هیات تخصصی کار، بیمه و تامین اجتماعی
شماره پرونده: ه- ع/9801027 شماره دادنامه: 9909970906010812 تاریخ: 4/6/99
شاکی: آقای بهمن زبردست
طرف شکایت: سازمان تامین اجتماعی
موضوع شکایت و خواسته: ابطال بخشنامه شماره 73 مستمریها
شاکی دادخواستی به طرفیت سازمان تامین اجتماعی به خواسته ابطال بخشنامه شماره 73 مستمریها به دیوان عدالت اداری تقدیم کرده که به هیات عمومی ارجاع شده است متن مقرره مورد شکایت به قرار زیر می‌باشد:
کل بخشنامه و به خصوص فراز پایانی پاراگراف اول بند 2-2 بخشنامه مورد اعتراض ابلاغی به تاریخ و شماره 11214/97/100 - 23/10/97
بند 2-2: متصدیان شاغل عملیاتی آتش نشانی که بیمه شده تامین اجتماعی هستند و دارای روابط استخدامی غیر مشمول قانون کار با کارفرمایان خود می‌باشند همانند مشمولان قانون کار، در راستای اجرای ماده 2 آیین‌نامه اجرایی بند 5 ماده واحده قانون اصلاح تبصره 2 الحاقی مصوب 26/12/85 با اصلاحات بعدی، می‌توانند پس از طرح مشاغل عملیاتی آتش نشانی در کمیته های استانی و در صورت تایید آن مشاغل توسط کمیته های مذکور و احراز شرایط لازم، از مزایای قانونی بازنشستگی در مشاغل سخت و زیان آور برخوردار شوند. بنابراین تمامی قواعد و مقررات مربوط به قانون اصلاح تبصره 2 الحاقی ماده 76 مصوب 14/7/80 و آیین‌نامه اجرایی بند 5 ماده واحده قانون اصلاح تبصره 2 الحاقی مصوب 26/12/85 با اصلاحات بعدی آن
در خصوص متقاضیان مذکور با توجه به نظریه تفسیری شماره 583/21/76 - 10/3/76 شورای نگهبان از تاریخ لازم الاجرا شدن قانون تفسیر مشاغل عملیاتی آتش نشانی مصوب 18/3/97 قابل اجرا می‌باشد.
دلایل شاکی برای ابطال مقرره مورد شکایت:
وفق نظریه شورای نگهبان تفسیر از زمان بیان مراد مقنن لازم الاجراست و صرفاً به موارد مختومه تسری نمی یابد و با توجه به قانون تفسیر مشاغل عملیاتی آتش نشانی مصوب 18/3/97 نباید سوابق آتش نشانانی که بازنشسته نشده اند به دو بخش قبل و بعد از این قانون تقسیم شود. چرا که آنان بازنشسته نشده اند که جزء موارد مختومه و غیر قابل تسری قانون تفسیر مزبور باشند و چنین محدودیتی مغایر با نظر شورای نگهبان در خصوص نحوه تفسیر قوانین و به التبع مغایر با مفهوم قانون تفسیر مشاغل عملیاتی آتش نشانی مصوب 18/3/97 می‌باشد.
در پاسخ به شکایت مذکور، مدیر کل حقوقی سازمان تامین اجتماعی به موجب لایحه شماره 98-1027-2 و 3 مورخ 28/5/1398 به طور خلاصه توضیح داده است که:
بخشنامه مزبور صرفاً جنبه ارشادی داشته و فاقد قاعده الزام آور است و از موارد موضوع ماده 12 قانون دیوان عدالت اداری نمی‌باشد. شاکی هیچ منفعتی در خصوص موضوع بخشنامه ندارد. با تصویب قانون تفسیر 18/3/97 دامنه ی اجرایی قانون به آتش نشانانی که مشمول قانون کار نبوده اند، گسترش یافته و در واقع نوعی قانون گذاری می‌باشد نه تفسیر قانون. فلذا به استناد ماده 4 قانون مدنی اثرش نسبت به آتیه است. قانون اصلاح تبصره 2 اصلاحی ماده 76 قانون تامین اجتماعی بر خلاف ادعای شاکی فقط راجع به مشمولان قانون کار است و قانون تفسیر 18/3/97 با توسعه دامنه اجرایی آن در واقع قانونگذاری کرده و عطف به ما سبق نمی شود.
بسمه تعالی
هیات تخصصی بیمه، کار و تامین اجتماعی
پرونده شماره ه ع/9801027 مبنی بر درخواست ابطال بخشنامه شماره 73 مستمریها به شماره 11214/97/1000 (مصوب 23/10/1397 سازمان تامین اجتماعی)، در جلسه مورخ 27/5/1399 هیات تخصصی بیمه، کار و تامین اجتماعی مورد رسیدگی قرار گرفت و اکثریت بیش از سه چهارم اعضا به شرح زیر اقدام به صدور رای نمودند:
رای هیات تخصصی بیمه، کار و تامین اجتماعی
اولاً نظر به اینکه طبق ماده 84 قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران (مصوب 14/12/1395) و قانون تفسیر بند الف تبصره 2 ماده 76 قانون تامین اجتماعی (مصوب 4/2/1397)، آن دسته از شاغلین آتش نشانی که مشمول قانون کار نمی‌باشند نیز مشمول ماده واحده قانون اصلاح تبصره 2 الحاقی ماده 76 قانون اصلاح مواد 72 و 77 و تبصره ماده 76 قانون تامین اجتماعی مصوب 1354 و الحاق دو تبصره به ماده 76 مصوب 1371 (مصوب 14/7/1380) قرار می گیرند و در صورتی که شغل ایشان در کمیته های استانی، سخت و زیان آور تشخیص داده شود، مشمول مزایای مربوط به اشتغال در کارهای سخت و زیان آور طبق قوانین مذکور خواهند شد.
ثانیاً با عنایت به اینکه بخشنامه شماره 73 مستمریها به شماره 11214/97/1000 (مصوب 23/10/1397) صرفاً مفید این معناست که کسانی که در تاریخ تصویب قانون تفسیر بند الف تبصره 2 ماده 76 قانون تامین اجتماعی (مصوب 4/2/1397) در سازمان آتش نشانی شاغل بوده اند، به کمیته های استانی موضوع آیین‌نامه مشاغل سخت و زیان آور (مصوب 5/2/1386 هیات وزیران) معرفی می‌شوند و چنانچه شغل ایشان سخت و زیان آور تشخیص گردید، کلیه سوابق آنان در آن شغل -حتی سوابق اشتغال قبل از تصویب قانون تفسیر بند الف تبصره 2 ماده 76 قانون تامین اجتماعی (مصوب 4/2/1397)- نیز مشمول قانون یادشده بوده و به عنوان سابقه سخت و زیان آور قابل احتساب است و همچنین با توجه به اینکه نظریات شورای محترم نگهبان به شماره 583/21/76 (مورخ 10/3/1376) و 1540/21/79 (مورخ 20/10/1379) بیان می دارند در مواردی که مربوط به گذشته است و مجریان برداشت دیگری از قانون داشته اند و آن را به مرحله اجرا گذاشته اند، تفسیر قانون به موارد مختومه مذکور تسری نمی یابد، لذا صرفاً آن دسته از شاغلینی که قبل از تصویب قانون اخیرالذکر بازنشسته گردیده اند، از شمول قانون تفسیر بند الف تبصره 2 ماده 76 قانون تامین اجتماعی (مصوب 4/2/1397) خارج می‌باشند؛ بنابراین بخشنامه شماره 73 مستمریها به شماره 11214/97/1000 (مصوب 23/10/1397 سازمان تامین اجتماعی) که در راستای تنظیم و تنسیق امور و ایجاد رویه واحد در اجرا تنظیم شده است، هیچ دلالتی بر عدم احتساب سابقه آن دسته از شاغلین آتش نشانی غیرمشمول قانون کار که در تاریخ تصویب قانون تفسیر بند الف تبصره 2 ماده 76 قانون تامین اجتماعی (مصوب 4/2/1397) شاغل بوده اند، ندارد و بنا به مراتب فوق مغایر قانون و خارج از حدود اختیارات مقام تصویب کننده تشخیص نمی گردد. این رای به استناد بند ب ماده 84 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب 1392 ظرف مهلت بیست روز از تاریخ صدور از جانب رئیس محترم دیوان عدالت اداری یا 10 نفر از قضات محترم دیوان عدالت اداری قابل اعتراض است.
غلامرضا مولابیگی رئیس هیات تخصصی کار، بیمه و تامین اجتماعی دیوان عدالت اداری
نظر اقلیت (دکتر نژادی و دکتر انصاری)
با توجه به اینکه طبق بند 2- 2 بخشنامه شماره 73 مستمریها (مصوب 23/10/1397 سازمان تامین اجتماعی)، متصدیان مشاغل عملیاتی آتش نشانی که دارای روابط استخدامی غیرمشمول قانون کار بوده و بیمه شده تامین اجتماعی می‌باشند، صرفاً از تاریخ لازم الاجرا شدن قانون تفسیر مشاغل عملیاتی آتش نشانی (مصوب 18/3/1397)، مشمول ماده واحده قانون اصلاح تبصره 2 الحاقی ماده 76 قانون اصلاح مواد 72 و 77 و تبصره ماده 76 قانون تامین اجتماعی مصوب 1354 و الحاق دو تبصره به ماده 76 مصوب 1371 (مصوب 14/7/1380) و آیین‌نامه اجرایی بند 5 ماده واحده قانون اصلاح تبصره 2 الحاقی ماده 76 قانون اصلاح مواد 72 و 77 و تبصره ماده 76 قانون تامین اجتماعی مصوب 1354 و الحاق دو تبصره به ماده 76 مصوب 1371 (مصوب 26/12/1385) شده و بدین صورت سنوات خدمتی آنان پیش از لازم الاجرا شدن قانون مذکور، احتساب نخواهد شد، و اینکه ماده 84 قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران (مصوب 14/12/1395)، در رابطه با سخت و زیان آور محسوب نمودن شاغلین آتش نشانی از زمان لازم الاجرا شدن قانون مذکور (1/1/1396) اطلاق دارد، بنا به مراتب فوق، از آنجا که بند مذکور از بخشنامه مورد شکایت، از جهتی اطلاق عنوان سخت و زیان آور بر مشاغل مذکور را با شمولیت قانون اصلاح تبصره 2 الحاقی ماده 76 قانون بر آنان، مقید به رای کمیته های استانی موضوع آیین‌نامه مشاغل سخت و زیان آور (مصوب 5/2/1386 هیات وزیران) کرده و از جهتی نیز تاریخ عنوان نمودن سخت و زیان آور بر مشاغل آتش نشانی را منطبق با تاریخ لازم الاجرا شدن قانون تفسیر بند الف تبصره 2 ماده 76 قانون تامین اجتماعی (مصوب 4/2/1397) نموده است، بنابراین بند 2- 2 بخشنامه شماره 73 مستمریها (مصوب 23/10/1397 سازمان تامین اجتماعی) تحدید ماده 84 قانون اخیرالذکر محسوب شده و نظر بر ابطال آن می‌باشد. غلامرضا مولابیگی - رئیس هیات تخصصی کار، بیمه و تامین اجتماعی دیوان عدالت اداری
مستندات
قوانین
1.قانون کار: ماده 188
ماده 188- اشخاص مشمول قانون استخدام کشوری یا سایر قوانین و مقررات خاص استخدامی و نیز کارگران کارگاههای خانوادگی که انجام کار آنها منحصراً توسط صاحب کار و همسر و خویشاوندان نسبی درجه یک از طبقه اول وی انجام می شود، مشمول مقررات این قانون نخواهند بود.
تبصره- حکم این ماده مانع انجام تکالیف دیگری که در فصول مختلف، نسبت به موارد مذکور تصریح شده است نمی باشد.
2.ماده واحده قانون اصلاح تبصره 2 الحاقی ماده 76 قانون اصلاح مواد 72 و 77 و تبصره ماده 76 قانون تامین اجتماعی مصوب 1354 و الحاق دو تبصره به ماده 76 مصوب 1371 (مصوب 10/7/1380): بند 5 و 6
5- تشخیص مشاغل سخت و زیان آور و نحوه احراز توالی و تناوب اشتغال، نحوه تشخیص فرسایش جسمی و روحی و سایر موارد مطروحه در این تبصره به موجب آیین‌نامه ای خواهد بود که حداکثر ظرف چهار ماه توسط سازمان تامین اجتماعی و وزارتخانه های کار و امور اجتماعی و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تهیه و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید.
6- بیمه شدگانی که دارای سابقه پرداخت حق بیمه در کارهای سخت و زیان آور به تاریخ قبل از تاریخ تصویب این قانون باشند، می‌توانند با استفاده از مزایای این قانون درخواست بازنشستگی نمایند؛ در این صورت با احراز شرایط توسط بیمه شده، کارفرمایان مربوطه مکلفند حق بیمه مربوطه و میزان مستمری برقراری را تا احراز شرایط مندرج در تبصره 2 همچنین چهاردرصد (4%) میزان مستمری برقراری نسبت به سنوات قبل از تصویب این قانون را یکجا به سازمان تامین اجتماعی پرداخت نمایند.
3.قانون تفسیر بند الف تبصره 2 ماده 76 قانون تامین اجتماعی (مصوب 4/2/1397)
آیا متصدیان مشاغل عملیاتی آتش نشانی که بیمه شده تامین اجتماعی و دارای روابط استخدامی غیرمشمول قانون کار یا کارفرمایان خود می‌باشند و از نظر شرح، محل، نوع و نحوه انجام کار و همچنین ماهیت سخت و زیان آور بودن شغل با مشمولان قانون کار، مشابه و یکسان هستند و کارفرمایان آنها (شهرداری ها) به منظور تامین منابع مالی مورد نیاز اجرای این قانون بر اساس اجزای 4 و 6 بند ب همین تبصره، مکلف به پرداخت 4% ما به التفاوت حق بیمه مشاغل سخت و زیان آور به سازمان تامین اجتماعی می‌باشند، همانند مشمولان قانون کار، مشمول عنوان مشاغل سخت و زیان آور مقرر در بند الف تبصره 2 ماده 76 قانون تامین اجتماعی اصلاحی مصوب 14/7/1380 و اوصلاحات بعدی آن بوده و نیز از مزایای قانونی مشاغل سخت و زیان آور برخوردار می‌شوند یا خیر؟
پاسخ: بلی، همانند مشمولان قانون کار، مشمول عنوان مشاغل سخت و زیان آور مقرر در بند الف تبصره 2 ماده 76 قانون تامین اجتماعی اصلاحی مصوب 14/7/1380 و اصلاحات بعدی آن بوده و نیز از مزایای قانونی مشاغل سخت و زیان آور برخوردار می‌شوند.
4.قانون تفسیر مشاغل عملیاتی آتش نشانی (مصوب 18/3/1397)
5.قانون برنامه ششم توسعه: ماده 84
ماده 84- دولت موظف است مشاغل آتش نشانی و پرتوکاری اشعه را جزء مشاغل سخت و زیان آور محسوب کند. در طول اجرای قانون برنامه، قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب 20/1/1386 معتبر تلقی می‌گردد.
مقررات
1.آیین‌نامه اجرایی مشاغل سخت و زیان آور: ماده 13 (بند 3)
ماده 13- شرایط بازنشستگی در کارهای سخت و زیان آور به شرح زیر می‌باشد:... 3- این قبیل بیمه شدگان به صرف ارائه درخواست بازنشستگی مجاز به ترک کار نبوده و می باید احراز شرایط و استحقاق آنها جهت بازنشستگی پیش از موعد در کارهای سخت و زیان آور رسماً از سوی سازمان تامین اجتماعی به آنها ابلاغ و سپس ترک کار نمایند.
2.آیین‌نامه اجرایی بند 5 جزء ب ماده واحده قانون اصلاح تبصره 2 الحاقی ماده 76 قانون اصلاح مواد 72 و 77 و تبصره ماده 76 قانون تامین اجتماعی مصوب 1354 و الحاق دو تبصره به ماده 76 مصوب 1371 (مصوب 22/12/1380): ماده 2
ماده 2- تعیین سخت و زیان آور بودن مشاغل موضوع ماده 1 و نوع آن (گروه «الف» و گروه «ب») در هر کارگاه با بررسی سوابق، انجام بازدید و بررسی شرایط کار توسط کارشناسان بهداشت حرفه ای وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و بازرسان وزارت کار و امور اجتماعی و با تایید آن توسط کمیته استانی موضوع این آیین‌نامه انجام می‌گیرد.
نظریات حقوقی
1. نظریه تفسیری شورای نگهبان به شماره 583/21/76 (مورخ 10/3/1376):
«1- مقصود از تفسیر، بیان مراد مقنن است؛ بنابراین تضییق و توسعه قانون در مواردی که رفع ابهام قانون نیست، تفسیر تلقی نمی شود.
2- تفسیر از زمان بیان مراد مقنن در کلیه موارد لازم الاجرا است. بنابراین در مواردی که مربوط به گذشته است و مجریان برداشت دیگری از قانون داشته اند و آن را به مرحله اجرا گذاشته اند، تفسیر قانون به موارد مختومه مذکور، تسری نمی یابد».
1. نظریه تفسیری شورای نگهبان به شماره 1540/21/79 (مورخ 20/10/1379):
«عطف به نامه شماره 100/40/18448 (مورخ 30/3/1379) مبنی بر تقاضای ارائه توضیح نسبت به نظر تفسیری شماره 583/21/76 (مورخ 10/3/1376) آمده است که تفسیر از زمان بیان مراد مقنن در کلیه موارد لازم الاجرا است؛ با این قید که به موارد مختومه تسری نمی یابد.
بنابراین چنانکه تا هنگام لازم الاجرا شدن تفسیر قانون، موضوعی مختومه نشده باشد، باید مطابق نظریه تفسیری اقدام گردد».
آراء هیات عمومی
1. شماره 779- 781 (مورخ 16/8/1396):
«نظر به اینکه کارکنان سازمان تامین اجتماعی بر حسب آیین‌نامه استخدامی سازمان، مشمول آیین‌نامه استخدامی مذکور و یا بر حسب ماده 20 آیین‌نامه مزبور از شمول آیین‌نامه خارج و مشمول قانون کار می‌باشند و از حیث مقررات مربوط به نحوه بازنشستگی مشاغل سخت و زیان آور تابع مقررات مربوط به دستگاه های اجرایی بر اساس ارجاع ماده 114 قانون تامین اجتماعی و یا قانون اصلاح تبصره 2 ماده 76 قانون تامین اجتماعی مصوب 1380 می‌باشند و در قانون اخیرالذکر بازنشستگی به لحاظ اشتغال در مشاغل سخت و زیان آور با داشتن 20 سال سابقه کار متوالی و یا 25 سال متناوب پیش بینی شده است، بنابراین دلالت حصری بخشنامه شماره 1000/96/721- 30/1/1396 سازمان تامین اجتماعی مبنی بر اینکه مدیریت های درمان سازمان تامین اجتماعی صرفاً نسبت به ارسال درخواست های کادر پرستاری سازمان موصوف که دارای حداقل 25 سال سابقه می‌باشند اقدام نماید، خلاف قانون فوق الذکر تشخیص و مستند به بند 1 ماده 12 و ماده 88 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392 ابطال می‌شود».
2.شماره 804 (مورخ 12/11/1388)
1. شماره 695- 699 (مورخ 25/7/1396):
«... ثانیاً: مطابق مواد 7، 8 و 13 از آیین‌نامه اجرایی بند 5 جزء ب ماده واحده قانون اصلاح تبصره 2 الحاقی ماده 76 قانون اصلاح مواد 72 و 77 و تبصره ماده 76 قانون تامین اجتماعی مصوب 22/12/1380 هیات وزیران و ماده واحده قانون نحوه بازنشستگی جانبازان و مشاغل سخت و زیان آور مصوب 1/9/1376 و اصلاحیه 21/2/1383 و 15/2/1387، کمیته تشخیص و تطبیق مشاغل سخت و زیان آور صرفاً نسبت به شکایت افراد تحت شمول قانون کار که ذیحق به بازنشستگی بر اساس مقررات خاص مربوطه و برخوردار از امتیازات آن بوده صلاحیت رسیدگی دارد و افرادی که با مشخصات شغلی آنان در حکم کارگزینی به عنوان کارمند دولت باشند، کارگر تلقی نمی شوند و شکایت آنان در صورت سخت و زیان آور بودن شغل آنها در شورای اداری و استخدامی قابلیت طرح و رسیدگی دارد، در نتیجه آراء شعب... مبنی بر رد شکایت در حدی که متضمن این معناست، صحیح و موافق مقررات تشخیص می‌شود....».
4.شماره 515 (مورخ 5/7/1387):
«... ب- احکام استخدامی کلیه شاکیان که در باب افزایش سنواتی و تغییر ضریب جدول حقوق موضوع ماده 33 لایحه قانونی استخدامی کشوری صادر شده مبین شمول قانون استخدام کشوری و قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت در امور استخدامی آنان است و مجرد پرداخت حق بیمه بازنشستگی به سازمان تامین اجتماعی الزاماً مفید تبعیت پرداخت کننده حق بیمه مذکور از قوانین و مقررات مربوط به کارگران نیست. نظر به اینکه سیاق عبارات تبصره 2 اصلاحی ماده 76 قانون تامین اجتماعی مصوب 1380 با استفاده از واژه های کارگر و کارفرما و کارگاه مبین حصر تسری حکم مقنن به مشمولین قانون کار است. بنابراین دادنامه شماره 910 مورخ 27/5/1386 شعبه هفدهم دیوان مبنی بر رد شکایت شاکی به خواسته بازنشستگی به ادعای اشتغال به کارهای سخت و زیان آور بر اساس مقررات خاص مشمولین قانون کار صحیح و موافق قانون تشخیص داده می‌شود....».
5.شماره 945 (مورخ 5/12/1392):
«با توجه به اینکه ماده 59 قانون برنامه پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران مصوب سال 1389، دارای دو حکم کاملا مستقل و مجزی از هم است، به این نحو که در قسمت صدر ماده مذکور، شمول مقررات قانون تامین اجتماعی و اصلاحات آن بر کارکنان دستگاه ها که مشمول قانون تامین اجتماعی هستند، مورد حکم قرار گرفته است و در قسمت پایانی آن اختصاص مزایای قانون کار به کارکنان مشمول قانون کار بیان شده است و با عنایت به این که قانون اصلاح تبصره 2 الحاقی ماده 76 قانون اصلاح مواد 72 و 77 و تبصره ماده 76 قانون تامین اجتماعی مصول 1354 و الحاق دو تبصره به ماده 76 مصوب 1371 مصوب سال 1380 ناظر به بازنشستگی کارگران شاغل در کارهای سخت و زیان آور است و ارتباطی با شرایط بازنشستگی سایر مشمولان قانون تامین اجتماعی ندارد، بنابراین بخشنامه مورد شکایت مغایر قانون و قابل ابطال تشخیص نمی شود».
6.شماره 87- 91 (مورخ 27/1/1398):
«اولا: هرچند نهادهای عمومی غیردولتی از جمله شهرداری ها به موجب ماده 117 قانون مدیریت خدمات کشوری از شمول این قانون خارج هستند، لیکن به موجب ماده واحده لایحه قانونی شمول قانون استخدام کشوری (غیر از شهرداری پایتخت) درباره کارکنان شهرداری های سراسر کشور مصوب 19/7/1358 شورای انقلاب، کلیه مستخدمین شهرداریها و موسسات تابعه و وابسته و اتحادیه شهرداری های کشور مشمول قانون استخدام کشوری بوده و به موجب ماده 12 قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت، پرداخت حقوق و مزایای کارکنان شهرداری های سراسر کشور تابع ضوابط و مقررات این قانون شده است. بنابراین قانون استخدام کشوری در خصوص استخدام در شهرداری ها حاکم است و استناد به آیین‌نامه استخدامی کارکنان شهرداری های کشور مصوب سال 1381 هیات وزیران که با تجویز تبصره 38 قانون بودجه سال 1343 به تصویب رسیده فاقد مبنای قانونی است.
ثانیاً نحوه استخدام پیمانی در قانون استخدام کشوری به آیین‌نامه آن موکول شده است که به موجب ماده 8 اصلاحی آیین‌نامه استخدام پیمانی در قانون استخدام پیمانی مصوب 30/5/1381 هیات وزیران مقرر شده «از طریق امتحان یا مسابقه و گزینش بر طبق ضوابط و مقررات مورد عمل در مورد استخدام رسمی صورت خواهد پذیرفت» و در حال حاضر استخدام رسمی و پیمانی در دستگاه های اجرایی صرفاً از طریق انتشار آگهی عمومی و برابری فرصت ها امکان پذیر است و تبدیل وضعیت کارکنان قراردادی به پیمانی در قوانین حاکم پیش بینی نشده است و دادن امتیاز استخدامی به نیروهای قراردادی تبعیض آمیز و مغایر اصل 28 و بند 9 اصل 3 قانون اساسی محسوب می‌شود و این امر در آراء متعدد صادر شده از هیات عمومی دیوان عدالت اداری مورد تاکید قرار گرفته است. با توجه به مراتب مقرره های مورد شکایت در خصوص تبدیل وضعیت استخدامی کارکنان قراردادی شهرداری ها به شرح فوق مغایر با قانون و خارج از حدود اختیارات قانونی مراجع وضع آن است و مستند به بند 1 ماده 12 و ماده 88 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392 ابطال می‌شود».
7.شماره 95 (مورخ 17/3/1389):
«نظر به اینکه بند یک جزء ب تبصره 2 ماده 76 قانون تامین اجتماعی اصلاحی سال 1380، برخورداری از مزایای بازنشستگی اشتغال در مشاغل سخت و زیان آور را منوط به اشتغال در مشاغل مذکور به مدت 20 سال متوالی یا 25 سال متناوب و پرداخت حق بیمه مربوطه نموده است، همچنین به موجب بند 5 جزء ب قانون مذکور و ماده 8 آیین‌نامه اجرایی بند یادشده مصوب 5/2/1386 هیات وزیران، صرفاً تشخیص مشاغل سخت و زیان آور به عهده کمیته های استانی واگذار گردیده ولکن به موجب بند 3 ماده 13 آیین‌نامه اجرایی فوق الذکر، احراز سایر ضوابط و شرایط بازنشستگی در مشاغل سخت و زیان آور از اختیارات و وظایف سازمان تامین اجتماعی می‌باشد، علیهذا مصوبه معترض عنه که در اجرای مقررات مزبور جهت احراز شرایط بازنشستگی شاغلین در مشاغل سخت و زیان آور تیه و تصویب گردیده خارج از حدود اختیارات نبوده و مغایر قانون تشخیص داده نشد».