جایز نبودن اخذ تأمین در دعاوی قانون حمایت خانواده به منظور صدور دستور موقت

صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1386/02/11
برگزار شده توسط: استان اصفهان/ شهر گلپایگان

موضوع

جایز نبودن اخذ تأمین در دعاوی قانون حمایت خانواده به منظور صدور دستور موقت

پرسش

آیا صدور دستور موقت در اجرای ماده 20 قانون حمایت خانواده مصوب سال 1353 مستلزم اخذ خسارت احتمالی ماده 319 قانون آیین دادرسی مدنی است؟

نظر هیئت عالی

اصولاً اخذ تأمین برای صدور دستور فوری به منظور جبران خسارت احتمالی است که از دستور فوری حاصل میشود در خصوص دستور موقت در اجرای ماده 20 قانون حمایت خانواده مصوب سال 1353 احتمال خسارت نیست. از این جهت و با توجه به مقررات ماده 1 قانون حمایت خانواده که رسیدگی به دعاوی مندرج در آن قانون بدون رعایت آیین دادرسی مدنی خواهد بود، اخذ تأمین در دعاوی قانون حمایت خانواده مجوز قانونی ندارد.

نظر اکثریت

قانون حمایت از خانواده مجزا از قانون آیین دادرسی مدنی است و در صورتی که فردی دادخواست دستور موقت حسب ماده 20 قانون حمایت از خانواده مصوب سال 1353 جهت تعیین تکلیف طفل طرح کرد، دادگاه باید طبق ماده فوق الذکر بدون اخذ خسارت احتمالی نسبت به صدور دستور موقت اقدام کند.

نظر اقلیت

دادگاه تابع درخواست خواهان است. اگر خواهان دادخواست خود را مبنی بر صدور دستور موقت فوری جهت تعیین تکلیف طفل حسب قانون آیین دادرسی مدنی طرح کرده باشد، باید طبق ماده 319 فوق الذکر نسبت به اخذ خسارت احتمالی اقدام و سپس دستور موقت صادر شود. اگر خواهان دادخواست خود با موضوع ذکر شده را طبق قانون حمایت از خانواده (ماده 20 حمایت خانواده مصوب سال 1353) طرح کند، دادگاه بدون اخذ خسارت احتمالی نسبت به صدور دستور موقت اقدام میکند. اگر خواهان خواسته خود را مبنی بر صدور دستور موقت طرح کرده باشد و از هیچ کدام از قوانین فوق الذکر استفاده نکرده باشد یعنی ساکت گذاشته باشد قاضی تصمیم میگیرد که حسب کدام قانون قرار را صادر کند.