تاریخ دادنامه قطعی: ۱۳۹۴/۰۶/۱۰
شماره دادنامه قطعی: ۹۴۰۹۹۷۰۹۱۰۶۰۰۷۳۵
پیام: چنانچه متهم در مقام دفاع عمل مجرمانه ای را به دیگری نسبت دهد،عمل وی به دلیل فقدان عنصر معنوی مصداق بزه افترا نیست.
رأی خلاصه جریان پرونده
به موجب دادنامه شماره ۱۱۱ - ۱۳۹۳/۸/۲۴ شعبه ۱۱۰ دادگاه عمومی جزائی الف. آقای ح. الف. به اتهام افتراء و توهین و مستنداً به مادتین ۶۰۸ و ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی و رعایت ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی به مجازات تحمل یک سال حبس تعزیری و هفتاد و چهار ضربه شلاق محکوم و به موجب دادنامه شماره ۸۳۳ - ۱۳۹۳/۱۲/۲۰ شعبه ۱۶ دادگاه تجدیدنظر استان الف. رأی صادره تأیید و قطعیت یافته است. خانم م. الف. وکیل محکومٌ‌علیه ضمن پرداخت هزینه دادرسی و با ارسال لایحه به دیوان عالی کشور، مستنداً به بند ۶ ماده ۲۷۲ قانون آئین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری خواستار اعاده دادرسی گردیده است و در توضیح بیان نموده که: عملی که انجام آن به موکل نسبت داده شده مطابق با تعریف قانونی افترا نیست و بر فرض که در مراحل تحقیقات صراحتاً اقرار کرده باشد که نامزدش قبلاً رابطه نامشروع با دیگری داشته این عمل در صورت احراز قذف می‌باشد و با مداقه در دادنامه بدوی مشخص می‌نماید که محکوم‌علیه صرفاً از لفظ برقراری رابطه نامشروع نسبت به شاکیه استفاده نموده که این لفظ نیز غیر از لفظ زنا است و نتیجتاً تعیین مجازات حبس موضوع ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی برای به کار بردن لفظ برقراری رابطه نامشروع که توسط موکل به کار برده شده برخلاف مقررات قانون و شرع انور می‌باشد. پرونده، پس از ثبت در دبیرخانه دیوان عالی کشور، در مورخ ۱۳۹۴/۳/۶ به این شعبه ارجاع گردیده است و به شرح آتی اظهارنظر و اتخاذ تصمیم می‌نماید. هیئت شعبه در تاریخ بالا تشکیل گردید پس از قرائت گزارش آقای سید مجتبی قرشی عضو ممیز و اوراق پرونده مشاوره نموده چنین رأی می‌دهد:
رأی شعبه دیوان عالی کشور
درخواست آقای ح. الف. مبنی بر تجویز اعاده دادرسی نسبت به دادنامه شماره ۸۳۳ - ۱۳۹۳/۱۲/۲۰ صادر شده از شعبه ۱۶ دادگاه تجدیدنظر استان اصفهان موجّه به نظر می‌رسد زیرا حسب محتویات پرونده محاکماتی نامبرده پس از طرح دعوی مطالبه ارش‌البکاره از سوی خانم م. الف. در شعبه ۲۶ دادگاه خانواده الف. و در مقام دفاع و پاسخ به دعوی نامبرده در لایحه‌ای که به دادگاه تقدیم نموده با استناد به ادعای خواهان پرونده و شهادت شهودی از اقرباء وی موضوع ازاله بکارت وی توسط الف.س را مطرح نموده و چنین عملی به لحاظ عنصر معنوی آن جرم نبوده و از مصادیق ماده قانونی استنادی نبوده است. بنابراین موضوع مشمول قسمت اول بند چ ماده ۴۷۴ قانون آئین دادرسی کیفری تشخیص و با استناد به ماده ۴۷۶ قانون آئین دادرسی کیفری، ضمن تجویز اعاده دادرسی نسبت به دادنامه مذکور، پرونده را جهت رسیدگی مجدد به دادگاه هم‌عرض دادگاه صادر کننده حکم قطعی ارجاع می‌نماید.
مستشار و عضو معاون شعبه ۳۳ دیوان عالی کشور
سید نصرت الله اعتماد - سید مجتبی قریشی