ماده 139 قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران
الف - پیچیدگی شغل.
ب - سختی شغل.
ج - پذیرش خطرات.
د - حساسیت و سنگینی مسئولیت شغل.
ه- - ایجاد فرسودگی جسمانی به وسیله شغل.
و - مهارت لازم در مشاغل تخصصی.
تبصره 1 - برای هر یک از عوامل فوق الذکر مبلغی به عنوان حداکثر مزایای آن عامل مشخص میگردد که به مشاغلی که از یک یا چند عامل فوق برخوردار باشند به تناسب برخورداری، درصدی از منافع تعیین شده تعلق گرفته و در مجموع به عنوان مزایای آن مشاغل در نظر گرفته میشود.
تبصره 2 - مزایای مذکور در این ماده فقط به شغل تعلق گرفته و هیچگونه ربطی به درجه یا رتبه ندارد و پرسنلی حق استفاده از آن را دارند که عملا در شغل واگذار شده انجام وظیفه نمایند.
تبصره 3 - وزارت دفاع مکلف است با همکاری و همآهنگی ستاد مشترک و نیروها و سازمانهای ذیربط آییننامه اجرایی مربوط به این ماده را تهیه و به تصویب هیات وزیران برساند.
تبصره 4 (الحاقی 1370/06/13) - میزان فوق العاده شغل پرسنل شاغل در نیروهای مسلح، نباید از 50 % مجموع حداقل حقوق و حق کارآئی شاغل کمتر و از 150% آن بیشتر باشد.
فوق العاده شغل پرسنل شاغل در مشاغل فرماندهی، مدیریت و سرپرستی، همچنین فوق العاده شغل پرسنل متصدی مشاغل تحقیقی و تخصصی و یا‌آموزشی، هر کدام تا 25% مجموع حداقل حقوق و حق کارآئی پرسنل قابل افزایش است.