اخذ تأمین در دادرسی فوری

صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1385/11/04
برگزار شده توسط: استان کرمان/ شهر کرمان

موضوع

اخذ تأمین در دادرسی فوری

پرسش

براساس مفاد ماده 319 قانون آیین دادرسی مدنی در دستور موقت لازم است خواهان تأمین مناسب بدهد، مقصود از تأمین مناسب چیست؟ آیا الزاماً باید وجه نقد باشد یا مثلاً صرف بیان اینکه «خسارت احتمالی را تضمین میکنم» کافی است؟

نظر هیئت عالی

ماده 319 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی ناظر به دستور فوری است نه تأمین خواسته. خواهان در اموری که تعیین تکلیف آن فوریت دارد میتواند تقاضای دستور فوری برای خواسته خود کند. در این صورت و احراز فوریت تقاضا، دادرس دادگاه به درخواست ذی نفع دستور موقت صادر میکند چون از این دستور ممکن است خسارتی متوجه طرف مقابل شود دادرس دادگاه تکلیف دارد از ذی نفع تأمین مناسب اخذ کند و این تأمین اعم است از وجه نقد یا هرگونه تضمین دیگری که به آسانی قابل تبدیل به وجه نقد باشد. ولی در تأمین خواسته قانونگذار در بند (د) ماده 108 قانون مقرر داشته: «خواهان خسارتی را که ممکن است به طرف مقابل وارد شود نقداً به صندوق
دادگستری بپردازد.» چون در اینجا وجه نقد تصریح شده لذا خواهان باید وجه نقد به صندوق بسپارد.

نظر اکثریت

تأمین مالی باید گرفته شود اما بعضی آن را منحصر در وجه نقد کرده اند. در هر حال اخذ ضمان کفایت نمیکند زیرا مفاد ماده 319 قانون آیین دادرسی این است که تأمین باید جهت جبران خسارت احتمالی سهل الوصول باشد و در بند (د) ماده 108 قانون مذکور تصریح به نقد شده است.

نظر اقلیت

در مواردی که مطالبه مال مورد نظر است، تأمین مالی است اما در غیر آن مثل استرداد فرزند اخذ ضامن کافی است. در مواردی که فوریت و ضرورت داشته باشد حتّی میتوان از اخذ ضامن صرف نظر کرد بر اساس مفاد 319 قانون آیین دادرسی مدنی نیز اخذ تأمین مناسب مورد نظر است و تشخیص آن به دادگاه واگذار شده و منحصر به اخذ تأمین مالی نشده است.