تاریخ نظریه: 1396/06/12
شماره نظریه: 7/96/1268
شماره پرونده: 747-1/186-96
استعلام:
1- چنانچه قانونگذار مجازات جرمی را یکی از درجات هشتگانه ذکر کند باید در رای دادگاه متهم را به همه بندهایی که در یکی از درجات آمده است محکوم کرد یا دادگاه مخیر به محکومیت متهم به یکی از مجازاتها است(حبس- جزای نقدی- انفصال)
2- تعارض بین مواد 350 و 394 و 406 قانون آیین دادرسی کیفری را باید چگونه تحلیل کرد؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
1- سوال کلی است و به این نحو قابل پاسخ گوئی نمی‌باشد و باید مشخص شود که قانونگذار در کدام ماده قانونی مجازات جرمی را یکی از درجات هشتگانه بدون ذکر نوع مجازات تعیین کرده است، تا بتوان پاسخ داد.
2- مقصود مقنن در صدر ماده 350 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 این است که در جرائم موضوع بندهای الف، ب، پ و ت ماده 302 این قانون، گرچه با توجه به ماده 348 حضور وکیل متهم برای تشکیل جلسه دادگاه ضروری است، اما کافی نیست و باید متهم نیز شخصاً حاضر شود. بنابراین، هرگاه متهم وکیل معرفی نکرده و برای وی وکیل تسخیری تعیین شده باشد، از جهت لزوم حضور متهم و وکیل در جلسه دادگاه در جرائم یاد شده تفاوتی بین وکیل تسخیری و تعیینی نمی‌باشد، مگر آن که متهم متواری بوده یا دسترسی به وی امکان نداشته باشد که در این صورت باید برابر ماده 394 قانون رفتار شود. در موارد مشمول ماده اخیرالذکر رسیدگی در غیاب متهم در صورتی که دادگاه حضور متهم را برای دادرسی ضروری تشخیص ندهد، امکان‌پذیر است. در نتیجه مفاد ماده 350 صدرالذکر نافی مفاد ماده 394 اخیرالذکر ونیز اطلاق ماده 406 قانون یادشده نمی-باشد.