تاریخ نظریه: 1397/11/27
شماره نظریه: 7/97/1201
شماره پرونده: 97-9/2-1201
استعلام:
...
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
اولاً- نظر به این که تمکین اعم از تمکین عام و خاص است، مادامی که علقه زوجیت باقی است، زوجه با توجه به ماده 1114 قانون مدنی ملزم به تمکین است و ادعای وی دائر بر عدم قدرت زوج بر ایفای وظایف خاص زناشویی موجب نمیگردد تا دعوای زوج مبنی بر الزام زوجه به تمکین مورد پذیرش قرار نگیرد.
ثانیاً- در فرض سوال که موضوع مشمول حکم مقرر در ماده 1115 قانون مدنی نمیباشد و بازگشت زوجه به منزل زوج در راستای تمکین عام تا زمان بقای علقه زوجیت جزو تکالیف وی میباشد، صرف طرح دعوای طلاق به دلیل عسر و حرج در اثر عدم قدرت زوج به ایفای وظایف خاص زناشویی مانع از آن نیست تا دادگاه با احراز شرایط قانونی حکم به الزام زوجه به تمکین از زوج نماید؛ هرچند انجام تمکین خاص موضوعاً منتفی است و حکم دادگاه ناظر به تمکین عام میباشد. بدیهی است در صورت پذیرش دعوای طلاق و صدور حکم در این خصوص با قطعیت رأی طلاق و اجرای آن، موضوع تمکین منتفی خواهد بود. همچنین، صدور حکم به تمکین عام به شرح فوق مانع صدور حکم به طلاق به دلیل عسر و حرج زوجه نمیباشد.