تاریخ نظریه: 1401/10/20
شماره نظریه: 7/1401/889
شماره پرونده: 1401-168-889 ک
استعلام:
با توجه به مفاد بند 2 ماده 150 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 در خصوص کنترل مخابراتی و اطلاق عبارت محکومان در تبصره یاد شده؛ اولاً، آیا بررسی نقاط آنتن‌دهی (نقطهیابی و نقطه‌زنی) مصداق کنترل مخابراتی است؟ ثانیاً، در فرض یاد شده تبصره مذکور شامل محکومان اجرای احکام مدنی نیز می‌شود؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
اولاً، با عنایت به اطلاق عبارت «کنترل ارتباطات مخابراتی افراد» در ماده 150 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 که در راستای نحوه اعمال اصل بیست و پنجم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تصویب شده است، ممنوعیت موضوع این ماده شامل محتوای ارتباطات مخابراتی و همچنین اخذ پرینت فهرست ورودی و خروجی تماس‌ها و پیامک‌های متهم می‌شود؛ اما ردیابی از طریق تلفن همراه (موسوم به نقطهیابی و نقطه‌زنی) از مفهوم «کنترل ارتباطات مخابراتی افراد» موضوع ماده 150 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 و تبصره 2 این ماده خارج است.
ثانیاً، با توجه به پاسخ بند اولاً، پاسخ به این سوال روشن است.