صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1397/08/15
برگزار شده توسط: استان سمنان/ شهر دامغان
موضوع
بررسی معامله به قصد فرار از دین در دعاوی مهریه
پرسش
اگر زوج یک روز قبل از مطالبه مهریه اموال خود را منتقل نماید آیا می‌تواند مصداق معامله به قصد فرار از دین باشد؟
نظر هیئت عالی
نظریه اقلیت که تحقق جرم فرار از دین را منوط به احراز دین در دادگاه و صدور حکم به پرداخت آن و صدق محکوم به، دانسته مورد تائید است؛ رای وحدت رویه شماره 774 مورخ 98/1/20 دیوان عالی کشور فصل الخطاب و موید نظریه اکثریت می‌باشد.
نظر اکثریت
مهریه دین است و به محض وقوع عقد زوج مدیون تلقی می‌شود و معامله به قصد فرار از دین با احراز سو نیت مشمول ماده 21 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی قرار می‌گیرد و جرم نبایستی بر اساس مجازات تفسیر شود؛ در صدر ماده بر جرم بودن عمل انتقال به قصد فرار از دین تاکید شده است و آنچه که در انتهای ماده به عنوان محکوم به عنوان شده است در واقع مجازات است و ما هیچ موقع از فرع (مجازات) به اصل (جرم) نمی رسیم؛ پس جرم واقع شده است ولیکن رسیدگی در دادگاه کیفری متوقف شده تا میزان مجازات با توجه به رای دادگاه حقوقی در خصوص میزان دین تعیین گردد.
نظر اقلیت
با عنایت به بخش انتهای ماده 21 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی میزان مجازات بزه صدر ماده را نصف محکوم به در نظر گرفته است؛ لذا تا زمانی که حکمی از محاکم حقوقی در خصوص استقرار دین که در این مورد مهریه می‌باشد صادر شده و قطعی گردیده باشد تا بتوان اقدام زوج در جهت انتقال اموال را بزه در نظر گرفت اساساً تا زمانی که دین از جانب دائن مطالبه نشده و توسط محاکم حقوقی احراز نگردیده است مدیون نسبت به آن جاهل فرض می‌شود و نیز اصل برائت و تفسیر قوانین جزائی به نفع متهم نیز موید این موضوع می‌باشد؛ ضمنا نظریه مشورتی 7/97/99 مورخه 1395/1/24 نیز به همین موضوع اشاره دارد.