ماده 58 قانون خدمت وظیفه عمومی
1 (الحاقی 1390/08/22)- مشمولانی که مدت غیبت اولیه آنان در زمان صلح تا سه ماه و در زمان جنگ تا پانزده روز باشد، سه ماه اضافه خدمت و چنانچه مدت غیبت اولیه آنان در زمان صلح بیشتر از سه ماه و در زمان جنگ بیش از پانزده روز باشد به شش ماه اضافه خدمت تنبیه میگردند.
2 (الحاقی 1390/08/22)- مشمولینی که مدت غیبت اولیه آنان در زمان صلح از یک سال و در زمان جنگ از دو ماه تجاوز نماید، علاوه بر اعمال اضافه خدمت مذکور در بند (1)، فراری محسوب می شوند و به مراجع صالح قضائی معرفی می گردند.
تبصره 1 (الحاقی 1390/08/22)- مشمولین غایبی که به خدمت اعزام میشوند در صورتی که در حین خدمت، حسن اخلاق و رفتار و جدیت در انجام وظیفه از خود نشان دهند، یا در عملیات جنگی ابراز شجاعت و فداکاری نمایند به طوری که مراتب مورد گواهی فرماندهان و روسای ذیربط باشد، برابر ضوابطی که از سوی ستاد کل ابلاغ میگردد با تصویب مقامات سرلشکری و یا همطراز در سازمان مربوط از انجام اضافه خدمت، یا بخشی از آن معاف می گردند.
تبصره 2 (الحاقی 1390/08/22)- مشمولینی که تا تصویب این قانون غایب شناخته شده اند چنانچه در داخل کشور ظرف حداکثر شش ماه و آنهایی که در خارج از کشور باشند، ظرف حداکثر یکسال خود را جهت انجام خدمت دوره ضرورت معرفی نمایند، مشمول تنبیهات این قانون نمی شوند.
تبصره 3 (الحاقی 1390/08/22)- رسیدگی به وضعیت مشمولینی که دارای عذر موجه برای غیبت خویش میباشند برابر آیین نامه ای است که پس از تأیید فرماندهی کل ابلاغ میگردد.
تبصره 4 (الحاقی 1390/08/22)- در مورد غیبت مشمولین دوره های احتیاط و ذخیره برابر دستورالعملی که در ستاد کل تهیه و پس از تأیید فرماندهی کل ابلاغ میگردد، رفتار می شود.