نظریه مشورتی شماره 7/97/2596 مورخ 1397/09/25

تاریخ نظریه: 1397/09/25
شماره نظریه: 7/97/2596
شماره پرونده: 96-168/1-2160

استعلام:

با توجه به قانون تقویت و تسعه نظام استاندارد مصوب 1396/7/11 مجلس آیا رسیدگی به جرائم پیش بینی شده در مواد 40،44،45، 46 ابتدا منوط به بررسی موضوع در کمیسیون موضوع ماده 42 همان قانون را دارد یا خیر؟ و می توان بدون طرح در کمیسیون مزبور ابتدا به ساکن در محاکم رسیدگی شود دیگر اینکه مرجع صالح برای رسیدگی در مورد بندهای 2 و 6 ماده 4 قانون فوق الذکر کجاست دادسرا یا به صورت مستقیم دادگاه با توجه به اینکه میزان مجازات در این دو بند ثابت است بر خلاف کلاهبرداری و فروش مال غیر که متغیر می‌باشد حبس درجه 7 و جزای نقدی درجه 4 و 5 پیش بینی شده به عبارت دیگر آیا بندهای 2 و 6 ماده 40 به جهت ثابت و مشخص بودن جزای نقدی بر خلاف کلاهبرداری و فروش مال غیر خارج از شمول رای وحدت رویه شماره 744 مورخ 19/8/94 می‌باشد یا خیر؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:

1- با عنایت به ماده ی 49 قانون تقویت و توسعه نظام استاندارد مصوب 1396/7/11، صلاحیت کمیسیون مذکور در ماده ی 42 این قانون، ناظر به ماده ی 41 و موارد تخلف مذکور در قانون موصوف می‌باشد و مفاد آن دلالتی بر لزوم طرح اولیه ی جرایم مذکور در مواد 40، 44، 45 و 46 این قانون در کمیسیون یاد شده ندارد و عبارت «ارجاع موارد ارتکاب جرم به مرجع قضایی ذیصلاح توسط کمیسیون موصوف در صورت احراز» مذکور در ماده ی 42 این قانون در واقع در راستای ماده ی 72 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 با الحاقات و اصلاحات بعدی است. ذاتی بودن احراز ارتکاب و وقوع جرم توسط مراجع و مقامات قضایی و اصل سرعت در رسیدگی و انجام تحقیقات مقدماتی مذکور در مواد 3 و 94 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 موید این استنباط است.
2- طبق رأی وحدت رویه شماره 744- 1394/8/19 که در استعلام اشاره شده، در مواردی که مجازات بزه حبس توأم با جزای نقدی تعیین گردیده، کیفر حبس ملاک تشخیص درجه مجازات و بالنتیجه صلاحیت دادگاه است. موارد شمول این رأی ناظر به جرایمی است که مجازات حبس و جزای نقدی مجموعاً مجازات قانونی جرم است و قاضی باید متهم را به هر دو مجازات مذکور محکوم نماید و کلمه توأم در رأی مذکور دلالت بر یا ندارد و موارد جزای نقدی ثابت مذکور در جرایم فرض سوال از قلمرو جزای نقدی نسبی مذکور در رأی وحدت رویه موصوف خارج است.

منبع

آرای وحدت رویه هیات عمومی دیوان عالی کشور (1 مورد)