تاریخ نظریه: 1395/10/04
شماره نظریه: 7/95/2504
شماره پرونده: 1529-1/127-95
استعلام:
از آنجا که در تبصره 2 ماده 306 قانون آیین دادرسی مدنی اجرای حکم غیابی را منوط به معرفی ضامن معتبر یا اخذ تامین مناسب مسیر دانسته است اخیرا در یک پرونده منجر به صدور رأی غیابی گردیده وکیل خواهان محکوم له اعلام میدارد که حاضر است ضمانت اجرای حکم غیابی نسبت به موکلش را مطابق قانون آیین دادرسی مدنی بپذیرد در خصوص پذیرش این ضمانت بین شعب اختلاف نظر وجود دارد لذا با توجه به ماده 245 قانون آیین دادرسی مدنی سابق مصوب 25 شهریور ماه 1318 با اصلاحات و الحاقات بعدی که بند سوم اشاره می‌نماید ضمانت اشخاص مذکور بدون رضایت طرفین قبول نمی شود از جمله وکلای دادگستری برای موکلین خود و عدم اشاره به این مطلب در قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1379/2/25 خواهشمند است نظر آن اداره را نسبت به پذیرش ضمانت وکیل علاوه بر وکالت برای موکل خود در اجرای تبصره 2 ماده 306 قانون آیین دادرسی مدنی اعلام فرمایید؟/ب
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
برابر تبصره 2 ماده 306 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی، اجرای آراء غیابی موکول به معرفی ضامن معتبر یا سپردن تأمین مناسب می‌باشد و تشخیص این که محکوم‌له باید تأمین بسپارد یا ضامن معرفی کند و نیز تشخیص اعتبار یا عدم اعتبار ضامن به صورت مطلق به مرجع قضائی مجری حکم واگذار شده است و قانون‌گذار در خصوص ضمانت موضوع این ماده پذیرش ضمانت هیچ شخص خاصی از جمله وکیل را منع نکرده است.