تاریخ نظریه: 1396/03/06
شماره نظریه: 7/96/527
شماره پرونده: 69-66-841
استعلام:
ماده 47 قانون مالیات بر ارزش افزوده مقرر داشته اشخاصی که مبادرت به حمل ونقل برون شهری مسافر در داخل کشور با وسایل نقلیه زمینی دریایی هوائی می نمایند مکلفند 5% بهای بلیط موضوع بند الف ماده 43 این قانون را با درج در بلیط و یا قرارداد حسب مورد به عنوان عوارض از مسافران اخذ و عوارض مذکور مربوط به هر ماه را حداکثر تا پانزدهم ماه بعد به حساب شهرداری محل فروش بلیط واریز نماید علیهذا نظر به اینکه نقش وصول عوارض در ارائه خدمات شهری از سوی شهرداری های غیر قابل انکار و یکی از منابع درآمدی پایدار محسوب می‌شود خواهشمند است نظر ارشادی خود را در خصوص سوال ذیل بیان فرمائید.
چنانچه شرکت هواپیمائی مبادرت به عقد قرارداد با شرکتA در عسلویه جهت جابجایی کارگران از عسلویه به رشت وبالعکس نماید و بلیط یک جای دو سره صادر نماید آیا وصول 5% عوارض برای هر مسیر رفت و برگشت صرفاً قابل پرداخت به شهرداری عسلویه است یا اینکه با توجه به ارائه خدمات فرودگاهی در شهر رشت شهرداری رشت محق دریافت سهم 5% عوارض جهت پرواز مسیر برگشت از رشت به عسلویه می‌باشد.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
با عنایت به بند الف ماده 47 قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب 1387/2/17 مبنی بر اینکه «اشخاصی که مبادرت به حمل و نقل برون شهری مسافر در داخل کشور با وسایل نقلیه... هوایی می‌نمایند، مکلفند پنج درصد بهای بلیط موضوع بند الف ماده 43 این قانون را با درج در بلیط و یا قرارداد حسب مورد به عنوان عوارض از مسافران اخذ و عوارض مذکور مربوط به هر ماه را حداکثر تا پانزدهم ماه بعد به حساب شهرداری محل فروش بلیط واریز نمایند»، بنابراین وصول 5% بهای بلیط به عنوان عوارض در فرودگاهی که مسافر از آن خارج می‌شود، مغایر نص بند الف ماده قانونی یاد شده است. بنا به مراتب فوق، عوارض موضوع بند الف ماده 47 قانون مالیات بر ارزش افزوده فقط باید توسط شرکت فروشنده بلیط که 5% بهای بلیط را به عنوان عوارض دریافت می‌نماید به شهرداری محل فروش بلیط پرداخت شود؛ به عنوان مثال چنانچه بلیط در تهران از طریق اینترنت فروخته شده باشد لکن مسافر از شهر دیگری پرواز نماید، شهرداری تهران حق وصول 5% بهای بلیط به عنوان عوارض موضوع بند الف ماده 47 قانون مالیات بر ارزش افزوده را دارد.