تاریخ دادنامه قطعی: ۱۳۹۳/۱۱/۱۵
شماره دادنامه قطعی: ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۰۲۰۱۹۵۰
پیام: صرف مطالبه اجرت المثل از ناحیه زوجه، دلیل بر عدم تبرع است و زوجه محتاج به ارائه دلیل دیگری برای اثبات عدم تبرع نیست
رأی دادگاه بدوی
در خصوص دادخواست خانم س.غ. به طرفیت م.پ. به خواسته صدور حکم به الزام نامبرده به پرداخت اجرت‌المثل؛ توضیحاً که خواهان خواسته‌ای به شرح مذکور مطرح، خوانده در جلسه دادرسی حاضر نشده و دفاعی معمول نداشته است. خواسته خواهان از هرگونه ایرادی مصون مانده است. دادگاه ادعای نامبرده را ثابت تشخیص، مستنداً به ماده ۳۳۶ قانون مدنی و ماده ۵۱۵۶- ۵۱۹ قانون آیین دادرسی مدنی، حکم به محکومیت خوانده به پرداخت مبلغ ۲۳۰/۰۰۰/۰۰۰ ریال بابت اصل خواسته و مبلغ ۶/۶۰۰/۰۰۰ بابت هزینه دادرسی در حق خواهان صادر و اعلام می‌نماید. رأی صادره غیابی ظرف مدت بیست روز قابل واخواهی و پس از آن ظرف بیست روز قابل تجدیدنظرخواهی است. رئیس شعبه ۴ دادگاه عمومی خانواده اسلامشهر خادمی ممان حکم دادگاه در خصوص واخواهی آقای م. از رأی شماره ۱۸۶۸ که طی آن حکم به محکومیت وی به پرداخت اجرت‌المثل صادر شده است، با توجه به اینکه زوج عنوان کرده بابت اجرت‌المثل به همسرش زمین داده و منزل داده است و زوجه در دفاع بیان داشته که بابت خرید زمین و منزل قالی‌بافی کرده، همسرش پول زمین و منزل را داده است. دادگاه بر فرض اینکه: ۱- زمین و منزلی از طرف زوج رایگان به زوجه واگذار شده است؛ ۲- تا زوجه به گفته خودش قالی‌بافی کرده پول آن را به همسرش پرداخت کرده است؛ در هر دو حالت مستحق اجرت‌المثل نیست. در حالت اول که زوجه بابت اجرت‌المثل زمین از همسرش دریافت کرده، در فرض دوم زوجه در منزل زحمت کشیده در قبال آن اجرت زحمات را بابت قالی‌بافی از دیگران دریافت کرده؛ ضمن اینکه دلیلی بر عدم تبرع خود در قبال زحماتی که کشیده ارائه نکرده است. فلذا دادگاه ضمن پذیرش واخواهی واخواه، حکم به نقض دادنامه بدوی و بی‌حقی واخوانده نسبت به اجرت‌المثل صادر و اعلام می‌نماید. رأی صادره ظرف بیست روز پس از ابلاغ، قابل تجدیدنظرخواهی است.
رئیس شعبه ۴ حقوقی دادگاه عمومی خانواده اسلامشهر - خادمی ممان
رأی دادگاه تجدیدنظر استان
تجدیدنظرخواهی خانم س.غ. از دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۲۸۸۵۴۰۱۸۵۴ مورخ ۱۳۹۳/۸/۱۷ شعبه محترم چهارم دادگاه خانواده اسلامشهر که به موجب آن دعوی مطروحه از ناحیه تجدیدنظرخواه به طرفیت تجدیدنظرخوانده آقای م.پ. به خواسته مطالبه اجرت‌المثل ایام زوجیت در پرونده کلاسه ۹۲۰۹۹۷۲۸۸۵۴۰۱۳۲۸ با قبول واخواهی و نقض دادنامه غیابی ۱۸۶۸ صادره از همان شعبه حکم به بی‌حقی تصدیر گردیده است، وارد است. چرا که استدلال دادگاه محترم که با تکیه بر اظهارات زوج که در قبال اجرت‌المثل و زحمات زوجه در ایام زوجیت زمین به وی واگذار نموده، نمی‌تواند موثر در مقام باشد. چراکه واگذاری زمین بر فرض صحت چه به صورت معوّض یا هبه، موجبات زوال حق اجرت‌المثل که یک حق جداگانه است را فراهم نمی‌سازد. کما اینکه عدم تبرع از ناحیه زوجه محتاج به دلیل نیست و صرف مطالبه اجرت‌المثل از ناحیه زوجه دلیل بر عدم تبرع است. لذا با وارد دانستن اعتراض معترض به استناد صدر ماده ۳۵۸ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۷۹/۱/۲۱ در امور مدنی، ضمن نقض دادنامه معترضٌ‌عنه با توجه به اینکه کارشناس محترم مبلغ ۲۳۰/۰۰۰/۰۰۰ ریال به عنوان اجرت‌المثل ایام زوجیت را تعیین نموده است، ادعای زوجه را ثابت تشخیص و به استناد ماده ۳۲۶ قانون مدنی و مواد ۱۹۸ و ۵۱۵ و ۵۱۹ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹/۱/۲۱ حکم به محکومیت تجدیدنظرخوانده (زوج) به پرداخت مبلغ ۲۳۰/۰۰۰/۰۰۰ ریال بابت اجرت‌المثل ایام زندگی مشترک و مبلغ ۶/۶/۰۰۰ ریال از بابت هزینه دادرسی در حق زوجه صادر و اعلام می‌گردد. رأی صادره مطابق ماده ۳۶۵ از همان قانون قطعی است.
رئیس شعبه ۲ دادگاه تجدیدنظر استان تهران
ارژنگی