بدون عنوان

تاریخ دادنامه قطعی: 1374/12/22
شماره دادنامه قطعی: --- - 1374

در ساعت 9 روز سه شنبه مورّخ 1374/12/22 جلسه هیات عمومی‌شعب کیفری دیوان‌عالی‌کشور (اصراری) به ریاست‌حضرت آیت‌اللّه محمّدی‌گیلانی‌رئیس دیوان عالی‌کشور و با حضور جنابان آقایان قضات شعب دیوان عالی‌کشور و نماینده جناب آقای دادستان کلّ کشور تشکیل شد.

ابتدا گزارش جریان پرونده به شرح ذیل قرائت گردید. 1

ریاست محترم هیات عمومی‌دیوان عالی کشور

احتراما رئیس شعبه چهارم دادگاه انقلاب اسلامی‌مشهد به شرح گزارش شماره 73/9111/4 - 25/12/73 اعلام نموده که از شعب بیست و هشتم و سی و دوم دیوان عالی‌کشور در موضوع مشابه (فروش داروی غیرمجاز) دو رای مختلف صادر گردیده بدین توضیح که شعبه --- رسیدگی به موضوع را در صلاحیت دادگاه‌های کیفری 2 محل و شعبه --- رسیدگی آن را در صلاحیت دادگاه انقلاب اسلامی‌مشهد دانسته و بدین جهت‌خواستار‌طرح‌موضوع‌در‌هیات عمومی‌دیوان عالی‌کشور شده است.

خلاصه آراء مربوطه را به شرح زیر به عرض می‌رساند:

1 - به حکایت‌پرونده‌کلاسه --- - 73/28 شعبه‌ 28 ‌دیوان‌عالی‌کشور‌مستقر‌در مشهد آقای غ.‌ث. ‌به‌اتهام‌ تهیه‌ و ‌نگهداری و فروش داروی غیرمجاز تحت تعقیب قرار گرفته است موضوع در شعبه چهارم دادگاه انقلاب اسلامی‌مشهد رسیدگی شده و آن شعبه با صدور‌قرار‌عدم‌صلاحیت‌پرونده را به دادگاه عمومی‌مشهد ارسال نموده است. سرپرست‌حوزه‌قضایی‌مربوطه‌مرقوم‌داشته‌اند‌که با توجه به قانون تعزیرات حکومتی در امور بهداشتی ‌و ‌درمانی‌ مصوب ‌مجمع ‌تشخیص مصلحت نظام و قانون تشکیل دادگاه‌های‌ عام و نهایتا ماده 5 قانون ‌تعیین‌ صلاحیت ‌دادگاه‌های ‌انقلاب، ‌صلاحیت دادگاه‌های انقلاب در موردی‌که‌مجمع‌ تشخیص ‌مصلحت‌ نظام‌ تعیین کرده بقوت خود باقی است اما شعبه چهارم دادگاه انقلاب اسلامی‌این امر را نپذیرفته است و پرونده را آقای سرپرست حوزه یک جهت ارجاع نزد معاونت آن حوزه ارسال داشته است پس از ارجاع پرونده به شعبه --- دادگاه‌های عمومی، این شعبه با این استدلال که قانون تعزیرات حکومتی در امور بهداشتی و درمانی مصوب مجمع تشخیص‌مصلحت نظام می‌باشدومصوبات این مجمع‌مشمول‌قوانین‌مصوب‌مجلس‌شورای‌اسلامی‌نمی‌باشد،‌مورد مطروحه را در صلاحیت‌دادگاه‌های‌انقلاب‌اسلامی‌دانسته ‌و پرونده را جهت‌حل اختلاف

به شعبه --- دیوان عالی‌کشور ارسال داشته‌اند که شعب مرقوم چنین رای داده است:

نظر به ماده 18 قانون تعزیرات حکومتی امور بهداشتی و درمانی و ماده 11 همین قانون مصوب 23/12/67 مجمع تشخیص مصلحت نظام اسلامی‌و اینکه مصوبات مجلس شورای اسلامی‌نمی‌تواند ناسخ مصوبات مجمع تشخیص مصلحت نظام اسلامی‌باشد علیهذا با توجه به ماده 38 قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی‌و انقلاب از تاریخ تشکیل دادگاه‌های عمومی‌و انقلاب در هر حوزه قضایی، کلیه‌قوانین و مقررات مغایربا آن که مصوب مجلس شورای اسلامی‌باشد درهمان حوزه لغو می‌گردد نه اینکه مصوب مجمع تشخیص مصلحت نظام باشد علیهذا با تایید نظر شعبه --- دادگاه عمومی‌حل اختلاف می‌گردد.

2 - حسب پرونده کلاسه ت - 450017 شعبه سی‌و‌دوم‌دیوان‌عالی‌کشور آقای س.م.ن. فرزند س.ر. به اتهام خرید و فروش دارو به طور غیرمجاز تحت تعقیب دادسرای انقلاب اسلامی‌مشهد قرار گرفته است پرونده با صدور کیفرخواست به دادگاه انقلاب اسلامی‌محل ارسال و برطبق مواد 5 و 17 قانون تعزیرات حکومتی تقاضای تعیین مجازات شده است دادگاه به لحاظ اینکه موضوع را از مصادیق مواد 5 و 17 از قانون فوق الذکر ندانسته حکم برائت متهم را صادر نموده که از طرف آقای دادستان انقلاب اسلامی‌محل نسبت به حکم صادره اعتراض و تقاضای تجدیدنظر گردیده است، پرونده به دیوان عالی کشور ارسال و به شعبه --- ارجاع و شعبه مرقوم بدین شرح مبادرت به صدور رای نموده است.

در خصوص اعتراض آقای دادستان انقلاب اسلامی‌مشهد نسبت به دادنامه شماره --- مورخ 11/8/72 شعبه پنجم دادگاه انقلاب اسلامی‌مشهد از جهت صدور حکم برائت آقای س.م.ن. فرزند س.ر. در رابطه با اتهام وی به مداخله و اشتغال در خرید‌و‌فروش‌دارو‌ و‌ به طور‌غیرمجاز‌ با‌توجه‌ به‌تحقیقات‌انجام‌ شده، عمل متهم برطبق ماده 3 قانون‌مربوط‌به‌مقررات‌امور‌پزشکی‌و دارویی مصوب 1334 در دادگاه‌های کیفری دو محل قابل رسیدگی و صدور‌حکم‌برائت صحیح‌نمی‌باشد ‌علیهذا‌به لحاظ مغایرت دادنامه صادره با قانون نقض و رسیدگی به دادگاه‌های کیفری دو مشهدارسال و مراتب به دادگاه‌های انقلاب اسلامی‌محل اطّلاع داده شود.

نتیجه: بنا به مراتب شعبه --- دیوان عالی کشور مداخله و اشتغال و خرید و فروش دارو را به طور غیرمجاز برطبق ماده 3 قانون مربوط به مقررات امور پزشکی و دارویی مصوب سال 1334 قابل تعقیب و رسیدگی در دادگاه‌های کیفری 2 تشخیص داده و مشابه آن طبق دادنامه صادره از شعبه --- دیوان عالی کشور مستقر در مشهد به استناد ماده 18 قانون تعزیرات حکومتی امور بهداشتی و درمانی و ماده 11 همین قانون مصوب 1367/02/22 مجمع تشخیص مصلحت نظام اسلامی‌و با توجه به ماده 38 قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی‌و انقلاب موضوع رسیدگی را در صلاحیت دادگاه انقلاب‌دانسته است و لذا نظر به تحقق اختلاف در موارد مشابه در دو شعبه دیوان‌عالی‌کشور به استناد قانون وحدت رویه قضایی مصوب سال 1328 طرح موضوع درهیات‌عمومی‌دیوان‌عالی کشوربه منظور اخذ رویه واحدقضایی مورد استدعا است.

معاون قضایی دیوان عالی کشور - نیّری

سپس هیات‌عمومی‌وارد‌رسیدگی‌شد و به لحاظ تصویب قانون اصلاح ماده 3 قانون مربوط به مقررات پزشکی، موضوع، غیرقابل طرح در هیات تشخیص گردید.