تاریخ نظریه: 1397/11/27
شماره نظریه: 7/97/3026
شماره پرونده: 97-9/1-3026
استعلام:
...
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
در فرضی که طی حکمی، حضانت طفل به احدی از والدین سپرده شده و برای والد دیگر، حق ملاقات تعیین گردیده، ولی فردی که عهدهدار حضانت است، از اجرای حکم ملاقات استنکاف میورزد، توجه به نکات ذیل ضروری است: 1- مجازات قانونی شخصی که به موجب حکم دادگاه حضانت به عهده اوست و از انجام تکالیف مقرر خودداری کرده یا مانع ملاقات طفل با اشخاص ذیحق میشود، در ماده 54 قانون حمایت خانواده 1391 اعلام گردیده است. شایسته ذکر است اعمال بازداشت موضوع ماده 40 قانون اخیرالذکر در وضعیت مزبور (استنکاف از اجرای ملاقات) قابلیت اعمال ندارد؛ زیرا این ماده ناظر به ضمانت اجرای «حکم حضانت» میباشد. 2- در ماده 41 قانون صدرالاشاره به صراحت مشخص شده که در فرض موردنظر، دادگاه میتواند اقداماتی از قبیل تعیین شخص ناظر (موضوع مواد 66 و 67 آییننامه اجرایی این قانون) با پیشبینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ کند و در این صورت چنانچه علت عدم تحویل طفل برای ملاقات طرف دیگر، بیم از مسترد نکردن طفل به دارنده حضانت و یا... باشد، تدبیر مذکور کمک موثری در حل مشکل خواهد بود. 3- ماده 64 قانون اجرای احکام مدنی بر اساس مصرحات آن راجع به توقیف مال است و قابل تسری به مواردی مانند ممانعت از ملاقات کودک یا حضانت نیست. مقنن ضمانت اجراهای مختلفی را برای این موارد از جمله در مواد 40، 41 و 54 قانون حمایت خانواده 1391 پیش بینی کرده است. شایسته ذکر است هرگاه ممانعت از ناحیه طفل باشد، نمیتوان به قوای قهریه متوسل شد.