فصل چهارم - حدود مطبوعات

از قانون مطبوعات
(اصلاحی 1379/01/30)- نشریات جز در موارد اخلال به مبانی و احکام اسلام و حقوق عمومی و خصوصی که در این فصل مشخص می‌ شوند آزادند.
1 - نشر مطالب الحادی و مخالف موازین اسلامی و ترویج مطالبی که به اساس جمهوری اسلامی لطمه وارد کند.
2 - اشاعه فحشاء و منکرات و انتشار عکسها و تصاویر و مطالب خلاف عفت عمومی.
3 - تبلیغ و ترویج اسراف و تبذیر.
4 - ایجاد اختلاف ما بین اقشار جامعه، بویژه از طریق طرح مسائل نژادی و قومی.
5 (الحاقی 1377/05/21)- استفاده ابزاری از افراد (‌اعم از زن و مرد) در تصاویر و محتوی، تحقیر و توهین به جنس زن، تبلیغ تشریفات و تجملات نامشروع و غیرقانونی.
6 (اصلاحی 1377/05/21)- تحریص و تشویق افراد و گروهها به ارتکاب اعمالی علیه امنیت، حیثیت و منافع جمهوری اسلامی ایران در داخل یا خارج.
7 (اصلاحی 1377/05/21)- فاش نمودن و انتشار اسناد و دستورها و مسائل محرمانه، اسرار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی، نقشه و استحکامات نظامی، انتشار‌ مذاکرات غیرعلنی مجلس شورای اسلامی و محاکم غیرعلنی دادگستری و تحقیقات مراجع قضایی بدون مجوز قانونی.
8 (اصلاحی 1377/05/21)- اهانت به دین مبین اسلام و مقدسات آن و همچنین اهانت به مقام معظم رهبری و مراجع مسلم تقلید.
9 (اصلاحی 1377/05/21)- افترا به مقامات، نهادها، ارگانها و هر یک از افراد کشور و توهین به اشخاص حقیقی و حقوقی که حرمت شرعی دارند، اگر چه از طریق انتشار‌ عکس یا کاریکاتور باشد.
10 (اصلاحی 1377/05/21)- سرقتهای ادبی و همچنین نقل مطالب از مطبوعات و احزاب و گروههای منحرف و مخالف اسلام (‌داخلی و خارجی) به نحوی که تبلیغ از آنها‌ باشد (حدود موارد فوق را آیین‌ نامه مشخص می‌ کند).
11 (الحاقی 1379/01/30)- پخش شایعات و مطالب خلاف واقع و یا تحریف مطالب دیگران.
12 (الحاقی 1379/01/30)- انتشار مطلب علیه اصول قانون اساسی.
تبصره - سرقت ادبی عبارتست از نسبت دادن عمدی تمام یا بخش قابل توجهی از آثار و نوشته‌ های دیگران به خود یا غیر ولو بصورت ‌ترجمه.
‌تبصره 2 (الحاقی 1377/05/21)- متخلف از موارد مندرج در این ماده مستوجب مجازاتهای مقرر در ماده (698) قانون مجازات اسلامی خواهد بود و در صورت اصرار‌ مستوجب تشدید مجازات و لغو پروانه می‌ باشد.
(اصلاحی 1379/01/30)- موارد ذیل ممنوع و جرم محسوب می‌شود:
الف - چاپ و انتشار نشریه ‌ای که پروانه برای آن صادر نشده و یا پروانه آن لغو گردیده است و یا بدستور دادگاه بطور موقت یا دائم تعطیل ‌گردیده است.
ب - انتشار نشریه بگونه ‌ای که اکثر مطالب آن مغایر باشد با آنچه که متقاضی به نوع آن متعهد شده است.
ج - انتشار نشریه به نحوی که با نشریات موجود یا نشریاتی که بطور موقت یا دائم تعطیل شده‌ اند از نظر نام، علامت و شکل اشتباه شود.
د - انتشار نشریه بدون ذکر نام صاحب امتیاز و مدیرمسئول و نشانی اداره نشریه و چاپخانه آن.
تبصره (اصلاحی 1379/01/30)- مراکز نشر، چاپ، توزیع و فروش نشریات، مجاز به چاپ و انتشار و عرضه مطبوعات و نشریاتی که از سوی دادگاه صالح یا هیأت نظارت‌ مغایر با اصول مندرج در این قانون تشخیص داده شود، نمی‌ باشند.