آثار اثبات بزه ضرب وجرح عمدی با چاقو از طریق سوگند

تاریخ دادنامه قطعی: 1393/07/28
شماره دادنامه قطعی: ---

پیام: اثبات بزه ضرب وجرح عمدی با چاقو با سوگند، صرفا موجب پرداخت دیه است و تعزیر ندارد.

رای خلاصه جریان پرونده

به موجب مفاد مستندات ابرازی محکوم علیه آقای ع.، با شکایت برادرش به نام ک. به اتهام ایراد ضرب وجرح عمدی بدنی با چاقو و نیز تهدید با چاقو تحت تعقیب کیفری قرارگرفته است. دادگاه عمومی جزایی شهرستان تبریز پس از رسیدگی به شرح دادنامه شماره --- - 19/08/92 حکم برائت نامبرده را صادر می‌نماید. با اعتراض تجدیدنظرخواهی شاکی شعبه دوم تجدیدنظر استان آذربایجان شرقی، طی دادنامه شماره...- 24/11/92 با این استدلال که صرف نظر از اظهارات دو تن گواه در خصوص صحت ادعای شاکی با عنایت به سوگند نامبرده در دادگاه بزهکاری و اتهام را ثابت تلقی در اجرای بند 4 قسمت ب ماده 257 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری ضمن نقض رای بدوی استنادا به مواد 709 و 710 و 201 و 202 و بند ج ماده 456 قانون مجازات اسلامی 1392 و تبصره ماده 614 قانون مجازات اسلامی 1375 از حیث جنبه خصوصی به پرداخت یک و نیم درصد دیه کامل بابت زخم متلاحمه نسبت به دست چپ و دو درصد دیه کامل بابت ارش محدودیت حرکتی در انگشت شصت دست چپ در حق شاکی و از حیث جنبه عمومی اتهام به تحمل 6 ماه حبس محکوم می‌نماید. محکوم علیه با تقدیم لایحه ای اجمالا مبنی بر این که حسب پرونده بیمارستانی که تصویر اوراقی از آن را ارائه داده شکایت اصلی شاکی از ابتدا بریدگی با شیشه بوده است و دادگاه به جای سوگند این جانب، شاکی را سوگند داده است یعنی از مدعی اخذ سوگند نموده از محضر ریاست محترم دیوان عالی کشور تقاضای اعاده دادرسی می‌نماید. پس از ثبت در دبیرخانه دیوان عالی جهت رسیدگی به این شعبه ارجاع شده است.

رای شعبه دیوان عالی کشور

درخواست اعاده دادرسی محکوم علیه آقای ع. نسبت به دادنامه قطعی شماره...- 24/11/92 شعبه دوم تجدیدنظر آذربایجان شرقی در آن قسمت که ناظر به محکومیت نامبرده به تحمل 6 ماه حبس بابت جنبه عمومی اتهام می‌باشد وارد است. زیرا محکمه تجدیدنظر مستند به مواد 201 و 202 قانون مجازات اسلامی 92 و ادای سوگند توسط شاکی اتهام انتسابی به نامبرده را ثابت دانسته است. با توجه به این که مجازات حبس تعزیری می‌باشد و مطابق ماده 208 همان قانون سوگند فقط موجب اثبات دیه و یا قصاص است و نه تعزیر، لذا محکومیت تعزیری به استناد سوگند واجد اشکال بوده است و تعیین مجازات حبس، علاوه بر پرداخت دیه صدمات شاکی نامتناسب و از مصادیق بند 6 ماده 272 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری می‌باشد. با استناد به ماده 274 قانون مذکور ضمن تجویز اعاده دادرسی پرونده جهت رسیدگی به شعبه هم عرض محاکمه تجدیدنظر استان مرقوم ارجاع می‌گردد.

رئیس شعبه سی وپنجم دیوان عالی کشور - عضو معاون

سیدکریمی - حیاتی

منبع