ماده 1 قانون حمایت از هنرمندان، استادکاران و فعالان صنایع دستی

صنایع دستی ایران مجموعه‌ ای از صنایع هنری و سنتی است که ضمن رعایت ضوابط شرعی و قانونی با محوریت خلاقیت، ذوق و زیبایی‌ شناسی با بهره‌ گیری از مواد اولیه قابل دسترس تولید می‌ شود و فرآیند ساخت و تولید محصول به‌ صورت فردی یا گروهی، عمدتاً با دست و با کمک ابزار مورد نیاز انجام می ‌گیرد. رشته ‌های فرش دستباف و صنایع دستی از قبیل نساجی سنتی، بافته‌ های داری و غیرداری، پوشاک سنتی، کاشی سنتی، سفال و سرامیک، صنایع دستی چرمی، هنرهای سنتی وابسته به معماری، صنایع دستی فلزی، صنایع دستی چوبی و حصیری، صنایع دستی دریایی، صنایع دستی استخوان، رودوزی‌ های سنتی، آبگینه، صنایع دستی کاغذی، طراحی و نقاشی سنتی، سازهای سنتی، میناکاری و پیشه‌ های وابسته به گروههای یاد شده می‌ باشند.
تبصره 1 - عناوین صنایع دستی موضوع این ماده با پیشنهاد سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و تصویب هیأت وزیران در چهارچوب تعریف مذکور قابل افزایش می ‌باشد.
تبصره 2 - تشخیص مصادیق صنایع دستی و اشخاص فعال در صنایع مذکور موضوع این ماده که فاقد بیمه تأمین اجتماعی می ‌باشند جهت برخورداری از بیمه مذکور حسب مورد با سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و وزارت صنعت، معدن و تجارت می‌ باشد.