تاریخ دادنامه قطعی: 1395/03/22
شماره دادنامه قطعی: ---
پیام: عدم تقاضای تخلیه عین مستاجره بعد از انقضاء مدت اجاره، اماره بر اذن موجر در ادامه تصرف مستاجر است و مستاجر در صورتی باید اجرت المثل بدهد که استیفاء منفعت کرده باشد.
در این پرونده خواهان آقای ح. ذوق با وکالت مع الواسطه آقای م. م. دادخواستی به خواسته مطالبه مبلغ چهارصدو سی و شش میلیون ریال بابت تتمه اجرت المسمی از خرداد سال 1386 لغایت 1386/06/20 و مطالبه اجرت المثل معادل اجرت المسمی از 1386/06/21 لغایت پایان دی ماه 1388 جمعا به مدت سی و یک ماه با احتساب کلیه خسارات قانونی و حق الوکاله وکیل به طرفیت خوانده آقای ع. ف. با وکالت آقای ح. ن. تقدیم داشته است، بدین توضیح که خواهان و خوانده هر کدام مالک سه دانگ مشاع از پلاک های ثبتی 47600 4476 و 47599 4476 و 47611 4476 بخش هفت تهران بوده اند و تا تاریخ 1386/06/20 نسبت به سهم خواهان قرارداد اجاره ای بین خواهان و خوانده منعقد گردیده است و ماهیانه مبلغ چهارده میلیون ریال اجاره بها تعیین شده است و دادگاه طی دادنامه شماره --- مورخه 1393/07/23 مبادرت به صدور حکم به مبلغ چهل و دو میلیون ریال بابت سه ماه اجور معوقه نموده و خوانده را به پرداخت محکوم نموده است. و نسبت به اجرت المثل معادل اجرت المسمی قرار عدم استماع صادر نموده است که باتجدیدنظرخواهی از آن، شعبه محترم چهل و چهار دادگاه تجدیدنظر استان تهران با نقض این قسمت از رای بدوی به موجب دادنامه شماره --- مورخه 1394/03/10 جهت رسیدگی ماهوی پرونده را اعاده نموده است، اینک دادگاه در مقام رسیدگی ماهوی است، آنچه مسلم است اینکه خواهان و خوانده در پلاک های مذکور به نحو مشاع بالمناصفه مالک بوده اند و تا تاریخ 1386/06/20 نسبت به سهم خواهان قرارداد استیجاری وجود داشته است و موجر مستحق دریافت اجرت المسمی بوده است اما برای تصرفات مستاجر خارج از قرارداد اجاره موضوع منطبق با ماده 494 قانون مدنی خواهد بود. بنابراین با انقضاء مدت اجاره و عدم تقاضای تخلیه عین مستاجره، اماره بر اذن موجر در ادامه تصرف مستاجر می‌باشد و مستاجر در صورتی باید اجرت المثل بدهد که استیفاء منفعت کرده باشد. زیرا سکوت موجر دلیل رضای وی بر ادامه انتفاع مستاجر می‌باشد و در واقع مستاجر ماذون در تصرف پس از انقضاء مهلت بوده است. همانطور که در دادنامه شماره --- مورخه 1393/07/23 و مستند به پاسخ استعلام از شهرداری می‌باشد از تاریخ 1387/05/21 لغایت 1388/10/30 مستاجر (خوانده) هیچ تصرفی در مال مشاع نداشته است و انتفاعی ازآن نمی برده است. لذا در این مدت موجر مستحق اجرت المثل نخواهد بود لذا نسبت به این مدت خواسته خواهان را بلاوجه دانسته و حکم به بی حقی خواهان صادر و اعلام می دارد. اما از تاریخ 1386/06/21 لغایت 1387/05/21 خواهان را محق در دریافت اجرت المثل معادل اجرت المسمی دانسته و مستندا به مواد 494 ، 501 و 581 و 582 قانون مدنی خوانده را به پرداخت مبلغ یکصدو پنجاه و چهار میلیون ریال به مدت یازده ماه از قرار ماهی چهارده میلیون ریال به انضمام هزینه دادرسی و حق الوکاله وکیل طبق تعرفه در حق خواهان محکوم می‌نماید. رای صادره ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر خواهی است.
رئیس شعبه --- دادگاه عمومی(حقوقی)تهران- احمد قربانی قادی
تجدیدنظرخواهی آقای ع. ف. با وکالت آقای ح. ن. به طرفیت آقای غ. دوستدار نسبت به دادنامه شماره --- مورخه 94/8/10 صادره ازشعبه --- دادگاه حقوقی تهران که بر اساس ان حکم بر محکومیت وی به پرداخت مبلغ یکصد و پنجاه و چهار میلیون ریال بابت اجرت المثل اصدار یافته است وارد و موجه نمی‌باشد زیرا دادنامه تجدیدنظر خواسته وفق مقررات و بر اساس محتویات پرونده صادر شده و از ناحیه تجدیدنظر خواه علل و جهات موجهی که موجبات نقض واز هم گسیختن دادنامه تجدیدنظر خواسته را فراهم نماید ابراز و اقامه نشده است بر این اساس تجدیدنظر خواهی خارج از شقوق مندرج در ماده 348 قانون آیین دادرسی مدنی تشخیص به استناد ذیل ماده 358 همان قانون با رد تجدیدنظر خواهی دادنامه تجدیدنظر خواسته تائید می‌شود.رای صادره قطعی است.
شعبه --- دادگاه تجدیدنظر استان تهران - رئیس و مستشار
احمد شیخ علیا لواسانی - ناصر اسماعیلی