صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1397/05/25
برگزار شده توسط: استان فارس/ شهر استهبان
موضوع
بررسی شمول مرور زمان در احکام غیابی
پرسش
آیا حکم غیابی، مشمول مرور زمان موضوع ماده 107 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 می‌گردد؟
نظر هیئت عالی
نظریه اقلیت همکاران محترم قضایی که مرور زمان موضوع ماده 107 قانون مجازات اسلامی را شامل احکام غیابی ندانسته صحیح و صائب است؛ نظریه اداره حقوقی به شماره 1191/96/7 مورخ 96/5/29 که ذیلاً نقل می‌شود مستظهر استنتاج مرقوم است.
نظریه اداره حقوقی:
احکام غیابی مشمول مرور زمان موضوع ماده 107 قانون مجازات اسلامی 1392 نیستند؛ زیرا مرور زمان موضوع این ماده، خاص احکام قطعی است ولی با توجه به ماده 105 قانون مذکور که مرور زمان تا صدور حکم قطعی جاری است، به ناچار در مورد احکام غیابی، مواعد مذکور در بندهای ماده 105 باید منقضی شود تا شرایط آن، تحقق پذیرد و موضوع (حکم غیابی) مشمول مرور زمان ماده 105 قانون مذکور شود.
نظر اکثریت
به نظر می‌رسد در فرضی که حکم به متهم ابلاغ واقعی یا قانونی نشده و قابلیت اجرا پیدا نکرده است، مشمول مرور زمان موضوع ماده ی 107 قانون مذکور نخواهد بود، لیکن چنانچه حکم پس از صدور به نحو واقعی یا قانونی به متهم ابلاغ شده باشد و پس از انقضای مهلت واخواهی و تجدید نظرخواهی، قابلیت اجرایی پیدا کرده باشد، با توجه به اطلاق ماده قانونی مذکور، حکم غیابی نیز مشمول مرور زمان اجرای حکم خواهد بود، زیرا منظور از احکام قطعی مندرج در ماده ی 107 قانون مجازات اسلامی حکمی است که قابلیت اجرا داشته باشد و احکام غیابی هم پس از ابلاغ و سپری شدن مدت واخواهی و گذشت مدت تجدید نظرخواهی، قابل اجرا می‌شوند.
نظر اقلیت
حکم غیابی که مدت واخواهی و همچنین تجدید نظرخواهی آن پایان یافته باشد و به طریق ابلاغ قانونی قطعی شده باشد، لازم الاجرا است و به دایره ی اجرا فرستاده می‌شود، ولی این امر موجب سلب حق واخواهی متهم نمی‌باشد؛ یعنی محکوم علیه حکم غیابی به محض اطلاع می‌تواند واخواهی نماید و به همین جهت در احکام قطعی غیابی مذکور، حکم مرور زمان موضوع ماده ی 107 قانون آیین دادرسی کیفری جاری نمی شود.