مراد مقنن از واژه بینه

صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1381/09/11
برگزار شده توسط: استان مازندران/ شهر نکا

موضوع

مراد مقنن از واژه بینه

پرسش

در ماده 278 قانون آیین دادرسی مدنی مراد مقنن از واژه «بینه»، شهادت شهود است و یا مطلق دلایل. به بیان دیگر آیا مراد قانونگذار در دعوای برمیت پس از اقامه بینه، فقط شهادت شهود است یا اینکه شامل اسناد و غیره نیز میشود؟

نظر هیئت عالی

از نظر فقهی به تعداد شهودی که شرعاً شهادت آنها میتواند یک امر حقوقی یا کیفری را اثبات کند «بینه» میگویند و در فرض سوال مراد مقنن در ماده 278 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب سال 1379 از واژه «بینه» شهادت شهود است و دعوا با اقامه شهادت شهود و قسم استظهاری ماده 1333 قانون مدنی قابل پذیرش خواهد بود و چنانچه اسناد و ادله دیگری علاوه بر «بینه» و سوگند اقامه شده باشد «بینه» مانع توجه و پذیرش دلایل مذکور نخواهد بود.

نظر اکثریت

مراد مقنن از قید کلمه «بینه» شهادت شهود است و شامل اسناد نمیشود؛ زیرا قانونگذار در اکثر موارد از شهادت شهود به بینه تعبیر می کند.

نظر اقلیت

اولاً: ادله سوگند در ماده یاد شده غیر از سوگندی است که در عداد ادله اثبات دعوا قرار گرفته و از سوگند مذکور به سوگند استظهاری تعبیر میشود و مقنن جهت اطمینان خاطر، قاضی را مکلف به اتیان سوگند خواهان کرده است و فرقی نیست به اینکه بینه شهادت شهود باشد و یا غیر آن و ثانیاً: اگر ماده یاد شده فقط شهادت شهود را شامل شود جامع افراد و مانع اغیار نیست که از قانونگذار حکیم بعید خواهد بود ثالثاً: در مواردیکه مستند دعوای خواهان اسناد رسمی باشد نمیتوان گفت که ماده مرقوم مشمول آن نمیشود.