صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1397/11/02
برگزار شده توسط: استان خراسان جنوبی/ شهر فردوس
موضوع
تعلق خسارت تاخیر تادیه به محکوم به پس از اثبات اعسار
پرسش
با توجه به اینکه یکی از شرایط مطالبه خسارت تاخیر تادیه وفق ماده 522 قانون آئین دادرسی مدنی تمکن مدیون است، در صورت صدور حکم بر محکومیت خوانده به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه آیا صدور حکم اعسار موجب انتفای حکم سابق می‌شود؟ و آیا بین اعسار مطلق و نسبی تفاوتی وجود دارد ؟
نظر هیئت عالی
حکم به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه، مفروض بر این است که مدیون توانایی پرداخت اصل دین را داشته است؛ حکم به اعسار از پرداخت محکوم به نمی تواند اعتبار حکم قطعی سابق را از بین ببرد، مگر اینکه همان دادگاه صادرکننده حکم قطعی در مقام اجرای ماده 27 قانون اجرای احکام مدنی با رفع اجمال از حکم قطعی، تکلیف مدیون به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه را محدود به زمان قبل از صدور حکم اعسار نماید.
نظر اکثریت
با توجه به صراحت ماده 522 قانون آئین دادرسی مدنی، خسارت تاخیر تادیه منوط به اثبات تمکن مدیون است. در صورت اثبات اعسار مطلق ؛، خسارت تاخیر تادیه تعلق نمی گیرد و در صورت اثبات اعسار نسبی، چون برای مبلغ پیش قسط در حکم رد است خسارت تاخیر تادیه فقط نسبت به پیش قسط تعلق می‌گیرد و نسبت به اقساط نیز از تاریخ حال شدن قسط تعلق می‌گیرد.
نظر اقلیت
صدور حکم اعسار موجب انتفای حکم سابق در مورد خسارت تاخیر تادیه مستند به ماده 522 قانون آیین دادرسی مدنی می‌گردد و فرقی بین اعسار مطلق و نسبی نیست و تا صدور حکم اعسار امکان محاسبه و تعیین خسارت تاخیر تادیه می‌باشد.