تاریخ نظریه: 1399/07/02
شماره نظریه: 7/99/829
شماره پرونده: 99-186/1-829 ک
استعلام:
با توجه به ماده اصلاحی 4 قانون حفظ و گسترش فضای سبز و ماده 686 کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی و رای وحدت رویه شماره 759 مورخ 1396/4/20 هیات عمومی دیوان عالی کشور که طبق آن در صورتی که حداقل و حداکثر مجازات جزای نقدی مشخص نباشد جزای نقدی نسبی بوده و درجه هفت به حساب می‌آید و در ماده 4 قانون گسترش فضای سبز حداقل و حداکثر جزای نقدی تا سی اصله درخت مشخص شده است
1- در صورتی که شخص یک اصله درخت را قطع کند حداکثر مجازات آن ده میلیون و تعزیر درجه هشت است، آیا طبق بند «ج» ماده 9 قانون شورای حل اختلاف در صلاحیت شورا است؟
2- قطع دو اصله درخت حداکثر جزای نقدی بیست میلیون ریال و درجه هفت است.آیا رسیدگی به آن طبق ماده 340 قانون آیین دادرسی کیفری در صلاحیت مستقیم دادگاه است؟
3- قطع سه اصله درخت و بیشتر با توجه به میزان مجازات آن ،آیا بایستی پرونده با صدور کیفرخواست از ناحیه دادسرا جهت رسیدگی به دادگاه وارد شود؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
با تذکر این‌که ماده 686 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب 1375 با تصویب ماده 4 قانون اصلاح لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب 1388 نسخ شده است، با عنایت به این‌که مجازات جزای نقدی از بابت قطع درخت موضوع ماده 4 از قانون پیش‌گفته به نسبت تعداد درختان موضوع جرم متغیر است، مجازات این جرم مطابق رأی وحدت رویه شماره 759 مورخ 1396/4/2 هیأت عمومی دیوان عالی کشور از نوع جزای نقدی نسبی است که با توجه به حکم مقرر در تبصره 3 ماده 19 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392، درجه هفت محسوب می‌شود و بنابراین برابر ماده 340 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 جرم قطع درخت صرف نظر از تعداد آن، به طور مستقیم در دادگاه کیفری دو مطرح می‌شود.