تاریخ نظریه: 1395/07/03
شماره نظریه: 7/95/1542
شماره پرونده: 94-168/1-1965
استعلام:
...
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
- طبق ماده 102 قانون آیین دادرسی کیفری 1392، اصل بر ممنوعیت تعقیب و تحقیق در جرایم منافی عفت است؛ مگر در موارد استثنایی مذکور در این ماده. یکی از این موارد، شکایت شاکی است که تعقیب و تحقیق در جرم منافی عفت مجاز است؛ در چنین فرضی، بقاء شکایت نیز شرط ادامه تعقیب و تحقیق است. عبارت تحقیق فقط در محدوده شکایت...... انجام میشود، مذکور در ماده 102 قانون فوقالذکر مشعر بر همین معناست؛ زیرا در چنین مواردی، حیثیت فردی و خانوادگی شاکی باید مورد نظر باشد و با افشای موارد ناشکافته نباید موجب هتک حیثیت خانوادگی شاکی و مفسده عمومی باشد. بنابراین در فرض سوال با گذشت شاکی، ادامه تعقیب و تحقیق برای احراز و اثبات جرم، جایز نیست و دادگاه باید با همان دلایل و قرائن موجود، رأی مقتضی را صادر نماید.
2- در مورد اطفال و نوجوانان کمتر از 15 سال، چنانچه مرتکب جرمی شوند، مرجع قضایی باید طبق قسمت اول ماده 287 قانون آیین دادرسی کیفری 1392، آنان را به والدین، اولیاء یا سرپرست قانونی یا در صورت فقدان یا عدم دسترسی و یا امتناع از پذیرش آنان، به هر شخص حقیقی یا حقوقی که مصلحت بداند، بسپارد و این اشخاص ملتزمند هرگاه حضور طفل یا نوجوان لازم باشد، او را به مرجع قضایی معرفی کنند.
3- مرجع رسیدگی به اعتراض متهم در خصوص قرار بازداشت موقت، باید در وضعیت منعکس در پرونده نسبت به تأیید یا نقض قرار بازداشت موقت، تصمیم اتخاذ نماید و صدور قرار رفع نقص و دستور تکمیل تحقیقات در چنین موقعیتی، موجه نیست.
4- ملاک و معیار صلاحیت دادگاه کیفری یک مطابق ماده 302 قانون آیین دادرسی کیفری 1392، مجازات قانونی جرایم است و در بند پ ماده مذکور نیز جنایت عمدی علیه تمامیت جسمانی با میزان نصف دیه کامل یا بیش از آن، ملاک صلاحیت دادگاه کیفری یک است و میزان مسئولیت شرکای جرم، تغییری در صلاحیت ایجاد نمیکند.1