بسم الله الرحمن الرحیم
شماره دادنامه: 611
تاریخ دادنامه: 4 آذر 1392
کلاسه پرونده: 91/944
مرجع رسیدگی: هیات عمومی دیوان عدالت اداری
شاکی: آقایان: 1- نور اله عمرانی پور 2- هیبت اله نجفی
موضوع شکایت و خواسته: ابطال بند 2 تصویب نامه شماره 191729 ت39139 ه-- 1386/11/27 هیات وزیران
گردش کار: شاکیان به موجب دادخواستی ابطال بند 2 تصویب نامه شماره 191729/ت39139ه-- 1386/11/27 هیات وزیران را خواستار شده و در جهت تبیین خواسته اعلام کرده اند که: " هیات عمومی دیوان عدالت اداری در راستای دادنامه شماره 103 الی 106 کلاسه 86، 51، 57، 58 و 956 و به موجب ماده 110 و 125 قانون خدمات کشوری بند 1 مصوبه فوق الذکر را ابطال کرده و در مورد بند 2 سکوت کرده است، با عنایت به این که ماده 110 قانون مذکور در مورد شاغلان و بازنشستگان کشوری لازم الاجرا بوده و ضریب حقوق را در سال 1386 مبلغ 500 ریال تعیین کرده است لذا تقاضا دارد رای موصوف را در مورد بازنشستگان کشوری شرکت دخانیات که تاکنون از تفاوت 50 هزار تومان عیدی پایان سال 1386 بهره مند نشده اند تسری داده و شرکت دخانیات را ملزم کرده و تفاوت مذکور را پرداخت نمایند. توضیح این که اداره کل حقوقی دخانیات به موجب نامه شماره 814521- 1390/10/18 رای قبلی را برای بازنشستگان نافذ نمی داند لذا تقاضای ابطال بند 2 مصوبه دولت که مغایر قانون خدمات کشوری بود را داشته است و تقاضای صدور رای و ابلاغ آن را دارد. " متن تصویب نامه شماره 191729/ت39139ه-- 1386/11/27 هیات وزیران در قسمت مورد اعتراض به قرار زیر است: " 2- میزان پرداخت پاداش آخر سال (عیدی) کلیه بازنشستگان، مستمری بگیران حقوق وظیفه از کارافتادگی و حقوق وظیفه وراث مستخدمان متوفای مشمول صندوقهای بازنشستگی کشوری و صندوق معذوریت و از کارافتادگی جهاد سازندگی و صندوقهای بازنشستگی نیروهای مسلح نیروی انتظامی و سایر صندوقهای بازنشستگی مبلغ (2،000،000) ریال از محل بودجه مصوب هر دستگاه اجرایی، قابل پرداخت می‌باشد. " در پاسخ به شکایت مذکور، معاون امور حقوقی دولت (حوزه معاونت حقوقی رئیس جمهور)، به موجب لایحه شماره 149127/17560- 1391/11/18 توضیح داده است که: " سلام علیکم، با احترام، عطف به نامه شماره 9109980900054267- 1391/07/22 (کلاسه پرونده 91/944) مربوط به دادخواست ابطال بند (2) تصویب نامه شماره 191729/ت39139ه-- 1386/11/27 و پرداخت مابه التفاوت ناشی از ابطال بند (1) تصویب نامه یاد شده اعلام می دارد: 1- دادنامه شماره 103 الی 106 مورخ 1388/02/20 (کلاسه پرونده 86/51، 57، 58، 956) هیات عمومی دیوان عدالت اداری، حاکی از ابطال بند (1) تصویب نامه شماره 191729/ت39139ه-- 1386/11/27 است که ناظر بر چگونگی پرداخت پاداش شاغلان بوده است. شاکی در دادخواست خود تقاضا کرده که رای موصوف در مورد بازنشستگان که از لحاظ پرداخت پاداش مشمول بند (2) تصویب نامه مورد نظر می‌باشند اجرا شود که با توجه به این که هر کدام از بندهای (1) و (2) دارای احکام جداگانه هستند چون اجرای بند (1) در مورد شاغلان بوده هر چند که ابطال شده است دلیلی بر شمول آن نسبت به مشمولان بند (2) تصویب نامه ندارد و تقاضای رد شکایت شاکی در این مورد را دارد. 2- همان طور که عنایت دارند مقنن در جزء «ب1» بند «11» ماده واحده قانون بودجه سال 1388 کل کشور که مقرر داشته است: «ب1- در راستای اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری کلیه مجوزها و مقررات پرداختی خارج از فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری به استثنای پاداش موضوع ماده (20) قانون مذکور و پرداختهای قانونی در زمان فوت، از کارافتادگی، بازنشسته شدن یا ازدواج و (کمکهای رفاهی مستقیم و غیر مستقیم در سقف مصوب شورای توسعه مدیریت) از ابتدای سال 1388 لغو می‌شود. درج تفاوت تطبیق موضوع ماده 78 در احکام حقوقی از ابتدای اجرای فصل دهم قانون مدیریت کشوری (1388/01/01)...» به لازم الاجرا شدن فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری از جمله ماده (75) قانون یاد شده (در خصوص پاداش پایان خدمت)، از ابتدای سال 1388 تصریح کرده است. بنابراین بند «2» تصویب نامه که تقاضای ابطال آن مطرح شده، بر اساس مقررات حاکم در سال 1386 به تصویب رسیده و مستند به قانون نحوه پرداخت عیدی به کارکنان دولت مصوب 1374/10/20 مجلس شورای اسلامی بوده است، اشکالی نداشته و وفق مقررات قانونی تنظیم شده است. نظر به مراتب فوق تقاضای رسیدگی و رد شکایت شاکی را دارد.» هیات عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ یاد شده با حضور روسا، مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد. پس از بحث و بررسی، با اکثریت آراء به شرح آینده به صدور رای مبادرت می‌کند.
رای هیات عمومی
نظر به این که مطابق جزء ب 1 بند 11 قانون بودجه سال 1388 کل کشور اجرای فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری از تاریخ 1388/01/01 اعلام شده است و حکم مقرر در ماده 75 قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب سال 1386 مبنی بر این که « امتیاز میزان عیدی پایان سال کارمندان و بازنشستگان و موظفین معادل (5000) می‌باشد.» در فصل دهم قانون مذکور قید شده است، بنابراین با لحاظ مقررات فوق الذکر و با توجه به حکم مقرر در ماده 127 قانون یاد شده مبنی بر این که: « کلیه قوانین و مقررات عام و خاص به جز قانون بازنشستگی پیش از موعد کارکنان دولت مصوب 1386/06/05 مجلس شورای اسلامی مغایر با این قانون از تاریخ لازم الاجرا شدن این قانون لغو می‌گردد.» استناد به قانون نحوه پرداخت عیدی به کارکنان دولت مصوب سال 1374، از تاریخ حاکمیت فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری یعنی از 1388/01/01 وجاهت قانونی ندارد، بنابراین در بند 2 مصوبه مورد اعتراض که در زمان عدم حاکمیت فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری با استناد به قانون نحوه پرداخت عیدی به کارکنان دولت مصوب سال 1374، میزان پرداخت پاداش آخر سال مشمولان بند مذکور تعیین شده است با مقررات حاکم در زمان تصویب مغایرت ندارد و قابل ابطال نیست.
معاون قضایی دیوان عدالت اداریعلی مبشری