بسم الله الرحمن الرحیم
شماره دادنامه: 1872 الی 1874
تاریخ دادنامه: 27؍9؍1397
شماره پرونده: 96؍1522، 96؍1393، 96؍1140
مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
شاکی: سازمان بازرسی کل کشور و آقایان هادی ولی پور و غلامحسین نوروزی
موضوع شکایت و خواسته: ابطال مصوبات شماره 9220؍ش الف-1383/12/16و 3991؍93؍ص-1393/08/07، 6821؍ش الف- 1379/04/27 شورای اسلامی شهر شیراز
گردش کار: الف) سرپرست معاونت حقوقی و نظارت همگانی و رئیس کمیسیون تطبیق مصوبات دستگاههای اداری سازمان بازرسی کل کشور به موجب شکایت نامه شماره 157130-24؍7؍1396 اعلام کرده است که:
" حضرت حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای بهرامی
رئیس محترم دیوان عدالت اداری
سلام علیکم
احتراماً مصوبات شورای اسلامی شهر شیراز با شماره 6821؍ش الف-27؍4؍1379 و شماره 9220؍ش الف- 16؍12؍1382 [16؍12؍1383] با موضوع عوارض سینما و نمایشات اعم از تئاتر و کنسرت و مسابقات ورزشی و غیره و مصوبه شماره 3991؍93؍ص-7؍8؍1393 با موضوع اخذ عوارض از ارائه دهندگان خدمات شهربازی و تفریحی در پارکها و اماکن عمومی در این سازمان مورد بررسی قرار گرفت که توجه جناب عالی را به مطالب زیر معطوف می دارد:
1- به موجب ردیف 15 مصوبه شماره 6821؍ش الف-27؍4؍1379 شورای اسلامی شهر شیراز با افزایش عوارض شهرداری و اخذ معادل 5% عوارض سینما و نمایشات اعم از تئاتر و کنسرت و مسابقات ورزشی و غیره موافقت نموده است.
2- مطابق مصوبه (نامه) شماره 9220؍ش الف-16؍12؍1382 [16؍12؍1383] کاهش عوارض مصوب کنسرتهای موسیقی برای برنامه های داخلی- خارجی در جلسه مورخ 10؍12؍1383 شورای اسلامی شهر شیراز مطرح و مقرر گردید عوارض مذکور برای برنامه های داخلی از 20 درصد به 10 درصد و برنامه های خارجی از 35 درصد به 15 درصد کاهش یابد.
3- شورای اسلامی شهر یاد شده به موجب مصوبه شماره 3991؍93؍ص-7؍8؍1393 مقرر نموده است: «شهرداری شیراز به موجب نامه شماره 88197-29؍3؍1393 درخواست اصلاح بند 15 مصوبه شماره 6821-27؍4؍1379 در خصوص اخذ عوارض از ارائه دهندگان خدمات شهربازی و تفریحی در پارکها و اماکن عمومی را نموده پس از وصول و ثبت به شماره 2161؍93-31؍3؍1393 دبیرخانه شورا، موضوع در کمیسیون برنامه و بودجه، امور حقوقی و املاک شورا بررسی و تصمیم کمیسیون در شصت و پنجمین جلسه علنی شورای اسلامی شهر شیراز مورخ 5؍8؍1393 مطرح و به موجب این مصوبه و مستند به ماده 71 اصلاحی قانون شوراها و ماده 9 آیین نامه اجرایی نحوه وضع و وصول عوارض توسط شوراهای اسلامی شهر، بخش و شهرک مصوب 7؍7؍1378 هیأت وزیران و در جهت شفاف سازی نحوه اخذ عوارض از ارائه دهندگان خدمات شهربازی و تفریحی و دستگاههای بازی در پارکها و اماکن عمومی و خصوصی با اصلاح بند 15 مصوبه شماره 6821-27؍4؍1379 در رابطه با دستگاههای بازی و شهربازی در پارکها و اماکن عمومی و خصوصی به شرح ذیل موافقت گردید:
الف: نحوه محاسبه عوارض استفاده از وسایل بازی و سرگرمی در اماکن و مراکز استیجاری متعلق به شهرداری
A=K1؍5%5
الف- نحوه محاسبه عوارض استفاده از وسایل بازی و سرگرمی در اماکن و مراکزی که متعلق به شهرداری نمی باشند.
A=K2%5
K: اجاره ماهیانه هر دستگاه یا هر مکان A: عوارض ماهیانه
تبصره1) جهت مراکزی که متعلق به شهرداری نمی باشد K نظریه کارشناس رسمی دادگستری است که شهرداری هر ساله در زمان محاسبه عوارض اخذ مینماید.
تبصره2) جهت مراکز استیجاری متعلق به شهرداری مبلغ K بر اساس قرارداد فی مابین شهرداری و مستأجر محاسبه خواهد شد.
تبصره3) شهرداری موظف است در زمان واگذاری غرفه های شهربازی در پارکها و اماکن مربوطه موضوع مصوبه فوق را به عنوان بخشی از هزینه هایی که متقاضی شرکت کننده در مزایده می بایست در هزینه های پرداختی لحاظ نماید را در شرایط اختصاصی آگهی درج نماید.
تبصره4) مصوبه شماره 27791-1؍6؍1391 کان لم یکن گردید.
توضیح: تفسیر می گردد بند 15 مصوبه شماره 6821-27؍4؍1379 مشتمل بر عوارض دستگاههای بازی و شهربازی در پارکها و اماکن عمومی و خصوصی می گردد.»
وضع عوارض مذکور به دلایل زیر مغایر با قانون می باشد:
1- مطابق ماده 50 قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب 17؍2؍1387، برقراری هرگونه عوارض و سایر وجوه برای انواع کالاهای وارداتی و تولیدی و نیز ارائه خدمات که در این قانون تکلیف مالیات و عوارض آنها معین شده است، همچنین برقراری عوارض به درآمدهای مأخذ محاسبه مالیات، توسط شوراهای اسلامی شهرها و سایر مراجع ممنوع اعلام شده است و به موجب ماده 52 قانون یاد شده برقراری و دریافت عوارض دیگر مراجع ممنوع اعلام شده است و به موجب ماده 52 قانون یاد شده برقراری و دریافت عوارض دیگر از تولیدکنندگان و واردکنندگان کالاها و ارائه دهندگان خدمات ممنوع است. همچنین در بند الف ماده 38 قانون مذکور، نرخ عوارض خدمات تعیین شده است. بنا به مراتب مصوبه شورای اسلامی شهر شیراز مبنی بر اخذ عوارض سینما و نمایشات اعم از تئاتر و کنسرت و مسابقات ورزشی و غیره که از مصادیق ارائه خدمات و مأخذ محاسبه مالیات محسوب می شود و مطابق مقررات پیش گفته اخذ عوارض از آنها بر خلاف قانون و خارج از حدود اختیارات شورای اسلامی شهر شیراز می باشد.
2- در آراء شماره 151-30؍2؍1392، 832-27؍11؍1387 و 1848-13؍11؍1393 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری مصوبات شوراهای اسلامی شهرهای تهران، اراک و قزوین در خصوص اخذ عوارض از اماکن فرهنگی، ورزشی، تفریحی و نمایشگاهها به لحاظ مغایرت با قانون ابطال شده است و شورای اسلامی شهرهای محمدشهر، ملارد، خرم آباد، قدس، شهریار و شهر جدید هشتگرد که بدون رعایت مفاد آراء مذکور، عوارض بر بلیط سینما و تئاتر و نمایش، مسابقات وزرشی، استخرها، شهربازی، سیرک، اماکن تفریحی، فرهنگی و هنری و برپایی نمایشگاه به شرح مندرج در گردش کار وضع کرده اند، به استناد بند 1 ماده 12 و مواد 88، 13 و 92 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392 از تاریخ تصویب ابطال گردیده است.
بنا به مراتب درخواست ابطال ردیف 15 مصوبات شماره 6821؍ش الف-27؍4؍1379 و شماره 9220ش الف-16؍12؍1382 [16؍12؍1383] و شماره 3991؍93؍ص-7؍8؍1393 شورای اسلامی شهر شیراز به عمل می آید. خواهشمند است دستور فرمایید در اجرای تبصره 2 ماده 2 قانون تشکیل این سازمان موضوع در هیأت عمومی دیوان مطرح و به طور فوق العاده و خارج از نوبت مورد رسیدگی قرار گیرد. موجب امتنان است از تصمیم متخذه این سازمان را مطلع فرمایند."
متن مصوبات مورد اعتراض به قرار زیر است:
الف: مصوبه شماره 3991؍93؍ص-7؍8؍1397 شورای اسلامی شهر شیراز:
" مصوبه نامه شماره 88197-29؍2؍1393 شهرداری شیراز مبنی بر اصلاح بند 15 مصوبه شماره 6821-27؍4؍1379 در خصوص اخذ عوارض از ارائه دهندگان خدمات شهربازی و تفریحی در پارکها و اماکن عمومی پس از وصول و ثبت به شماره 2161؍93؍و-31؍3؍1393 دبیرخانه شورا، موضوع در کمیسیون برنامه و بودجه، امور حقوقی و املاک شورا بررسی و تصمیم کمیسیون در شصت و پنجمین جلسه علنی شورای اسلامی شهر شیراز مورخ 5؍8؍1393 مطرح و به موجب این مصوبه و مستند به ماده 71 اصلاحی قانون شوراها و ماده 9 آیین نامه اجرایی نحوه وضع و وصول عوارض توسط شوراهای اسلامی شهر، بخش و شهرک مصوب 7؍7؍1378 هیأت وزیران و در جهت شفاف سازی نحوه اخذ عوارض از ارائه دهندگان خدمات شهربازی و تفریحی و دستگاههای بازی در پارکها و اماکن عمومی و خصوصی به شرح ذیل موافقت گردید:
الف- نحوه محاسبه عوارض استفاده از وسایل بازی و سرگرمی در اماکن و مراکز استیجاری متعلق به شهرداری
A=K1؍5%5
الف- نحوه محاسبه عوارض استفاده از وسایل بازی و سرگرمی در اماکن و مراکزی که متعلق به شهرداری نمی باشند.
A=K2%5
K: اجاره ماهیانه هر دستگاه یا هر مکان A: عوارض ماهیانه
تبصره1) جهت مراکزی که متعلق به شهرداری نمی باشد. K نظریه کارشناس رسمی دادگستری است که شهرداری هر ساله در زمان محاسبه عوارض اخذ مینماید.
تبصره2) جهت مراکز استیجاری متعلق به شهرداری مبلغ K بر اساس قرارداد فی مابین شهرداری و مستأجر محاسبه خواهد شد.
تبصره3) شهرداری موظف است در زمان واگذاری غرفه های شهربازی در پارکها و اماکن مربوطه موضوع مصوبه
فوق را به عنوان بخشی از هزینه هایی که متقاضی شرکت کننده در مزایده می بایست در هزینه های پرداختی لحاظ نماید را در شرایط اختصاصی آگهی درج نماید.
تبصره4) مصوبه شماره 27791-1؍6؍1391 کان لم یکن گردید.
توضیح: تفسیر می گردد بند 15 مصوبه شماره 6821-27؍4؍1379 مشتمل بر عوارض دستگاههای بازی و شهربازی در پارکها و اماکن عمومی و خصوصی می گردد.»- رئیس شورای اسلامی شهر شیراز "
ب: مصوبه شماره 9220؍ش الف-16؍12؍1383 شورای اسلامی شهر شیراز:
" برادر گرامی جناب اقای مهندس رجا
شهردار محترم شیراز
سلام علیکم
احتراماً نامه شماره 9220-3؍12؍1383 تعدادی از اعضاء محترم شورا ارسالی از کمیسیون فرهنگی- اجتماعی شورا در خصوص کاهش عوارض مصوب کنسرتهای موسیقی برای برنامه های داخلی- خارجی در جلسه مورخ 10؍12؍1383 شورای اسلامی شهر شیراز مطرح و مقرر گردید که عوارض مذکور برای برنامه های داخلی از 20 درصد به 10 درصد و برنامه های خارجی از 35 درصد به 15 درصد کاهش یابد.- رئیس شورای اسلامی شهر شیراز"
در پاسخ به شکایت مذکور، رئیس شورای اسلامی شهر شیراز به موجب لایحه شماره 4975؍96؍ص-14؍11؍1396 توضیح داده است که:
" ریاست محترم هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
با سلام
با احترام بازگشت به ابلاغیه شماره 9609980905801004 و کلاسه 96؍1140 موضوع درخواست سازمان بازرسی کل کشور در خصوص مصوبات مربوط به عوارض سینما و نمایش و کنسرت موسیقی عوارض ارائه دهندگان خدمات شهربازی و تفریحی دفاعیات این شورا به شرح ذیل تقدیم می گردد:
1- سازمان بازرسی در درخواست تقدیمی اعلام نموده اند که برابر ماده 50، 52 و 38 قانون مالیات بر ارزش افزوده دریافت عوارض سینما و نمایش و عوارض کنسرتهای موسیقی مغایر قانون می باشد که در این خصوص به استحضار می رساند: برابر ماده 50 قانون مالیات بر ارزش افزوده در مواردی که در این قانون برای آنها مالیات و عوارض تعیین شده شوراها و سایر مراجع نمی توانند وضع مالیات و یا عوارض نمایند و مفهوم مخالف آن این است که برای مواردی که تکلیف آنها در این قانون تعیین نگردیده مراجع ذیصلاح مثل شوراها بر اساس تبصره 1 ماده 50 قانون فوق و بند 16 ماده 80 اصلاحی قانون شوراها می توانند وضع عوارض نمایند و با توجه به اینکه در قانون مالیات بر ارزش افزوده هیچ گونه وضع و پیش بینی در این خصوص صورت نگرفته شورای اسلامی شهر شیراز اختیار وضع آن را داشته است. در زمان رسیدگی به اعتراض مؤدیان در کمیسیونهای ماده 77 قانون شهرداریها، اعضای کمیسیون بیان می دارند که در صورت ارائه تأییدیه از سازمان امور مالیاتی یا اداره امور مالیاتی مبنی بر پرداخت عوارض موصوف به موجب مقررات قانون با ارزش افزوده مشمول عوارض مزبور نمی گردید که تاکنون هیچ یک از مؤدیان نامه ایی با مضمون فوق را ارائه ننموده اند و اصولاً هیچ گونه وجهی در قالب قانون مالیات بر ارزش افزوده پرداخت نمی نمایند. لذا اظهار این موضوع که مالیات و عوارض سینما و نمایشات و کنسرتها در قانون مالیات بر ارزش افزوده تعیین تکلیف شده صحیح نمی باشد. جهت استحضار نمونه هایی از آراء کمیسیونهای ماده 77 که بر این مبنا صادر گردیده حضورتان ارسال می گردد. در خصوص ایراد سازمان بازرسی به مصوبه شماره 3991؍93؍ص-7؍8؍1393 شورای اسلامی شهر شیراز با موضوع عوارض از ارائه دهندگان خدمات شهربازی و تفریحی در پارکها و اماکن عمومی موارد ذیل از جمله ایرادات به درخواست سازمان بازرسی می باشد.
2- مصوبه شماره 3991؍93؍ص-7؍8؍1393 از لحاظ ماهوی و شکلی با اخذ عوارض از فروش بلیط مربوط به سینما و کنسرت متفاوت بوده و همان طور که از متن درخواست سازمان بازرسی مستفاد می گردد، سازمان بازرسی هیچ گونه توجیهی در خصوص ایراد خود بر این مصوبه وارد ننموده و با توجه به مطالب بند یک و دو درخواست ارسال به آن دیوان تقاضای مغایرت قانون مصوبه 3991؍93؍ص-7؍8؍1393 را بیان نموده اند که مطالب اعلامی صحیح نبوده و موضوع مصوبه 3991؍93؍ص این شورا از لحاظ شکلی و ماهوی به نحوی تهیه گردیده تا ایرادات قانونی مورد نظر قانونگذار و دیوان عدالت اداری را مرتفع نموده باشد، لذا استدعا می گردد قضات هیأت عمومی دیوان به این موضوع توجه ویژه بنمایند. همان طور که در بند 3 صفحه نخست درخواست سازمان بازرسی متن مصوبه 3991؍93؍ص-7؍8؍1393 بیان گردیده اخذ عوارض از وسایل بازی و سرگرمی با فرمول A=K×1؍5 و A=K×2 اخذ می گردد و عوارض مزبور بر مبنای فروش یا بهاء بلیط نمی باشد و لذا مقایسه این مصوبه با مصوبات ابطالی شهرهای دیگر کشور و ارائه به دیوان عدالت اداری صحیح نمی باشد و به استناد مطالب بند یک این لایحه صلاحیت شورای شهر در تصویب مصوبه 3991؍93؍ص به صورت صحیح صورت پذیرفته است به هر حال با عنایت به مراتب فوق و با توجه به غیر موجه بودن تقاضای سازمان بازرسی و توجه به این نکته مهم که مصوبه مورد اشاره در حال حاضر ملغی گردیده تقاضای رد درخواست سازمان بازرسی را دارد.
3- در بند دوم لایحه پیوست دادخواست سازمان بازرسی به تعدادی از آراء صادره توسط هیأت عمومی دیوان عدالت اداری که به موجب مصوبات شورای اسلامی برخی از شهرها راجع به اخذ عوارض از اماکن ورزشی، فرهنگی، تفریحی و نمایشگاهها ابطال گردیده است و اعلام گردیده نظر به اینکه مصوبات آن شهرها باطل گردیده مصوبه شورای اسلامی شهر شیراز نیز می بایست ابطال گردد که در آن خصوص به استحضار می رساند ابطال مصوبات سایر شهرها توسط هیأت عمومی دیوان عدالت اداری به دلایل شکلی و ماهوی نمی تواند موجب ابطال مصوبه شورای اسلامی شهر شیراز باشد و این ادعا مبنی بر اینکه به صرف ابطال مصوبات شورای اسلامی شهرهای مذکور می بایست موجب ابطال مصوبه شورای اسلامی شهر شیراز نیز شود غیر موجه و بلاتصور است."
ب) آقای غلامحسین نوروزی به موجب دادخواستی ابطال مصوبه شماره 3991؍93؍ص-7؍8؍1393 اصلاحیه بند 15 مصوبه شماره 6821-27؍4؍1397 شورای اسلامی شهر شیراز را خواستار شده و در جهت تبیین خواسته اعلام کرده است که:
" ریاست محترم دیوان عدالت اداری
با سلام و احترام به استحضار عالی می رساند که مطابق با ماده 50 قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب 17؍2؍1397 برقراری هرگونه عوارض و سایر وجوه برای انواع کالاهای وارداتی و تولیدی و نیز ارائه خدماتی که در این قانون تکلیف مالیات و عوارض آنان معین شده است و همچنین برقراری عوارض بر درآمدهای مأخذ محاسبه مالیات توسط شورای شهرها و سایر مراجع ممنوع اعلام شده است و به موجب ماده 52 قانون یاد شده برقراری و دریافت عوارض دیگر از تولیدکنندگان و واردکنندگان کالاها و ارائه دهندگان خدمات ممنوع است. همچنین در بند الف ماده 38 قانون مذکور نرخ عوارض خدمات تعیین شده است. بنابه مراتب مصوبه شماره 3991؍93؍ص-7؍8؍1393 شورای اسلامی شهر شیراز مبنی بر اخذ عوارض از ارائه دهندگان خدمات تفریحی شهربازی که از مصادیق ارائه خدمات عمومی محسوب می شود و مطابق مقررات پیش گفته شده اخذ عوارض از آن ممنوع است خلاف قانون و خارج از حدود اختیارات شورای اسلامی شهر شیراز محسوب می شود. "
در پاسخ به شکایت مذکور، رئیس شورای اسلامی شهر شیراز به موجب لایحه شماره 5674؍96؍ص-27؍12؍1396 توضیح داده است که:
" ریاست محترم هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
با سلام
بـا احترام، بازگشت بـه ابلاغیـه پرونـده شمـاره 9609980905801236 و کلاسه 9601522 موضوع درخواست آقای غلامحسین نوروزی در خصوص تقاضای ابطال مصوبه شماره 3991؍93؍ص-7؍8؍1393 شورای اسلامی شهر شیراز دفاعیات این شورا به شرح ذیل تقدیم می گردد:
1- در ابلاغیه دادخواست ضمائمی ارسال نشده و دادخواست دارای لاک گرفتگی (تصحیح متن) بوده لذا در قسمت موضوع شکایت دادخواست تقدیمی مصوبه شماره 6821-27؍4؍1396 ذکر گردیده که در سال 1396 چنین مصوبه ای صادر نگردیده است و در متن دادخواست نیز اشاره ای به ابطال مصوبه 6821 نگردیده است لذا دادخواست از بهم ریختگی فراوانی برخوردار است که پاسخ به آن را سخت مینماید.
2- شاکی در درخواست تقدیمی اعلام نموده اند که برابر ماده 50، 52 و 38 قانون مالیات بر ارزش افزوده دریافت عوارض ارائه دهندگان شهربازی مغایر قانون می باشد که در این خصوص به استحضار می رساند برابر ماده 50 قانون مالیات بر ارزش افزوده در مواردی که در این قانون برای آنها مالیات و عوارض تعیین شده شوراها و سایر مراجع نمی توانند وضع مالیات و یا عوارض نمایند و مفهوم مخالف آن این است که برای مواردی که تکلیف آنها در این قانون تعیین نگردیده مراجع ذیصلاح مثل شوراها بر اساس تبصره 1 ماده 50 قانون مذکور و بند 16 ماده 80 اصلاحی قانون شوراها ضمن آیین نامه اجرایی نحوه وضع و وصول عوارض توسط شوراهای اسلامی مصوب سال 1375 و اصلاحات بعدی می توانند وضع عوارض نمایند و با توجه به اینکه در قانون مالیات بر ارزش افزوده هیچ گونه وضع و پیش بینی در این خصوص صورت نگرفته شورای اسلامی شهر شیراز اختیار وضع آن را داشته است.
در زمان رسیدگی به اعتراض مؤدیان در کمیسیونهای ماده 77 قانون شهرداریها، اعضای کمیسیون بیان می دارند که در صورت ارائه تأییدیه از سازمان امور مالیاتی یا اداره امور مالیاتی مبنی بر پرداخت عوارض موصوف به موجب مقررات قانون با ارزش افزوده مشمول عوارض مزبور نمی گردید که تاکنون هیچ یک از مؤدیان نامه ای با مضمون فوق را ارائه ننموده اند بدین علت که هیچ گونه وجهی را در قالب قانون مالیات بر ارزش افزوده پرداخت نمی نمایند. لـذا اظهار این موضوع کـه مالیات و عـوارض شهربازی در قانون مالیات بـر ارزش افزوده تعیین تکلیف شده صحیح نمی باشد. با عنایت به مراتب فوق و با توجه به غیر موجه بودن تقاضای شاکی، رد درخواست نامبرده مورد استدعاست. "
ج) آقای هادی ولی پور به موجب دادخواستی ابطال مصوبه شماره 3991؍93؍ص-7؍8؍1393 اصلاحی بند 15 مصوبه شماره 6821-27؍4؍1397 شورای اسلامی شهر شیراز در خصوص اخذ عوارض از ارائه دهندگان خدمات عمومی و تجهیزات شهربازی را خواستار شده و در جهت تبیین خواسته اعلام کرده است که:
" مطابق ماده 50 قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب 12؍2؍1387 برقراری هرگونه عوارض و سایر وجوه برای انواع کالاهای وارداتی و تولیدی و نیز ارائه خدمات که در این قانون تکلیف مالیات و عوارض آنها معین شده است همچنین برقراری عوارض به درآمدهای مأخذ محاسبه مالیات توسط شوراهای اسلامی شهرها و سایر مراجع ممنوع اعلام شده است و به موجب ماده 52 قانون یاد شده برقراری عوارض و دریافت آن از تولیدکنندگان و ارائه دهندگان خدمات ممنوع است. همچنین بند الف ماده 38 قانون مذکور نرخ عوارض خدمات تعیین شده است. بنابه مراتب مصوبه شماره 3991؍93؍ص-8؍7؍1393 شورای اسلامی شهر شیراز مبنی بر اخذ عوارض از ارائه دهندگان خدمات تفریحی شهربازی که از مصادیق ارائه خدمات عمومی محسوب می شود و مطابق مقررات پیش گفته شده اخذ عوارض از آن ممنوع است خلاف قانون و خارج از حدود اختیارات شورای اسلامی شهر شیراز محسوب می شود."
درپاسخ به شکایت مذکور، رئیس شورای اسلامی شهر شیراز به موجب لایحه شماره 976؍97؍ص-10؍3؍1397 توضیح داده است که:
" ریاست محترم هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
با سلام
با احترام، بازگشت به ابلاغیه پرونده شماره 9609980905801145 و کلاسه 9601393 موضوع درخواست آقای هادی ولی پور در خصوص تقاضای ابطال مصوبات شماره های 3991؍93؍ص-7؍8؍1393 شورای اسلامی شهر شیراز دفاعیات این شورا به شرح ذیل تقدیم می گردد:
شاکی در درخواست تقدیمی استناد به مواد 50 و 38 قانون مالیات بر ارزش افزوده نموده و مصوبه شماره 3991؍93؍ص-7؍8؍1393 را مغایر قانون دانسته که در این خصوص به استحضار می رساند ماده 50 قانون مالیات بر ارزش افزوده چنین بیان می دارد که « در مواردی که در این قانون برای آنها مالیات و عوارض تعیین شده شوراها و سایر مراجع نمی توانند وضع مالیات و یا عوارض نمایند» و مفهوم مخالف آن این است که برای مواردی که تکلیف آنها در این قانون تعیین نگردیده مراجع ذیصلاح مثل شوراها بر اساس تبصره 1 ماده 50 قانون مذکور و بند 16 ماده 80 اصلاحی قانون شوراها و همچنین آیین نامه اجرایی نحوه وضع و وصول عوارض توسط شوراهای اسلامی مصوب سال 1375 و اصلاحات بعدی می توانند وضع عوارض نمایند و با توجه به اینکه در قانون مالیات بر ارزش افزوده و به خصوص ماده 38 آن که شاکی به آن استناد نموده هیچ گونه مالیات بر ارزش افزوده ای برای ارائه دهندگان خدمات از شهربازی و تفریحی در نظر گرفته نشده است لذا شوراهای اسلامی شهرها اختیار وضع عوارض را به استناد بند 16 ماده 80 اصلاحی قانون شوراها و همچنین آیین نامه نحوه وضع و وصول عوارض را دارا می باشد.
همچنین به استحضار می رساند در چندین مورد مؤدیان به موضوع و وصول عوارض در کمیسیون ماده 77 قانون شهرداریها اعتراض نموده اند و اعضای کمیسیونهای ماده 77 از مؤدیان درخواست نموده اند که در صورت پرداخت مالیات بر ارزش افزوده تأییدیه آن را ارائه نمایند تا شامل عوارض نگردد که تاکنون هیچ کدام از مؤدیان گواهی از سازمان امور مالیاتی مبنی بر پرداخت عوارض مزبور ارائه ننموده اند و این موضوع تأییدی بر مشمولیت آنان بر عوارض ارائه دهندگان خدمات شهربازی و تفریحی می باشند. علی ایحال با عنایت به مراتب فوق و با توجه به غیر موجه بودن تقاضای شاکی تقاضای رد درخواست نامبرده را دارد. "
در اجرای ماده 84 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392 پرونده به هیأت تخصصی شوراهای اسلامی دیوان عدالت اداری ارجاع می شود و هیأت مذکور به موجب دادنامه شماره 9709970906010193-11؍7؍1397 ردیف 15 از جدول مصوبه شماره 6821؍ش الف-27؍4؍13979 مبنی بر عوارض سینما و نمایشات اعم از تئاتر و کنسرت و مسابقات ورزشی وغیره مصوب شورای اسلامی شهر شیراز را قابل ابطال تشخیص نداد و رای به رد شکایت صادر کرد. رای مذکور به علت عدم اعتراض از سوی رئیس دیوان عدالت اداری و یا ده نفر از قضات دیوان عدالت اداری قطعیت یافت.
رسیدگی به سایر مصوبات در دستور کار هیأت عمومی قرار گرفت.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ 27؍9؍1397 با حضور رئیس و معاونین دیوان عدالت اداری و رؤسا و مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد و پس از بحث و بررسی با اکثریت آراء به شرح زیر به صدور رای مبادرت کرده است.
رای هیأت عمومی
الف- با توجه به اینکه به موجب ماده یک قانون اصلاح موادی از قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و چگونگی برقراری و وصول عوارض و سایر وجوه از تولیدکنندگان کالا، ارائه دهندگان خدمات و کالاهای وارداتی مصوب سال 1381 که در آن مقرر شده است، از ابتدای سال 1382 برقراری و دریافت هرگونه وجوه از جمله مالیات و عوارض اعم از ملی و محلی از تولیدکنندگان کالاها، ارائه دهندگان خدمات و همچنین کالاهای وارداتی صرفاً به موجب این قانون صورت می پذیرد و نظر به ماده 4 قانون مذکور که عوارض خدمات را تعیین کرده و در ماده 5 قانون فوق الذکر برقراری هرگونه عوارض در مورد آن دسته از خدماتی که در ماده 4 قانون تکلیف آن از حیث پرداخت عوارض تعیین شده صریحاً ممنوع شده است و رای شماره 832-27؍11؍1387 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری هم مؤید این امر می باشد، لذا مصوبه شماره 9220؍ش الف-16؍12؍1383 به علت مغایرت با قانون مستند به بند 1 ماده 12 و ماده 88 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392 ابطال می شود.
ب- نظر به اینکه در ماده 50 قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب سال 1387، برقراری هرگونه عوارض و سایر وجوه برای انواع کالاهای وارداتی و تولیدی و نیز ارائه خدماتی که در این قانون تکلیف مالیات و عوارض آنها معین شده است، همچنین برقراری عوارض به درآمدهای مأخذ محاسبه مالیات، توسط شوراهای اسلامی شهرها و سایر مراجع ممنوع اعلام شده است و به موجب ماده 52 قانون یاد شده برقراری و دریافت عوارض دیگر از تولیدکنندگان و واردکنندگان کالاها و ارائه دهندگان خدمات ممنوع است و در بند (الف) ماده 38 قانون مذکور نرخ عوارض خدمات تعیین شده است و موارد مصرح در تعرفه مورد اعتراض از مصادیق ارائه خـدمات و مـأخذ محاسبه مالیات محسوب می گردد و مفـاد رای هیأت عمومی دیـوان عدالت اداری به شماره های 151-30؍2؍1392 و 570-25؍2؍1395 هم مؤید این امر می باشد، بنابراین مصوبه شماره 3991؍93؍ص-7؍8؍1393 مستند بند 1 ماده 12 و ماده 88 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392 ابطال می شود.
محمدکاظم بهرامی-رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری