تاریخ نظریه: 1397/02/17
شماره نظریه: 7/97/246
شماره پرونده: 96-168/1-670
استعلام:
بر خلاف تبصره ماده 434 قانون آیین دادرسی کیفری سال 92 با اصلاحات بعدی که دادگاه تجدید نظر را مجاز کرده است در صورت وجود جهت دیگر غیر از یکی از جهات مذکور در ماده که تجدید نظر خواه مدعی است به آن هم توجه و رسیدگی کند ماده 464 قانون مزبور این اجازه را به دیوان عالی کشور در مقام رسیدگی به فرجامخواهی اعطا ننموده است با این فرض آیا شعبه دیوان عالی کشور مجاز است اگر غیر از جهات فرجامخواهی فرجام خواه جهت دیگری را احراز کند بر اساس آن اتخاذ تصمیم کند یا محدود به جهات مورد ادعای فرجام خواه می‌باشد؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
مستفاد از اصل 161 قانون اساسی که مبین وظیفه نظارتی دیوان عالی کشور بر حسن اجرای قوانین در محاکم است و نیز ماده 469 قانون آیین دادرسی کیفری به نظر می‌رسد که شعبه دیوان عالی کشور محدود به جهت مورد ادعای فرجام خواه نمی‌باشد و اگر جهت دیگری را احراز کند می‌تواند بر اساس آن اتخاذ تصمیم کند. عدم ذکر مفاد تبصره ماده 434 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در ماده 464 این قانون، نافی این اختیار دیوان عالی کشور نیست؛ به ویژه آن که تجدیدنظر خواهی از جرایم مهم مذکور در ماده 428 قانون فوق الذکر، در دادگاه تجدیدنظر استان به عمل نمی آید؛ بنابر این، این اختیار برای دیوان عالی کشور که عهده دار فرجام خواهی از آرای صادره درباره جرایم مزبور است، با قیاس اولویت وجود دارد.