به پرسنلی که عهده دار انجام مشاغلی هستند که به نحوی از یک یا چند عامل از عوامل زیر برخوردارند، ماهانه مبلغی به عنوان مزایای شغل پرداخت میگردد:
الف - پیچیدگی شغل.
ب - سختی شغل.
ج - پذیرش خطرات.
د - حساسیت و سنگینی مسئولیت شغل.
ه- - ایجاد فرسودگی جسمانی به وسیله شغل.
و - مهارت لازم در مشاغل تخصصی.
تبصره 1 - برای هر یک از عوامل فوق مبلغی به عنوان حداکثر مزایای آن عامل مشخص میگردد و به مشاغلی که از یک یا چند عامل فوق برخوردار باشند به تناسب برخورداری، درصدی از مبالغ تعیین شده تعلق گرفته و در مجموع به مزایای آن مشاغل در نظر گرفته میشود.
تبصره 2 - مزایای مذکور در این ماده فقط به شغل تعلق گرفته، و هیچگونه ربطی به درجه یا رتبه ندارد، و پرسنلی حق استفاده از آن را دارند که عملاً در شغل واگذار شده انجام وظیفه نمایند.
تبصره 3 - مزایای شغل جانبازان موضوع بند (ب) و تبصره (2) ماده (121) این قانون که به خدمت ادامه داده و یا به خدمت اعاده می گردند صرفنظر از مشاغلی که به آنان محول میگردد، حداقل معادل مزایای شغلی آنان در زمان جانباز شدن خواهد بود.
تبصره 5 - به محصلینی که در زمینههای پروازی، دریانوردی، تکاوری، هوابرد و ماموریتهای ویژه آموزش میبینند طبق ضوابط مذکور در آییننامهاجرایی این ماده حسب مورد تا 50% مزایای شغلی که در آن کارآموزی مینمایند به عنوان مزایای ویژه آموزشی در طول مدت آموزش عملی پرداختخواهد شد.
تبصره 5 - آییننامه اجرایی این ماده مطابق آییننامه موضوع ماده 139 قانون ارتش مصوب هیات وزیران خواهد بود و اصلاحات مورد نیاز سپاه توسط ستاد کل سپاه و با هماهنگی وزارت تهیه و به تصویب هیات وزیران میرسد.
[تبصره 7](الحاقی 1371/03/05)- میزان فوق العاده شغل پرسنل شاغل در نیروهای مسلح، نباید از 50 % مجموع حداقل حقوق و حق کارآئی شاغل کمتر و از 150% آن بیشتر باشد.
فوق العاده شغل پرسنل شاغل در مشاغل فرماندهی، مدیریت و سرپرستی، همچنین فوق العاده شغل پرسنل متصدی مشاغل تحقیقی و تخصصی و یا آموزشی، هر کدام تا 25% مجموع حداقل حقوق و حق کارآئی پرسنل قابل افزایش است.