تاریخ نظریه: 1397/06/20
شماره نظریه: 7/97/1878
شماره پرونده: 1842-1/127-96
استعلام:
به موجب بند ب و ج ماده 107 قانون آئین دادرسی مدنی خواهان به منظور استرداد دعوی مادامی که به سقوط دعوی منجر نشود صرفاً تا ختم مذاکرات طرفین فرصت دارد لیکن به موجب ماده 98 قانون آئین دادرسی مدنی کاهش خواسته در طول تمام فرایند دادرسی مدنی ممکن است با این وصف مقرره‌ای اخیر عملاً موجب نادیده انگاشتن مقررات ماده 107 خواهد شد زیرا پس از ختم مذاکرات طرفین و عدم رضایت خوانده به استرداد دعوی خواهان عملاً از طریق کاهش خواسته خویش به هدف خود یعنی استرداد دعوی به نحوی که موجب سقوط دعوی نشود خواهد رسید.
با توجه به مراتب فوق سوالات ذیل را پاسخ بفرمایید:
1- میان کاهش خواسته و استرداد دعوی چه تفاوتی وجود دارد؟
2- نظر آن اداره محترم پیرامون جمع نصوص قانونی مزبور چیست.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
بین کاهش خواسته مذکور در ماده 98 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی 79 و استرداد دعوا موضوع ماده 107 این قانون تعارضی وجود ندارد زیرا کاهش خواسته نیز مشتمل بر استرداد جزئی دعوا است و از نظر مقطع و نوع تصمیم دادگاه تفاوتی بین استرداد کلی و جزئی دعوا نیست؛ جز اینکه در موارد استرداد کلی دعوا، دادرسی خاتمه یافته و دادگاه به استناد ماده 107 قانون یاد شده قرار مقتضی صادر می‌کند اما در موارد استرداد جزئی دعوا نسبت به آن بخش از خواسته که مسترد نشده است، دادگاه رسیدگی را ادامه داده و حکم مقتضی صادر می‌کند و النهایه ضمن صدور حکم، راجع به آن بخش از خواسته که مسترد شده است در اجرای ماده 107 یاد شده نیز قرار مقتضی صادر می‌نماید.