صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1398/07/30
برگزار شده توسط: استان لرستان/ شهر پلدختر
موضوع
تعلق خسارت چرانیدن و تردد احشام نسبت به زمین و باغ دیگری
پرسش
خواهان مدعی می‌باشد در اثر تردد احشام متعلق به خوانده، باغ انجیر ایشان به دلیل گرد و غبار، متحمل ضرری بالغ بر سیصد میلیون تومان شده که خوانده در جلسه اول مقر به عمل ارتکابی ناشی از فعل احشام تحت اختیار شده؛ به عنوان قاضی رسیدگی کننده آیا ضرر را منتسب به خوانده می‌دانید و حکم به محکومیت می‌کنید یا خیر با استدلال؟
نظر هیات عالی
در فرض سوال، اگر چرانیدن احشام بنابر ضرورت و در حد متعارف باشد، به استناد ماده 132 قانون مدنی و توجهاً به اقتضائات زندگی در محیط اجتماعی، مسئولیتی متوجه خوانده نیست و طبق ماده 197 ق.آ.د.م دعوی خواهان محکوم به بطلان است.
نظر اتفاقی
در بادی امر شرایط عمومی و ارکان مسئولیت مشتمل بر ورود ضرر و فعل زیان‌بار و رابطه سببیت در صورت احراز، ذهن را به جبران خسارت سوق می‌دهد که خوانده‌ی خطاکار یا کاهل، بایستی ضرر خواهان را جبران نماید؛ مع‌الوصف آنچه محل تشکیک و بررسی توسط محکمه را ایجاب می‌نماید، شرایط ضرر قابل مطالبه با سوال مطروحه را می‌طلبد، متعارف بودن ضرر در زندگی اجتماعی محل اقامت متضرر زیان است؛ چراکه بعضی اضرار جزء لاینفک زندگی اجتماعی و متعارف جلوه می‌نماید و زمانی که شخص زندگی در محیط اجتماعی را می بپذیرد، باید خود را آماده این‌گونه ضررها نماید و مطالبه مورد قبول جوامع امروزی است؛ مثل ضرر ناشی از آلودگی در کلان‌شهرها که روزانه خسارت جانکاهی به بار می‌آورد؛ لذا در خصوص سوال مطروحه نیز باید با بررسی و تحقیقات محلی چنانچه این مهم مسجل گردید که وسیله امرار معاش غالب اهالی آن محل از دامداری و احشام می‌باشد و ایضاً متصرف یا مالک آن‌ها عامداً تقصیری مرتکب نشده یا خطایی غیر قابل بخشایش انجام نداده، حکم به جبران این‌گونه اضرار منطقی نمی‌باشد و چنین دعوایی طبق ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی محکوم به بطلان است.