صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1400/04/15
برگزار شده توسط: استان گیلان/ شهر املش
موضوع
مسئولیت پرداخت دیه در فوت ناشی از عفونت لگن در اثر آسیب وارده در تصادف
پرسش
چنانچه در تصادف منتهی به شکستگی استخوان لگن، مصدوم با مراجعه به دفترخانه اسناد رسمی در خصوص موضوع اعلام گذشت نماید و متعاقباً پس از گذشت مدت یک هفته، اعلام گردد مصدوم بر اثر عفونت ناشی از آسیب وارده به لگن فوت نموده است و اولیای دم، دیه فوت متوفی را مطالبه نمایند و راننده مقصر در دفاع از خود بیان دارد حادثه موضوع شکایت صرفاً منجر به شکستگی استخوان لگن شده و در این خصوص شاکی رضایت داده است و عفونت بعدی لگن که ممکن است ناشی از عدم مراقبت یا عدم مراجعه شخص مصدوم به مراکز درمانی بوده، منتسب به اینجانب نمی‌باشد؛ لذا اتهام را قبول ندارم. آیا دفاعیات متهم موجه است؟ تکلیف قاضی رسیدگی‌کننده به پرونده چیست؟
نظر هیات عالی
مستفاد از مواد 492 و 493 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 معیار در شناسایی شخص مسئول در جنایت، انتساب جنایت به وی است. بنابراین در فرض پرسش نیز جنایت (فوتی) در صورتی منتسب به راننده (سبب حادثه) است که براساس نظریه کارشناسان (پزشکی قانونی) این امر مورد تایید قرار گرفته باشد؛ ضمناً چنانچه حسب محتویات پرونده سرایت جنایت مستند به عمد یا تعقیب مصدوم باشد، در این صورت مطابق قسمت اخیر ماده 537 قانون صدرالذکر راننده (سبب حادثه) مسئولیتی نخواهد داشت.
نظر اکثریت
در فرض مساله، متوفی در اثر عفونت ناشی از آسیب وارده به لگن فوت نموده است و به نظر می‌رسد خود متوفی نیز در بروز فوت موثر باشد چراکه می‌توان با نگهداری اصولی و مراقبت، از عفونت جلوگیری کرد. برای بررسی دقیق موضوع و اینکه آیا خود متوفی نیز در بروز فوت نقش داشته یا خیر باید از پزشکی قانونی استعلام گردد و چنانچه پاسخ مثبت باشد و پزشکی قانونی در پاسخ اعلام نماید متوفی نیز مراقبت‌های لازم را به عمل نیاورده است، موضوع اجتماع اسباب طرح می‌شود که در این خصوص ماده 533 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 مقرر می‌دارد: «هرگاه دو یا چند نفر به نحو شرکت سبب وقوع جنایت یا خساراتی بر دیگری گردند به‌طوری‌که جنایت یا خسارت به هر دو یا همگی مستند باشد، به‌طور مساوی ضامن می‌باشند.» در فرض مساله نیز مستند به 1- حسب استعلام به‌عمل آمده از پزشکی قانونی، خود متوفی از باب عدم مراقبت صحیح و اصولی مقصر است. 2- راننده از باب تقصیر در وقوع تصادف و در نهایت فوت متوفی، مقصر می‌باشد و مسئولیت هر دو به صورت مساوی است گرچه جنبه عمومی برای راننده مقصر در هر صورت پابرجاست و رضایت مصدوم نیز صرفاً در خصوص شکستگی استخوان لگن بوده و نه فوت؛ لذا رضایت وی تاثیری در مطالبه دیه فوت وی از اولیاء‌دم ندارد.
نظر اقلیت
اولاً؛ رضایت مصدوم نسبت به شکستگی استخوان لگن بوده است و تاثیری در مطالبه دیه فوت ندارد. ثانیاً؛ با توجه به اینکه مصدوم پس از گذشت یک هفته بر اثر عفونت ناشی از آسیب وارده به لگن فوت نموده است و در واقع چنانچه تصادف و متعاقب آن شکستگی استخون لگن رخ نمی‌داد منجر به فوت متوفی نمی‌شد و با توجه به وجود فاصله زمانی اندک فی‌مابین وقوع تصادف (شکستگی استخون لگن) و فوت متوفی؛ جنایت وارده منتسب به راننده مقصر حادثه بود و علاوه برضمان مدنی و پرداخت دیه به لحاظ جنبه عمومی نیز باید محکوم گردد.