیمه یدک ها یک پلاک در عقب نصب میگردد.
ت - پلاک یا پلاک ها باید در محل تعیین شده نصب شوند.
تبصره - برای پلاکی که زایل می شود، بنا به درخواست مالک و با مراجعه به واحد شماره گذاری بر اساس دستورالعمل یاد شده پلاک جدید صادر می شود.
تبصره - شرایط و نحوه احراز صلاحیت مراکز مجاز موضوع این فصل و نحوه نظارت بر آنها به موجب دستورالعملی خواهد بود که با پیشنهاد راهنمایی و رانندگی به تصویب وزیر کشور می رسد.
تبصره - وسایل نقلیه عمومی باری و مسافری مشمول مقررات مربوط می باشند.
الف - شرایط شرکت در آزمایش ها و صدور گواهی نامه موتورسیکلت گازی یا موتور گازی (گواهی نامه الف -1)
1 - حداقل سن 15 سال تمام.
2 - ارائه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
3 - قبول شدن در آزمون های آیین نامه و مهارت عملی رانندگی با موتور گازی.
ب - شرایط شرکت در آزمایش ها و صدور گواهی نامه موتورسیکلت های با حجم موتور تا 200 سی سی (گواهی نامه الف -2)
1 - حداقل سن 17 سال تمام.
2 - ارائه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
3 - قبول شدن در آزمون های آیین نامه و مهارت عملی رانندگی با موتورسیکلت مربوط.
پ - شرایط شرکت در آزمایش ها و صدور گواهی نامه موتورسیکلت های با حجم موتور بالای 200 سی سی و سه چرخ با وزن تا 400 کیلوگرم (گواهی نامه الف -3)
1 - حداقل سن 18 سال تمام.
2 - ارائه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
3 - دارا بودن گواهی نامه موتورسیکلت تا 200 سی سی حجم موتور (الف -2) که حداقل یک سال تمام از تاریخ صدور آن گذشته باشد.
4 - قبول شدن در آزمون های آیین نامه و مهارت عملی رانندگی با وسیله نقلیه مربوط.
ت - شرایط شرکت در آزمایش ها و صدور گواهی نامه (گواهی نامه ب -1)
1 - حداقل سن 18 سال تمام.
2 - ارایه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
3 - قبول شدن در آزمون های آیین نامه و مهارت عملی رانندگی با وسیله نقلیه مربوط، این نوع گواهی نامه برای درخواست کنندگان در اولین مرحله با اعتبار موقت یک ساله صادر می شود و در مدت یاد شده دارنده آن مکلف به رعایت محدودیت ها و شرایط ویژهای می باشد که در صورت رعایت آنها و رعایت مقررات این آییننامه و مرتکب نشدن تخلف، به گواهی نامه رانندگی با اعتبار موضوع تبصره (6) این ماده تبدیل خواهد شد. شرایط و ضوابط مربوط به رانندگی با گواهی نامه موقت و نحوه تبدیل آن، به موجب دستورالعملی است که به پیشنهاد راهنمایی و رانندگی و تصویب وزیر کشور، مشخص و اعلام می گردد.
ث - شرایط شرکت در آزمایش ها و صدور گواهی نامه (ب - 2)
1 - حداقل سن 21 سال تمام.
2 - سپری شدن حداقل دو سال تمام از تاریخ دریافت گواهی نامه رانندگی (ب -1).
3 - ارایه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
4 - قبول شدن در آزمون های آیین نامه و مهارت عملی رانندگی با وسیله نقلیه مربوط.
ج - شرایط شرکت درآزمایش ها و صدور گواهی نامه (پ -1)
1 - حداقل سن 23 سال تمام.
2 - سپری شدن حداقل دو سال تمام از تاریخ دریافت گواهی نامه رانندگی (ب -1).
3 - ارایه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
4 - قبول شدن در آزمون های آیین نامه و مهارت عملی رانندگی با وسیله نقلیه مربوط.
چ - شرایط شرکت در آزمایش ها و صدور گواهی نامه (پ - 2)
1 - حداقل سن 23 سال تمام.
2 - سپری شدن حداقل دو سال تمام از تاریخ دریافت گواهی نامه رانندگی (ب -2).
3 - ارایه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
4 - قبول شدن در آزمون های آیین نامه و مهارت عملی با وسیله نقلیه مربوط.
ح - شرایط شرکت در آزمایش ها و صدور گواهی نامه (ت - 1)
1 - حداقل سن 25 سال تمام.
2 - سپری شدن حداقل دو سال تمام از تاریخ دریافت گواهی نامه رانندگی (پ -1).
3 - ارایه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
4 - قبول شدن در آزمون های آیین نامه و مهارت عملی با وسیله نقلیه مربوط.
خ - شرایط شرکت در آزمایش ها و صدور گواهی نامه (ت - 2)
1 - حداقل سن 25 سال تمام.
2 - سپری شدن حداقل دو سال تمام از تاریخ دریافت گواهی نامه رانندگی (پ -2).
3 - ارایه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
4 - قبول شدن در آزمون های آیین نامه و مهارت عملی رانندگی با وسیله نقلیه مربوط.
د - شرایط شرکت در آزمایش ها و صدور گواهی نامه رانندگی ویژه وسایل نقلیه سبک عمرانی و کشاورزی
1 - حداقل سن 18 سال تمام.
2 - ارایه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
3 - قبول شدن در آزمون های آیین نامه و مهارت عملی رانندگی با وسیله نقلیه مربوط.
ذ - شرایط شرکت در آزمایش ها و صدور گواهی نامه رانندگی ویژه وسایل نقلیه سنگین عمرانی و کشاورزی و وسایل نقلیه فوق سنگین
1 - حداقل سن 23 سال تمام.
2 - ارایه گواهی سلامت جسمی و روانی از مراجع صلاحیت دار پزشکی.
3 - قبول شدن در آزمون های آیین نامه رانندگی و مهارت عملی رانندگی با وسیله نقلیه مربوط.
در گواهی نامه های رانندگی ویژه، نوع وسیله نقلیه ای که دارنده می تواند با آن رانندگی کند، قید می شود. برای رانندگی با وسایل نقلیه ویژه ای که سرعت آنها از 30 کیلومتر در ساعت تجاوز می کند، در شهرها و راه های عمومی، علاوه بر داشتن گواهی نامه ویژه، داشتن گواهی نامه (پ - 1) نیز ضروری است.
تبصره 1 - در کلیه موارد بالا علاوه بر رعایت شرایط تعیین شده، ارائه گواهی طی دوره آموزش آییننامه و مقررات راهنمایی و رانندگی و همچنین ارائه گواهی طی دوره کسب مهارت عملی رانندگی، از آموزشگاههای رانندگی مجاز الزامی میباشد. درخواست کنندگان یا دارندگان گواهی نامه های (ب، پ و ت) که خواستار رانندگی با وسیله نقلیه دارای یدک هستند، باید آموزش های لازم را کسب نمایند. برای وسایل نقلیه ویژه با توجه به کاربری مربوط، ارائه گواهی کسب مهارت عملکرد ویژه از مراکز مجاز یاد شده الزامی است.
تبصره 2 - راهنمایی و رانندگی می تواند در صورت لزوم آزمایش مجدد مقررات راهنمایی و رانندگی را پیش از انجام آزمون مهارت عملی از درخواست کنندگان به عمل آورد.
تبصره 3 - مراجع انجام معاینات پزشکی و همچنین ضوابط احراز سلامت جسمی و روانی درخواست کنندگان و هرگونه تغییر در آن به پیشنهاد وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی توسط کارگروهی متشکل از نمایندگان وزارتخانههای کشور، راه و ترابری، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و راهنمایی و رانندگی تعیین می گردد (پیوست شماره 2).
تبصره 4 - درکلیه موارد بالا آزمون آیین نامه و مقررات راهنمایی و رانندگی به صورت نوشتاری و یا رایانه ای انجام می گیرد.
تبصره 5 - مدت اعتبار انواع گواهینامه رانندگی پنج سال است و پس از پایان اعتبار آن و در صورت احراز سلامت جسمی و روانی، برای دوره های پنج ساله تمدید می گردد. برای افرادی که سن آن ها بیش از 70 سال تمام باشد، لازم است سلامت جسمی و روانی هر دو سال بررسی و احراز گردد.
تبصره 6 (الحاقی 1385/05/18)- جهت شرکت در آزمایشهای موضوع بندهای «الف» الی «ذ» در مورد کسانی که به سن مشمولیت رسیده اند، ارایه مدارک دال بر رسیدگی به وضع مشمولیت و تسلیم فتوکپی مدارک یاد شده جهت پیوست نمودن به پرونده متقاضی ضروری میباشد.
تبصره 1 - دارندگان گواهی نامه پایه بالاتر در گروه مربوط، می توانند رانندگی وسایل نقلیه موضوع گواهی نامه های پایه پآیین تر، به جز پایه (الف)، را انجام دهند.
تبصره 2 - دستورالعمل نحوه زمانبندی و ضوابط چگونگی انجام آزمونها، تمدید اعتبار، تجدید آزمون در صورت مردود شدن درخواست کننده و نحوه و میزان عوارض و مالیات مصوب قابل دریافت و نظایر آن از سوی راهنمایی و رانندگی تهیه و به اطلاع عموم رسانده می شود.
تبصره - دارندگان گواهی نامه رانندگی کشورهای غیر از متعاهدین کنوانسیونهای 1968 وین (قانون الحاق ایران به کنوانسیون عبور و مرور در جاده ها و کنوانسیون مربوط به علایم راهها - مصوب 1354-)، باید ترجمه معتبر گواهی نامه را همراه داشته باشند.
تبصره - در صورت کشف نقص عضو موثر، از سوی ماموران راهنمایی و رانندگی و پلیس راه، گواهی نامه رانندگی اخذ و تا زمان بررسی های پزشکی و اعلام امکان صدور گواهی نامه مجدد، دارنده گواهی نامه حق رانندگی ندارد.
نحوه شرایط و مسئول صدور گواهی نامه راهبران انواع وسایل حمل و نقل ریلی شهری و حومه، برابر دستورالعملی خواهد بود که به تصویب شورای عالی هماهنگی ترافیک شهرهای کشور برسد.
تبصره - در طول مدتی که برچسب یا برگ معاینه فنی اعتبار دارد، در صورت بروز نقص فنی، مالک موظف است برای رفع نقص اقدام نماید.
تبصره - معاینه فنی می باید به وسیله مهندسان یا کاردان های فنی و یا افراد با تجربه دارای گواهی انجام کار از مراجع صلاحیت دار صورت پذیرد.
الف - انواع وسایل نقلیه عمومی مسافربری و باربری در فاصله های سه ماهه یا بیشتر.
ب - وسایل نقلیه متعلق به دولت، نهادهای عمومی غیردولتی مانند شهرداری ها، نیروهای نظامی و انتظامی در فاصلههای سه ماهه یا بیشتر.
پ - وسایل نقلیه دیگر و موتورسیکلتها در فاصله های شش ماهه یا بیشتر.
تبصره - خودروهای نو تا دو سال پس از تولید، نیاز به دریافت برچسب یا برگ معاینه فنی ندارند.
تبصره - چنانچه وسیله نقلیه ای بدون اصالت تشخیص داده شود، ضمن صادر نکردن برگ معاینه فنی، مراتب به مراجع انتظامی اطلاع داده می شود.
تبصره - برگ و برچسب معاینه فنی که از طریق ستاد معاینه فنی و مراکز مجاز صادر می شود، در سراسر کشور معتبر است.
الف - دو چراغ بزرگ با نور سفید یا زرد با قابلیت تبدیل به نور بالا و پآیین در دو طرف جلو.
ب - دو چراغ جانبی کوچک با نور زرد یا سفید برای تشخیص عرض جلو وسیله نقلیه در منتهی الیه هر یک از دو سمت جلو.
پ - دو چراغ جانبی کوچک با نورقرمز برای تشخیص عرض عقب وسیله نقلیه در منتهی الیه هر یک از دو سمت عقب.
ت - دو چراغ کوچک با نور قرمز برای توقف (چراغ ترمز) در عقب وسیله نقلیه که همزمان با گرفتن ترمز روشن شده و از فاصله 35 متری دیده شود.
ث - یک چراغ کوچک با نور سفید در عقب برای تشخیص شماره پلاک. نور این چراغ باید برای تشخیص شماره پلاک از فاصله 25 متری کافی باشد.
ج - دو چراغ کوچک به رنگ سفید یا زرد برای نشان دادن حرکت با دنده عقب (چراغ دنده عقب). این چراغها باید به طوری نصب گردد که تنها هنگام راندن به عقب روشن شده و خیرگی و ناراحتی برای چشم دیگر استفاده کنندگان از راه فراهم ننماید.
چ - دو چراغ راهنمای الکتریکی یا الکترونیکی با نور زرد در دو طرف جلو و دوتای دیگر از آن با رنگ قرمز یا زرد در دو طرف عقب برای اعلام قصد گردش به چپ یا به راست و یا تغییر خط حرکت. نور این چراغ ها در روز باید از فاصله 35 متری قابل دیدن باشد.
ح - یدک و نیمه یدک های متصل باید دارای چراغ های مندرج در بندهای (ت) و (ث) و (ج) و دو راهنمای عقب موضوع بند (چ) این ماده باشند. اگر وسیله نقلیه ای دارای چند یدک زنجیری باشد چراغ های یادشده باید در عقب آخرین یدک نصب گردد.
خ - دو چراغ چشمک زن درجلو و دو چراغ چشمک زن در عقب که به طور هم زمان برای اعلام هشدار، احتیاط و یا خطر به رانندگان دیگر به کار برده می شوند.
تبصره 1 - به کار بردن چراغ های جانبی در وسایل نقلیه طویل، موضوع بند (35) ماده (1) الزامی است.
تبصره 2 - وسایل نقلیه سواری که پس از ابلاغ این آیین نامه تولید می شوند باید دارای یک چراغ ترمز در پشت شیشه عقب (چراغ ترمز سوم) باشند.
الف - نور بالا (چراغ رانندگی) باید طوری تنظیم گردد که به وسیله آن وجود اشخاص یا اشیا از فاصله 150 متری تشخیص داده شود.
ب - نور پآیین (چراغ عبور) باید به نحوی تنظیم شود که به وسیله آن اشخاص یا اشیا از فاصله 35 متری مشخص شوند.
الف - دو عدد چراغ ویژه مه با نور زرد در دو طرف قسمت جلو که ارتفاع این چراغ ها نباید از یک متر بیشتر و از 40 سانتیمتر کمتر باشد. نور این چراغ ها باید طوری تنظیم گردد که در طول 10 متر، از سطح افقی محل نصب چراغ بالاتر نیاید. هنگام به کاربردن چراغ های مه باید از نور پآیین چراغ های بزرگ نیز استفاده شود.
ب - دو چراغ رانندگی اضافی با نور سفید در جلو (چراغ کمکی) که ارتفاع آن نباید از 5 /1 متر بیشتر و از 40 سانتیمتر کمتر باشد. این چراغ ها در صورت لزوم می توانند همراه با چراغ های بزرگ جلو به کار روند.
پ - دو چراغ کوچک با نور زرد یا سفید روی گلگیر و یا دو طرف سپر که خیره کننده نباشد.
ت - چراغ های کوچک اضافی در جلو با نور سفید یا زرد و در عقب با نور قرمز که هنگام استفاده باید به طور مرتب روشن و خاموش شده و از فاصله 150 متری دیده شوند.
الف - ترمز پایی باید بتواند سرعت وسیله نقلیه را به هر صورتی که بارگیری شده و یا مسافر را حمل می کند و در سربالایی و یا سرازیری که حرکت می نماید کاهش داده و آن را به طور سریع و موثر و با ایمنی متوقف نماید. شتاب منفی این گونه ترمزها نباید کمتر از استاندارد تعیین شده باشد.
ب - ترمز دستی باید بتواند وسیله نقلیه را به هر صورتی که بارگیری شده و یا مسافر حمل می نماید، در شیب 16 درصد سربالایی و یا سرازیری در حال توقف نگهدارد. در وسایل نقلیه ای که کمک ترمز و یا ترمز موتور پیش بینی شده است، این گونه ترمزها باید در فاصله مناسبی حتی در صورت پایی بودن بتواند سرعت وسیله نقلیه را به هر صورتی که بارگیری یا مسافرگیری شده باشد کاهش داده و در نهایت متوقف سازد.
الف - ترمزپایی که قادر باشد سرعت وسیله نقلیه را به هر صورتی که بارگیری شده و در هر شیبی که باشد کاهش داده و آن را به طور سریع و موثر و با ایمنی متوقف سازد.
ب - ترمزدستی که قادر باشد وسیله نقلیه را به هر صورتی که بارگیری شده باشد در شیب 16 درصد سربالایی و یا سرازیری در حال توقف نگهدارد و سطوح ترمز کننده آن با وسیله ای که تنها مکانیکی بوده، مورد استفاده قرار گیرد. این مقررات در مورد یدک هایی که نمی توان بدون استفاده از ابزار و آلاتی، آن را از وسیله نقلیه کشنده جدا نمود، به کاربرده نمی شود، مشروط به این که آنچه از ترمزدستی انتظار می رود برای وسیله نقلیه مرکب موثر باشد.
پ - تجهیزاتی که وظیفه ترمز پایی و ترمزدستی را انجام می دهند می توانند دارای اجزای مشترکی باشند.
ت - ترمز پایی باید روی کلیه چرخ های یدک عمل نماید.
ث - ترمزپایی یدک باید به وسیله ترمزپایی وسیله نقلیه کشنده مورد عمل قرار گیرد. در هر حال اگر حداکثر وزن مجاز یدک از 3500 کیلوگرم تجاوز ننماید، می توان ترمزها را طوری ترتیب داد که با کم شدن فاصله بین یدک در حال حرکت و وسیله نقلیه کشنده عمل نمایند.
ج - ترمز پایی و ترمز دستی باید روی سطوح ترمز کننده ای، که به طور دایم با کمک اجزایی با نیروی کافی به چرخ ها متصل بوده، عمل نمایند.
چ - ترمزها باید به نحوی باشند که در صورت شکستن یا پاره شدن وسایل اتصال با یدک در حال حرکت، یدک به طور خودکار توقف نماید.
الف - یک چراغ سفید یا زرد در جلو که هنگام شب تا مسافت 15 متری جلوی آن را به قدر کافی روشن سازد.
ب - یک چراغ با نور قرمز در عقب که در هنگام شب از فاصله 150 متری دیده شود.
پ - یک نورتاب به رنگ قرمز در عقب و همچنین یک نورتاب به رنگ زرد در جلو که نور وسایل نقلیه پشت سر و جلو را از فاصله 20 متری منعکس نماید.
ت - یک زنگ یا بوق که صدای آن از فاصله 30 متری شنیده شود. نصب و استفاده از زنگ های صوتی یا آژیر یا بوق خطر برای دوچرخه ها ممنوع است.
ث - ترمزی که به هنگام گرفتن آن دوچرخه در فاصله مناسبی متوقف گردد.
الف - شب ها دو چراغ قرمز در آخرین نقطه دو طرف عقب بار نصب نمایند به طوری که از فاصله 150 متری دو طرف و عقب وسیله نقلیه دیده شود.
ب - روزها دو پارچه قرمز رنگی که سطح هر یک حداقل نیم متر مربع باشد در انتهای بار آویزان کنند به نحوی که رانندگان پشت سر بتوانند آن را از فاصله 150 متری بینند.
پ - دارای حفاظ و پوشش لازم و مناسب برای بار بوده و حفاظ نباید مانع دید راننده و یا پوشانیدن چراغ ها و یا موجب خطر برای دیگران باشد.
تبصره - حمل مواد سوختی خارج از مخزن (باک) و استفاده از وسایل آتش زا مانند اجاق گاز سفری (پیک نیکی)، بخاری و مانند آن در وسایل نقلیه ممنوع است.
تبصره - در تصادفات منجر به جرح در صورتی که وسیله نقلیه دیگری برای انتقال فوری مجروحان به مراکز درمانی موجود نباشد، راننده وسیله نقلیه در تصادف می تواند با علامت گذاری محل قرار گرفتن چرخ ها در سطح راه، اقدام به حمل مجروحان با وسیله نقلیه خود نماید.
تبصره - نحوه همکاری و وظیفه دستگاه های یاد شده و همچنین اعمال مدیریت از سوی کارشناس تصادف، برابر دستورالعملی خواهد بود که به تصویب کمیسیون ایمنی راه های کشور می رسد.
تبصره - مفاهیم رنگ و شکل علایم و تابلوها و چگونگی رفتار رانندگان پس از دیدن آنها، که در کتابهای آموزشی باید ارایه شود، از سوی کارگروهی متشکل از نمایندگان وزارت کشور، وزارت راه و ترابری و راهنمایی و رانندگی تهیه و به همراه این آیین نامه برای اطلاع عمومی در اختیار مراجع صلاحیت دار و با همکاری شوراهای اسلامی شهرها در اختیار عموم مردم قرار می گیرد.
الف - چراغ سبز برای حرکت - رانندگان وسایل نقلیه ای که با چراغ سبز روبرو می شوند حق عبور یا گردش دارند؛ مگر آنکه گردش به وسیله علامت دیگری ممنوع شده باشد. در هر حال وسایل نقلیه در حال گردش باید حق تقدم عبور وسایل نقلیه ای را که در مسیر مجاز خود مستقیم می روند و حق تقدم پیادگانی را که از گذرگاه پیاده درحرکتند رعایت نمایند. با وجود این اگر جریان ترافیک در جهتی که آنها در حال پیش رفتن هستند آنچنان متراکم باشد که چنانچه وارد تقاطع گردند با تغییر و تبدیل بعدی رنگ چراغ نتوانند از آن خارج شوند، چراغ سبز در تقاطع، رانندگان را برای ادامه حرکت مجاز نخواهد ساخت.
ب - چراغ زرد برای احتیاط - رانندگان وسایل نقلیه ای که با این چراغ روبرو می گردند نباید از خط ایست یا از تراز چراغ راهنمایی و رانندگی عبور کنند؛ مگر آنکه آنچنان به خط ایست تقاطع و یا چراغ راهنمایی و رانندگی نزدیک شده باشند که پیش از عبور از خط ایست یا از تراز چراغ راهنمایی و رانندگی نتوانند به آسانی توقف نمایند. در هر حال در صورت ورود قبلی به تقاطع موظفند به حرکت خود ادامه داده و با رعایت مقررات دیگر از تقاطع یا گذرگاه عبور کنند.
پ - چراغ قرمز برای ایست - رانندگان وسایل نقلیه ای که با چراغ قرمز برخورد می کنند باید پیش از خط ویژه ایست، توقف کامل نمایند و در صورت نبودن خط ایست در فاصله پنج متری چراغ راهنمایی و رانندگی بایستند و تا روشن شدن چراغ سبز و تخلیه تقاطع از وسایل نقلیه منتظر بمانند.
ت - چراغ چشمک زن زرد برای عبور با احتیاط- رانندگان وسایل نقلیه مکلفند با دیدن این چراغ از تقاطع و گذرگاه پیاده با احتیاط و سرعت کم عبور نمایند.
ث - چراغ چشمک زن قرمز برای ایست و عبور - رانندگان وسایل نقلیه در صورت برخورد با این چراغ نباید از خط ایست و یا در صورت نبودن خط ایست از تراز چراغ راهنمایی و رانندگی فراترروند و باید توقف نموده و پس از اطمینان از نبودن خطر تصادف، حرکت و عبور نمایند. همین اقدامات هنگام دیدن تابلوی ایست باید انجام شود.
چراغ سبز - پیادگان مجاز به عبور از عرض راه می باشند.
چراغ قرمز - عبور پیادگان از عرض راه ممنوع است.
الف - بلند کردن دست به طور عمودی - مفهوم این حرکت برای کلیه استفاده کنندگان از راه به معنای توجه توقف خواهد بود. اما رانندگانی که توقف وسایل نقلیه آنها ایمنی کافی ندارد مستثنی هستند. این علامت، رانندگانی را که پیشتر وارد محوطه تقاطع شدهاند ملزم به توقف نمی سازد.
ب - بلند کردن دست یا دست های مامور به دو طرف و به طور افقی - مفهوم این حرکت برای کلیه استفاده کنندگان از راه که جهت حرکت آنها در امتداد جهت نشان داده شده با دست یا دست های مامور صلاحیت دار می باشد، به معنای ایست خواهد بود. ممکن است مامور پس از دادن این علامت دست یا دست های خود را پآیین بیاورد. این حرکت نیز برای رانندگانی که در سمت جلو و عقب مامور قراردارند به منزله علامت ایست می باشد.
تبصره 1 - ممکن است از طرف موسسات یا اشخاص با اجازه مراجع صلاحیت دار علایمی برای هدایت مراجعه کنندگان به مکانهای اطراف راه نصب گردد، مشروط به این که این تابلوها مانع دیدن تابلوهای راهنمایی و رانندگی نشوند و ایمنی راه را به خطر نیندازند.
تبصره 2- ضوابط و چگونگی تهیه، نصب و یا الصاق آگهی های تبلیغاتی و تابلوهای هدایت به مکان ها در شهرها و جاده ها، برحسب مورد، به وسیله شورای عالی هماهنگی ترافیک شهرهای کشور در شهرها و وزارت راه و ترابری در جاده ها تعیین خواهد شد.
الف - برای گردش به راست، چراغ راهنمای سمت راست وسیله نقلیه را روشن کنند.
ب - برای گردش به چپ، چراغ راهنمای سمت چپ را روشن نمایند.
پ - برای توقف، چراغ راهنمای سمت راست را روشن نمایند.
ت - برای تغییر مسیر و یا تغییر خط حرکت، در فاصله مناسب، چراغ راهنمای سمت راست یا چپ را بر حسب مورد، روشن کنند.
الف - برای گردش یا تغییر مسیر به راست، دست چپ را به طرف بالا نگهدارند.
ب - برای گردش یا تغییر مسیر به چپ، دست چپ را به طور افقی نگهدارند.
پ - برای توقف، دست چپ را به طرف پآیین نگهدارند.
ت - برای کاستن سرعت، دست چپ را به طور افقی از بالا به پآیین به طور متناوب حرکت دهند.
الف - در روز بوق کوتاه.
ب - در شب چند بار تبدیل و تعویض نور چراغ بالا و پآیین.
پ - هنگام سبقت گرفتن اعم از این که روز باشد یا شب، برای جلب توجه وسایل نقلیه پشت سر، استفاده از چراغ راهنما ضروری است.
الف - در وسط راه چراغ الکتریکی و یا مشعل نورانی قرمز در فاصله های 70 متری جلو و عقب و یکی دیگر در پهلوی وسیله نقلیه از کار افتاده بگذارد. در راه هایی که به وسیله موانع فیزیکی مسیر رفت و برگشت وسایل نقلیه از هم جدا شده است قراردادن علایم مندرج در فوق در عقب و پهلوی وسایل متوقف کافی خواهد بود.
ب - هرگاه وسیله نقلیه سر پیچ یا تپه ای از کار بیفتد علایم باید در فاصله های مناسبی قرار داده شود تا رانندگان وسایل نقلیه دیگر، از فاصله 200 متری متوجه خطر شوند.
الف - هنگام سبقت گرفتن از وسیله نقلیه جلو.
ب - هنگامی که سمت راست راه به هر علتی بسته شده و امکان عبور نباشد.
پ - هنگام گردش به چپ.
اول - در شهرها و مناطق مسکونی
الف - معابر شریانی درجه یک
1 - آزادراه ها حداقل 70 و حداکثر 125 کیلومتر در ساعت.
2 - بزرگراه ها حداکثر 100 کیلومتر در ساعت.
ب - معابر شریانی درجه دو
1 - خیابان های شریانی اصلی حداکثر 60 کیلومتر در ساعت.
2 - خیابان های شریانی فرعی حداکثر 50 کیلومتر در ساعت.
پ - معابر محلی - در این معابر و میدان ها حداکثر 30 کیلومتر در ساعت.
دوم - در راه های بیرون شهر و مناطق غیرمسکونی
الف - آزادراه ها - حداقل 70 و حداکثر 125 کیلومتر در ساعت.
ب - بزرگراه ها - حداکثر 115 کیلومتر در ساعت.
پ - جاده ها - روزها حداکثر 100 و شب ها حداکثر 90 کیلومتر در ساعت.
تبصره 1 - تردد اتوبوس، مینی بوس، و انواع بارکش ها به استثنای وانت ها در خط سوم (سرعت) آزادراه های شهری و بین شهری ممنوع است.
تبصره 2 - حداکثر سرعت مجاز برای وسایل نقلیه موتوری در هریک از خط های عبوری آزادراه ها با توجه به شرایط محل به وسیله علایم تعیین می گردد.
تبصره 3 - تغییرات بعدی در میزان سرعت های قید شده در راه های بیرون شهر و مناطق غیرمسکونی از سوی وزارت راه و ترابری تعیین و اعلام می گردد.
الف - در سر پیچ های تند و سربالایی که میدان دید راننده کم است.
ب - از 50 متر مانده به پیچ ها تا 50 متر پس از آن یا در تقاطع راه ها یا در تقاطع راه آهن، مگر آنکه به وسیله علایم، سبقت مجاز شناخته شده باشد.
پ - هنگامی که روشنایی و میدان دید به هر علت کافی نباشد.
ت - سبقت از وسیله نقلیه ای که خود در حال سبقت گرفتن است، مگر در راهی که به دلیل وجود سه خط عبور یا بیشتر، این عمل مجاز باشد.
ث - برای اتوبوس ها و کامیون ها در معابر شهری.
ج - از 100 متر مانده به ورودی تونل ها و پل ها تا انتهای آنها، مگر آنکه به وسیله علایم، سبقت مجاز شناخته شده باشد.
چ - در نقاطی که با نصب علایم ویژه سبقت گرفتن ممنوع اعلام شده باشد.
ح - هنگامی که وسیله نقلیه ای در فاصله ای نزدیک و غیر ایمن از روبرو در حال حرکت می باشد.
الف - در تقاطع هم عرض اگر دو وسیله نقلیه ای که روبروی یکدیگر در حرکتند بخواهند با هم وارد خیابان مجاور واحدی شوند، حق تقدم عبور با وسیله ای است که به سمت راست گردش می کند.
ب - هرگاه دو یا چند وسیله نقلیه از دو یا چند راه مختلف به تقاطع هم عرض برسند، حق تقدم عبور با وسیله نقلیه ای است که در طرف راست وسیله نقلیه دیگر قرار دارد.
پ - هنگام ورود به میدان ها حق تقدم عبور با وسایل نقلیه ای است که در درون میدان در حال حرکت هستند.
ت - در سه راه ها حق تقدم عبور با وسیله نقلیه ای است که به طور مستقیم و در سمت و مسیر مجاز حرکت می کند حتی اگر عرض خیابانی که مسیر آن است از عرض راه تلاقی کننده کمتر باشد.
تبصره - در راه های مسطح که دو طرف راه منتهی به کوه و پرتگاه می باشد حق تقدم عبور با وسایل نقلیه ای است که در طرف پرتگاه قرار دارند.
الف - هنگام روبرو شدن با وسیله نقلیه ای که از جهت مخالف حرکت می کند. در این صورت راننده باید از فاصله حداقل 150 متری از چراغ عبور (نور پآیین) استفاده نماید تا راننده طرف مقابل بتواند به راحتی و بدون خطر به راه خود ادامه دهد. در عین حال برای جلوگیری از تابش خیره کننده نور به چشم رانندگان دیگر، می توان بر حسب مورد از چراغ های کوچک یا چراغ های مه شکن استفاده نمود.
ب - هنگامی که وسیله نقلیه از فاصله نزدیک عقب وسیله نقلیه دیگری که درحال حرکت است عبور می کند، مگر وقتی که درحال سبقت گرفتن باشد.
الف - برای گردش به راست باید با توجه به سرعت و جهت و موقعیت وسایل نقلیه ای که در جلو و عقب حرکت می کنند با فاصله کافی و مناسب و با استفاده از چراغ راهنما و یا با دادن علامت، وارد خط عبور سمت راست شده و به طور کامل از کنار تقاطع بگذرند.
ب - برای گردش به چپ باید با توجه به سرعت و جهت و موقعیت وسایل نقلیه ای که در جلو و عقب حرکت می کنند از فاصله کافی و مناسب چراغ راهنما استفاده نموده و یا با دادن علامت وارد مسیر مجاز سمت چپ شده به طوری که پس از ورود به تقاطع، وسیله نقلیه در حدود مرکز تقاطع قرار گیرد و سپس با رعایت حق تقدم عبور وسایل نقلیه ای که مستقیم و در مسیر و محل مجاز در حرکتند با حداقل سرعت به چپ گردش نماید به نحوی که پس از ورود به خیابان مورد نظر در مجاورت محور وسط آن خیابان قرار گیرد.
پ - برای گردش به چپ در راه های بیرون شهر که منحصر به دو خط عبور رفت و برگشت بوده و مانع فیزیکی وسط جاده وجود نداشته باشد، رانندگان وسایل نقلیه موظفند وسیله نقلیه را در شانه راه و در صورت نبودن آن، در منتهی الیه سمت راست راه متوقف نموده و سپس با توجه به سرعت و جهت و موقعیت وسایل نقلیه ای که به طور مستقیم در حال حرکت می باشند و با استفاده از چراغ راهنما و یا با دادن علامت اقدام به گردش نمایند.
تبصره - سوار و یا پیاده کردن مسافران وسایل نقلیه عمومی بین شهری در صورت وجود پایانه مسافربری در شهر، تنها در پایانه یاد شده مجاز است.
الف - هنگام برخورد با وسایل نقلیه امدادی که دستگاه های آگاه سازی شنیداری یا دیداری خودر را به کار انداخته باشند تا حد امکان وسیله نقلیه را در مسیر مجاز خود به سمت راست راه هدایت و راه را برای آنها باز کنند و در صورت لزوم تا گذشتن وسایل نقلیه امدادی متوقف شوند.
ب - پیش از ورود به تقاطعی که علایم یا مامور راهنمایی و رانندگی ندارند، باید بایستند و سپس با احتیاط کامل از تقاطع بگذرند.
پ - پیش از رسیدن به گذرگاه پیاده و در صورت حضور یا عبور اشخاص باید وسیله نقلیه خود را متوقف سازند و همچنین با دادن علامت رانندگان پشت سر را نیز به توقف دعوت نمایند تا پیادگان با آرامش عبور کنند.
ت - هنگام برخورد با اتومبیل های مدارس که برای سوار و پیاده کردن دانش آموزان در حال توقف می باشند، توقف نمایند تا دانش آموزان با ایمنی کامل از عرض راه عبور کنند.
ث - در تقاطع های همسطح راه آهن و یا راه آهن شهری، هنگامی که علایم الکتریکی یا مکانیکی یا پرچم قرمز یا سوت قطار نزدیک شدن آن را اعلام می دارد یا دروازه عبور بسته شده یا در حال باز و بسته شدن است و یا مسیر عبوری از روی ریل متراکم باشد، باید لااقل در پنج متری علامت یا دروازه توقف کامل کنند تا قطار بگذرد و تقاطع برای عبور آزاد گردد.
تبصره 1 - حرکت در پوشش وسایل نقلیه امدادی برای وسایل نقلیه دیگر ممنوع است.
تبصره 2 - در معابر متقاطع با راه آهن، حسب مورد، شهرداری ها یا وزارت راه و ترابری موظف به ایجاد گذرگاه غیرهمسطح می باشند.
الف - پیاده رو و گذرگاه پیاده.
ب - مقابل ورودی خیابان ها و جاده ها و کوچه ها یا ورودی و خروجی اتومبیل روی ساختمان ها.
پ - داخل تقاطع.
ت - در فاصله 15 متری میدان یا تقاطع یا سه راه ها یا تقاطع راه آهن.
ث - در فاصله 15 متری شیرهای آب آتش نشانی و شیرهای آب نصب شده در راه ها.
ج - در فاصله 15 متری اطراف چراغ های راهنمایی و رانندگی و یا محل هایی که توقف وسایل نقلیه مانع دید علایم راهنمایی و رانندگی بشود.
چ - از ابتدا تا انتهای پیچ ها.
ح - در فاصله 15 متری ورودی و یا خروجی مراکز آتش نشانی، پلیس و بیمارستانها و فوریتهای پزشکی.
خ - کنار وسایل نقلیه ای که خود متوقف می باشند (توقف دوبله).
د - روی پل ها و درون تونل ها و معابر در ارتفاع.
ذ - در خیابان هایی که پیاده رو آن قابل عبور نبوده و پیادگان مجبورند از بخشی از سواره رو عبور کنند.
ر - در ایستگاه های وسایل نقلیه همگانی و حریم آنها که با علایم راهنمایی و رانندگی مشخص است.
ز - در محل هایی که علایم راهنمایی و رانندگی مانند تابلوهای توقف ممنوع و یا ایستادن ممنوع و یا خط کشی های شطرنجی در سطح تقاطع و یا معابر نیز دلالت بر ممنوعیت توقف نماید.
ژ - در هر نقطه از معابر در حال تعمیر، شستشو و تعویض روغن و نیز در طول مسیرهای ویژه اتوبوس و دوچرخه و همچنین در طول مسیر و خط های عبور آزادراه ها.
س - در جاهایی که دستگاه توقف سنج (پارکومتر) نصب شده و یا توقف با کارت پارک یا انواع دیگر تجهیزات توقف سنج با علایم مشخص کننده، مجاز می باشد، بهعلت پرداخت نکردن هزینه توقف و یا نداشتن کارت پارک مجاز و یا پایان زمان توقف.
ش - در محل توقف اختصاصی معلولین و جانبازان.
تبصره - مراجع مسئول موظفند هنگام استفاده از پارکومتر، کارت پارک و مشابه آنها و همچنین در محل هایی که تابلوهای ایستادن ممنوع، توقف ممنوع و حمل با جرثقیل و مانند آن نصب می نمایند، به وسیله تابلو مستطیل شکلی در زیر تابلوهای یاد شده زمان های ممنوعیت توقف و حمل با جرثقیل را اعلان کنند.
الف - هنگام حرکت به طور کامل از طرف راست راه عبور نمایند و برای گذشتن از وسایل نقلیه ای که در کنار راه توقف کرده اند منتهای احتیاط را به عمل آورند.
ب - در صورت زیاد بودن تعداد دوچرخه سواران، باید در یک ردیف حرکت کنند، مگرآنکه معبر ویژه ای برای آنها اختصاص داده شده باشد. در این صورت حق ندارند بیرون معبر ویژه عبور و مرور نمایند.
الف - سوار کردن مسافر با داشتن مسافر قبلی در تاکسی های تلفنی، بی سیم و یا موسسات و یا شرکت های تاکسیرانی دربست، ممنوع است.
ب - رانندگان تاکسی ها موظفند پس از سوار شدن مسافر و هنگام شروع به حرکت، تاکسیمتر را به کار اندازند. در صورت نداشتن یا خرابی تاکسیمتر حق کار کردن ندارند، مگر در نقاطی که شهرداری نصب تاکسیمتر را ضروری اعلام نکرده باشد.
پ - رانندگان وسایل نقلیه عمومی دیگر که دربست کرایه داده می شوند نباید بدون رضایت کرایه کننده شخص دیگری را سوار کنند.
ت - خودداری از بردن مسافر برای وسایل نقلیه عمومی و همچنین نرساندن مسافر به مقصد ممنوع است، مگر اینکه بر اساس ضوابط مربوط خارج از خدمت (سرویس) باشند.
ث - رانندگان وسایل نقلیه عمومی و کمک رانندگان آنها نباید با مسافران با خشونت و بی احترامی رفتار نمایند.
تبصره - در مواردی که ماموران راهنمایی و رانندگی و پلیس راه به وجود حالت مستی و یا حالت غیرعادی ناشی از مصرف مواد یاد شده به راننده ای ظنین شوند، موظفند وسیله نقلیه را متوقف ساخته و بلافاصله میزان الکل خون راننده و مانند آن را از طریق آزمایش های لازم تعیین و از رانندگی وی جلوگیری نموده و متخلف را برای تعیین تکلیف به مراجع مربوط معرفی نمایند.
الف - توقف در محل ممنوعه.
ب - تجاوز از سرعت مجاز و سبقت از سمت راست وسیله نقلیه دیگر.
پ - عبور از طرف چپ راه و همچنین دور زدن در نقاط ممنوعه.
ت - گذشتن از چراغ قرمز یا رعایت نکردن علایم دیگر ایست، مشروط به این که از سرعت وسیله نقلیه در این گونه محل ها تا حداقل امکان کاسته شود.
الف - ورزش و مسابقه های ورزشی، مسابقه با اسب یا حیوانات دیگر و وسایل نقلیه، بدون کسب مجوز از مقامات صلاحیت دار.
ب - بستن، خوراک دادن و رها کردن دام ها و پرندگان.
پ - انجام هرگونه حرکات پرشی، نمایشی، تک چرخ، دور زدن درجا، رانندگی همراه با صدای ناهنجار و ممتد بوق یا صدای اگزوز و اصطکاک چرخ ها و مانند آنها.
الف - در محل هایی که پیاده رو وجود دارد از سطح سواره رو استفاده نکنند.
ب - در محل هایی که پیاده رو وجود ندارد یا در صورت وجود به دلایلی غیرقابل تردد باشد باید از منتهی الیه سمت چپ سواره رو و عکس جهت حرکت وسایل نقلیه عبور نمایند.
پ - برای گذشتن از عرض راه، تنها از گذرگاه های پیاده، پل های هوایی و گذرگاه های زیرزمینی مجاز عبور نمایند.
ت - از دویدن، پریدن و ورود ناگهانی به سطح سواره رو خودداری کرده و مراقب حرکت وسایل نقلیه باشند.
ث - از حصار آزادراه ها نگذرند و در بزرگراه ها و خیابان ها از لابلای درختان و گل بوته های حاشیه و میانه راه عبور نکنند.
ج - در تقاطع ها با روشن شدن چراغ سبز مقابل خود (چراغ عابر) حرکت نمایند و هنگامی که چراغ عابر قرمز بود عبور نکنند.
چ - از موانع و خط کشی خطوط ویژه، سواره رو خیابان ها و میدان ها عبور نکنند.
ح - در بزرگراه ها و خیابان های اصلی، از خارج از گذرگاه های تعیین شده عبور نکنند.
خ - در سواره رو خیابان برای سوار شدن به وسیله نقلیه و همچنین صحبت کردن یا خرید و فروش با راننده یا سرنشینان وسایل نقلیه، توقف نکنند.
تبصره - سوارکردن کودکان کمتر از 12 سال در صندلی جلو وسیله نقلیه و همچنین در آغوش داشتن کودک هنگام رانندگی ممنوع است.
پایه | گروه | نوع وسیله نقلیه | پیش نیاز |
الف | 1 | موتورگازی (دوچرخه موتوردار) | |
2 | موتور سیکلت تا 200 سی سی | ||
3 | موتور سیکلت از 200 سی سی به بالا و سه چرخ با وزن تا 400 کیلوگرم | الف - 2 | |
ب | 1 | خودروهای تا 9 نفر ظرفیت و وانت تا 5 /3 | |
2 | خودروهای 10 تا 15 نفر ظرفیت و خودروهای خدمات عمومی | ||
پ | 1 | وسایل نقلیه باربری با ظرفیت بیش از 5 /3 تا 10 تن | ب - 1 |
2 | وسایل نقلیه مسافربری با ظرفیت 16 تا 26 نفر | ب - 2 | |
ت | 1 | وسایل نقلیه باربری با ظرفیت بیش از 10 تا 40 تن | پ - 1 |
2 | وسایل نقلیه مسافربری با ظرفیت 27 نفر و بیشتر | پ – 2 | |
ویژه | ماشین آلات سبک و سنگین عمرانی و کشاورزی و وسایل نقلیه فوق سنگین | پ - 1 |
1 - حداقل قدرت بینایی برای مجموع دوچشم با اصلاح یا بدون اصلاح 10 /12
2 - حداقل میدان بینایی برای هر چشم 70 درجه.
3 - برای افراد تک چشمی حداقل قدرت بینایی 10 /9 و میدان بینایی 100 درجه، ضمن رعایت شرایط ویژه در وسیله نقلیه.
1 - حداقل قدرت بینایی برای مجموع دو چشم با اصلاح یا بدون اصلاح 10 /14
2 - حداقل میدان بینایی برای هرچشم 70 درجه
1 - حداقل قدرت بینایی برای مجموع دو چشم با اصلاح یا بدون اصلاح حداقل 10 /15.
2 - حداقل میدان بینایی برای هرچشم 70 درجه.
1 - افراد دارای میدان بینایی دو چشمی بین 120 تا 140 درجه.
2 - افراد مبتلا به کوررنگی چشم.
3 - افراد مبتلا به کاتاراکت (آب مروارید).
4 - افراد مبتلا به گلوکوم (آب سیاه).
5 - مبتلایان به بیماری شبکیه چشم.
تبصره 1 - ملاک ارزیابی میدان بینایی تست Confrontaion می باشد.
تبصره 2 - در معاینه چشم و سنجش بینایی، رعایت موارد زیر به وسیله پزشک الزامی است:
الف - سنجش دید (قدرت بینایی) باید طبق استانداردهای بین المللی و با نمودارهای سنجش بینایی استاندارد انجام پذیرد.
ب - حداکثر میزان دید برای هر چشم 10 /10.
پ - در صورتی که متقاضی در هر خط دید بیش از 2 حرف را خطا نماید، آن خط در محدوده دید محاسبه نگردیده و خط درشت تر ملاک ارزیابی قرار می گیرد.
1 - حداکثر افت شنوایی قابل قبول بدون اصلاح در هر گوش تا 40 دسی بل، برای گواهی نامه رانندگی پایه الف (گروه 3)، پایه ب (گروه 2)، پایه پ (گروه 1 و 2)، پایه ت (گروه 1 و 2) و مجوزهای صادره در ماده (33) آیین نامه.
2 - در صورت کر بودن کامل یک گوش، حداکثر افت شنوایی قابل قبول با یا بدون اصلاح در گوش بهتر تا 40 دسی بل، برای گواهی نامه های رانندگی پایه الف (گروه 1 و 2) و پایه «ب» (گروه 1) و ویژه.
اول: بینایی:
1 - میدان بینایی دو چشمی کمتر از 120 درجه برای انواع گواهی نامه رانندگی.
2 - افراد مبتلا به بیماریهای Hmianopia bitemporal, Homonymous hemianopia برای انواع گواهی نامه رانندگی.
3 - افراد تک چشمی دارای قدرت بینایی کمتر از 10 /9 برای انواع گواهی نامه رانندگی.
4 - افراد تک چشمی دارای میدان بینایی کمتر از 100 درجه برای انواع گواهی نامه رانندگی.
تبصره 1 - افرادی که به تازگی یک چشم خود را از دست داده اند تا طی زمان لازم برای عادت به دید تک چشمی، حداقل به مدت یک سال ممنوعیت مطلق رانندگی دارند.
5 - افراد تک چشمی با هر قدرت بینایی برای دریافت گواهی نامه رانندگی پایه الف (گروه 3)، پایه ب (گروه 2)، پایه پ (گروه 1 و 2)، پایه ت (گروههای 1 و 2) و مجوزهای صادره در ماده (33) آیین نامه.
6 - افراد مبتلا به کوررنگی شدید، دیپلوپیا (دوبینی) و فوریای عمودی برای گواهی نامه های رانندگی پایه الف (گروه 3)، پایه ب (گروه 2) پایه پ (گروه 1 و 2)، پایه ت (گروه 1 و 2) و مجوزهای صادره در ماده (33) آیین نامه.
دوّم: شنوایی:
7 - در صورت کر بودن کامل یک گوش و افت شنوایی بیش از 75 دسی بل درگوش دیگر، برای گواهی نامه های رانندگی پایه الف (گروه های 1 و 2)، پایه ب (گروه 1) و ویژه
8 - افت شنوایی بیش از 75 دسی بل در هر دو گوش، برای گواهینامه های رانندگی پایه الف (گروه 3)، پایه ب (گروه 2)، پایه پ (گروه 1 و 2)، پایه ت (گروههای 1 و 2) و مجوزهای صادره در ماده (33) آیین نامه.
سوّم: اندامهای حرکتی فوقانی و تحتانی
نوع 1- برای انواع گواهی نامه های رانندگی:
9 - فقدان مادرزادی یا قطع عضو یا فلج (در صورتی که هیچگونه اصلاح در فرد و وسیله نقلیه عملا امکان پذیر نباشد) شامل موارد زیر:
الف - هر دو اندام فوقانی (از ناحیه مچ).
ب - انگشت شصت در هر دو دست.
ج - یک اندام فوقانی و یک اندام تحتاتی (از ناحیه مچ).
د - اندامی که برای عمل کردن یک کنترل دستی یا پایی وجود آن الزامی است.
10 - ابتلا به Quardriplegia.
11 - ابتلا به دفرمیتی شدید.
12 - چرخش مهره های سرویکال به طرف راست و چپ کمتر از 45 درجه.
تبصره 2 - بدیهی است مفاد ماده (8) باید در این موارد مدنظر قرار گیرد.
نوع 2 - برای گواهی نامه های رانندگی پایه الف (گروه 3)، پایه ب (گروه 2)، پایه پ (گروه 1 و 2) و پایه ت (گروه 1 و 2) و مجوزهای صادره در ماده (33) آیین نامه:
الف - قطع عضو زیر زانو منجر به پروتز اندام تحتانی.
ب - قطع در قسمت قدامی پا، مفصل Metatarsophalangeal و پنجه بزرگ پا.
پ - قطع، فلج یا ناتوانی کامل از یک شصت و دو انگشت در هر دست.
ت - دارا بودن تنها یک بازو.
ث - ابتلا به پاراپلژی.
تبصره 3 - بدیهی است مفاد ماده (8) باید در موارد یاد شده مدنظر قرار گیرد.
چهارم: سایر موارد به شرح زیر برای انواع گواهی نامه های رانندگی:
14 - افراد مبتلا به اختلالات تنفسی شدید (سطح 4) و کلیه افرادی که برای رفع اختلالات تنفسی خود نیازمند استفاده از تجهیزات تامین اکسیژن در زمان رانندگی هستند.
15 - افراد مبتلا به اختلال شدید عملکرد قلب (طبقه 4 از طبقه بندی عملکرد قلب).
16 - اعتیاد به انواع مواد مخدر، مواد و نوشابه های الکلی، استفاده از داروهای تخدیرکننده و یا محرک سیستم اعصاب و روان (CNS).
17 - افراد مبتلا به سایکوز حاد از هرنوع، بیماران (خلفی) Bipolar در فاز حاد.
18 - افراد مبتلا به صرع مسلم.
1 - اختلالات بینایی.
2 - اختلالات شنوایی.
3 - اختلالات غدد آندوکرین (اعم از انواع دیابت نیازمند به درمان انسولینی و غیر انسولینی، هیپوگلیسمی غیردیابتی، تیروئید، پاراتیروئید، هیپوفیز، اکرومگالی، آدرنال، چاقی، آنسفالوپاتی هپاتیکی).
4 - اختلالات کلیوی.
5 - اختلالات تنفسی.
6 - اختلالات نورولوژیکی (مغز و اعصاب).
7 - اختلالات حرکتی اندامهای فوقانی و تحتانی.
8 - اختلالات عصبی - عضلانی.
9 - اختلالات قلبی و عروقی.
10 - اختلالات فشار خون.
11 - اختلالات ناشی از مصرف دارو.
12 - اختلالات روحی و روانی (اعصاب و روان).
13 - اختلالات خواب (اعم از Sleep apnea و نارکولپسی).
14 - عفونت ها.
احراز سلامت جسمانی و روانی رانندگان براساس دستورالعمل اجرایی است که پس از تایید وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و با هماهنگی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران برای اجرا به تمامی پزشکان انجام دهنده معاینات پزشکی درخواست کنندگان انواع گواهی نامه، ابلاغ می شود.
2 - وزارت راه و ترابری می تواند با جلب مساعدت نیروی انتظامی از عبور و مرور وسایط نقلیه ای که وزن و طرز بارگیری و ظرفیت محموله آن اضافه بر میزان مجاز باشد جلوگیری نماید.
3 - مالکین وسایط نقلیه سنگین مکلف به رعایت مقررات یاد شده و سایر مقررات بین المللی و مصوب از طرف وزارت راه و ترابری بوده و وزارت راه و ترابری برای اجرای این تصویب نامه با استفاده از نظر سندیکای مالکین کامیونها حدود و نظامات مربوط را تعیین و آگهی خواهد نمود.
4 - وزارت راه و ترابری در اجرای مقررات این تصویب نامه عده لازم از مهندسین آن وزارت را انتخاب خواهد نمود که با تشریک مساعی نیروی انتظامی اقدام لازم را معمول دارند.
تعریف - فشار یا نیروی وزن وارده از سوی هر یک از محورهای وسایل نقلیه بر سطح راه را بار محوری می نامند.
حداکثر فشار وارد از محورهای راهنما، منفرد و زوج بر سطح راه نباید از حدود ذیل تجاوز نماید.
1 - محور راهنما (دو چرخ) شش تن
2 - محور منفرد (چهار چرخ) سیزده تن
3 - محور زوج (هشت چرخ) بیست تن
تبصره 1 - برای استفاده از حداکثر فشار تعیین شده در فوق اندازه لاستیک چرخها نباید از 20 × 750 کمتر باشد.
تبصره 2 - چنانچه فاصله دو محور مجاور از یکدیگر کمتر از دو متر باشد، آن دو محور را روی هم محور زوج نامند و اگر فاصله از دو متر بیشتر باشد هر کدام محور منفرد محسوب می شود.
ب - وزن مجاز کامیونها
حداکثر وزن کامیون با بار آن نباید از حدود ذیل تجاوز نماید:
- کامیون دو محور 19 تن
- کامیون سه محور 26 تن
ج - وزن مجاز وسایل نقلیه مفصل دار
اوّل - کامیون نیمه یدک (بارگیر مستقیما به وسیله چرخ پنجم به کامیون اتصال دارد) شامل:
1 - تریلی سه محور ده چرخ بیست و شش تن
2 - چهار محور چهارده چرخ سی و دو تن (چنانچه فاصله بین دو محور عقب تریلی از دو متر تجاوز نماید. حداکثر وزن مجاز (تریلی با محموله)، 36 تن می باشد.)
3 - تریلی پنج محور دوازده چرخ سی و چهار تن
تبصره - در صورتی که مشخصات چرخهای تریلی بیش از اندازه معمول باشد، میزان ظرفیت حمل اضافی مشخص و با مجوز واحدهای ذی ربط سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای حداکثر وزن (تریلی با محموله) تا 38 تن اجازه عبور داده می شود.
4 - تریلی پنج محور هیجده چرخ چهل تن
دوّم - کامیون با یدک (بارگیر به طور غیرمستقیم به وسیله صفحه گردان و مالبند و قفل و پین به کامیون متصل می شوند.) شامل:
1 - کامیون دو محور شش چرخ با یدک دو محور شش چرخ سی تن (کامیون شانزده تن - یدک چهارده تن).
2 - کامیون دو محور شش چرخ با یدک سه محور ده چرخ سی و دو تن (کامیون شانزده تن - یدک پانزده تن).
3 - کامیون سه محور ده چرخ با یدک دو محور شش چرخ سی و هشت تن (کامیون بیست و دو تن - یدک شانزده تن).
4 - کامیون سه محور ده چرخ با یدک سه محور ده چرخ چهل تن (کامیون بیست و دو تن - یدک هیجده تن).
تبصره 1 - حداکثر وزن کامیون و یا وسایط نقلیه مفصلدار با بار نباید از میزان معین شده در کارت مشخصات آن تجاوز نماید.
تبصره 2 - در بعضی از راههای کشور که دارای شرایط فنی ویژه ای می باشد، سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای محدودیت به وجود آمده در خصوص ابعاد و وزن وسایل نقلیه را اعلام می نماید.
د - ابعاد
ابعاد وسایط نقلیه با بار آن نباید از حدود زیر تجاوز نماید.
1 - حداکثر عرض: دو متر و شصت سانتیمتر.
2 - حداکثر ارتفاع: چهار متر و نیم (در راههای چالوس و هراز 8 /3 متر).
3 - حداکثر طول:
- کامیون دو محور با بار آن ده متر
- کامیون سه محور با بار آن دوازده متر
- تریلی با بار آن شانزده متر
- کامیون با یدک هیجده متر و سی و پنج سانتیمتر
تبصره 1 - محموله پس از بارگیری وسایط نقلیه باربری نباید از جلو کامیون بیش از پنجاه سانتیمتر و از عقب آن بیش از سه متر بیرون باشد. قسمتی از بار که از کامیون و یا یدک و یا تریلی خارج می شود، باید به طور خیلی واضح در شب به وسیله چراغ قرمز و در روز به وسیله پرچم قرمز مشخص گردد.
تبصره 2 - وسایط نقلیه ای که ابعاد و وزن آنها از حدود فوق الذکر تجاوز نماید، به هیچ وجه اجازه حرکت در راهها را ندارد. مگر آنکه بار اضافی را تخلیه نمایند.
تبصره 3 - متخلفین از این مقررات ضمن الزام به اجرای تبصره 2 ملزم به پرداخت حداکثر جریمه قانونی تخلف عدول از مقررات و پرداخت خسارت وارده به راه می باشند که توسط سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای برآورد خواهد شد. لذا لازم است متخلفین به واحدهای سازمان مزبور هدایت شوند.
تبصره 4 - چنانچه حمل محموله هایی که غیرقابل تقسیم بوده، و وزن و ابعادشان نیز از حدود یاد شده تجاوز نماید و از محلی به محل دیگر از طریق جاده ضرورت یابد، لازم است با مجوز (کامپیوتری) سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای و واحدهای تابعه آن در استانها ترتیب حمل و نقل این قبیل اشیاء داده شود. در این قبیل موارد پس از بررسی براساس ضوابط تعیین شده شرایط حمل و نقل اعلام خواهد شد. این شرایط شامل سرعت، ساعت حرکت، مسیر، پیش بینی های لازم به منظور جلوگیری از تصادم و ایجاد خسارت به راه و ابنیه فنی و غیره بوده و واحدهای انتظامی و سازمانهای مسئول مراقبت و نظارت خواهند نمود تا شرایط و ضوابط تعیین شده دقیقا اجرا گردد.
تردد تریلی های 5 محور 12 چرخ با وزن کل حداکثر 40 (چهل) تن با لاستیک های نوع رادیال با عرض حداکثر 5 /36 (سی و شش و نیم) سانتی متر برای چرخ های بارگیر در مسیرهای ترانزیتی کشور بلامانع می باشد.
در خصوص الحاقیه مقررات حمل و نقل بار در راههای کشور موضوع کنترل ظرفیت کل وسایل نقلیه با ظرفیت کمتر از 19 تن نظیر کامیون بنز 911 و خاور 808 و 608 با عنایت به اینکه در تعدادی از وسایل نقلیه مغایرتهایی بین ظرفیت مندرج در کارت مشخصات وسایل نقلیه با ظرفیت ناخالص مشاهده می گردد. به منظور رفع مشکل و تطبیق وسایل نقلیه فوق با استاندارد، ظرفیت کل وسایل نقلیه (وزن ناخالص) به شرح زیر اعلام می گردد.
- کامیون بنز 911 - 11 تن
- خاور 808 - 5 /8 تن
- بادسان 14 B6 - 7 تن
بادسان 14 B 8 - 5 /8 تن
- دیگر انواع کامیون و کامیونت با ظرفیت کمتر از 19 تن متعاقبا اعلام می گردد.