ماده 1 آیین نامه قانون "اصلاح قانون حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب سال 1359 شورای انقلاب مصوب 1388/5/13 مجمع تشخیص مصلحت نظام"
واژگان به کاربرده شده در این آئین نامه به شرح بندهای ذیل تعریف می‌شوند:
الف - نهال: گیاه دارای ساقه (تنه) چوبی منفرد که محیط بن آن کمتر از پانزده (15) سانتیمتر باشد.
ب- درخت: گیاه خشبی (چوبی) دارای ساقه منفرد اعم از درخت دارای میوه ماکول (مثمر) و سایر درختان (غیرمثمر) که محیط بن آنها از پانزده سانتیمتر کمتر نباشد.
تبصره - درخت مو با هر بن و بوته های چای مشمول این تعریف می‌باشد.
ج - بن درخت: محل تلاقی تنه درخت یا نهال با سطح زمین است. در صورتی که درخت در سطح زمین به چند ساقه منشعب شده باشد بن قطورترین ساقه ملاک عمل خواهد بود و بقیه ساقه ها شاخه محسوب می‌شوند.
د - باغ: از نظر این آیین نامه به محلی اتلاق می‌شود که حداقل یکی از مشخصات ذیل داشته باشد:
1 - داشتن حداقل 500 متر مربع مساحت. در صورت وجود بنا ومستحدثات در زمین به طور متوسط در هر شانزده (16) متر مربع محوطه باز خارج از ساختمان یک اصله درخت و در صورت عدم سابقه احداث بنا به طور متوسط بیست و پنج (25) مترمربع یک اصله درخت مثمر و یا غیرمثمرم و یا ترکیبی از آنها غرس شده باشد. قطع و امحای درختان موجب عدم احتساب تعداد درختان کسر شده در آمار (لحاظ شده در این بند) نخواهد بود.
2 - دارا بودن سند مالکیت و یا سند مادر قبل از تفکیک به عنوان باغ، باغچه، زمین مشجر و باغ عمارت.
3 - دارا بودن سابقه رای دایر باغ، دایر باغچه، دایر مشجر از کمیسیون ماده دوازدهم (12) قانون زمین شهری.
4 - محلهایی که در حریم شهر توسط وزارت جهاد کشاورزی باغ شناخته شده اند.
5 - محلهایی که به تشخیص شورای اسلامی شهر باغ شناخته می‌شوند.
ه- - فضای سبز شهری: عرصه های مشجر و دارای پوشش گیاهی در محدوده وحریم شهرها که دارای مالکیت عمومی، دولتی و خصوصی باشند.
و - قانون: منظور از قانون در این آئین نامه قانون « اصلاح قانون حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب سال 1359 شورای انقلاب» می‌باشد که در تاریخ 13 / 5 / 1388 به تصویب مجمع تشخیص مصلحت نظام رسیده است.