صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1390/05/25
برگزار شده توسط: استان کردستان/ شهر سقز
موضوع
ضرورت صدور حکم طلاق به علت عسر و حرج زوجه
پرسش
در دعوای طلاق به علت عسر و حرج، باید حکم به طلاق صادر شود یا گواهی عدم امکان سازش؟
نظر هیئت عالی
نظر اکثریت: صائب بوده و مورد تأیید است؛ زیرا الزام و اجبار زوج به طلاق زوجه توسط دادگاه، یعنی صدور حکم طلاق به علت عسر و حرج زوجه موضوع ماده 1130 قانون مدنی، از حیث آثار و نتایج آن با گواهی عدم امکان سازش، برای اجرای صیغه طلاق متفاوت است. لذا در صورت طرح دعوا از ناحیه زوجه و احراز عسر و حرج او توسط دادگاه، حکم بر جدایی و طلاق صادر می‌شود که برخلاف گواهی عدم امکان سازش مقید به زمان نبوده و محدود نیست.
نظر اکثریت
در دعوا طلاق به علت عسر و حرج، باید حکم به طلاق صادر شود تا جنبه الزام‌آور داشته باشد. گواهی عدم امکان سازش ناظر به طلاق‌های توافقی است.
نظر اقلیت
نظراول: قانونگذار به عمد کلمه «گواهی» را آورده و آن را موکول به مدت زمان کرده تا طرفین در خصوص آثار نابهنجار طلاق فکر کنند و به منظور حفظ شیرازه خانواده چنین فرصتی داده می‌شود. به نظر می‌رسد صدور گواهی عدم امکان سازش با توجه به مهم بودن عقد ازدواج و تلاش برای عدم گسستن آن به مصلحت نزدیک‌تر باشد.
نظردوم: می‌توان در هر دو قالب مبادرت به صدور حکم کرد.