صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1394/09/18
برگزار شده توسط: استان اصفهان/
موضوع
بررسی رأی وحدت رویه شماره 705 - 86/8/1 دیوان عالی کشور
پرسش
چنانچه با عنایت به تصویب قانون حمایت خانواده 1391 و منطوق صریح ماده 12 آن که زوجه را مجاز به طرح دعوی در محل سکونت خویش یا محل اقامت خوانده دانسته است آیا با این وجود کماکان رأی وحدت رویه دیوان عالی کشور به شماره 705 مورخه 86/8/1 که اذعان می‌نماید: ((زوجه در مقام خواهان می‌تواند جهت مطالبه مهریه به دادگاه محل انعقاد عقد نکاح خود نیز مراجعه کند)) به قوت خود باقی است ؟
نظر هیئت عالی
مواد 12 و 13 قانون حمایت خانواده مصوب 1391 در جهت حمایت از حقوق مالی زوجه و با هدف توسعه اختیار زوجه در طرح دعوی بوده است؛ بنابراین تعارض یا تزاحمی با رأی وحدت رویه شماره 705- 1 /8 /86 هیأت عمومی دیوان عالی کشور ندارد و زوجه در مقام خواهان برای مطالبه مخیر است در یکی از محاکم عمومی (حقوقی -خانواده) حوزه ی قضایی محل اقامت خود یا زوج و یا محل انعقاد عقد نکاح (محل ثبت سند نکاحیه) مبادرت به اقامه دعوا نماید.
نظر اتفاقی
به نظر می‌رسد این رأی وحدت رویه تعارض و یا تزاحمی با ماده 12 قانون حمایت از خانواده مصوب 1391 ندارد تا بتوان قائل به نسخ آن شد بلکه این رأی وحدت رویه یک مزیت و صلاحیت اضافی برای زوجه در طرح دعوی مهریه مضاف بر موارد مصرحه قانونی با تفسیر قضایی ایجاد نموده است و در جهت اثبات این استدلال می توان به قید کلمه ‹‹می تواند›› در ماده 12 اشاره نمود. همچنین با مداقه در مواد دیگر قانون حمایت از خانواده بخصوص ماده 13 آن به وضوح می توان دریافت قانونگذار در پی تسهیل و حمایت از حقوق خانواده و زوجه بوده است. چنانکه این رویه حمایتی قانونگذار در قوانین مختلف و از سال 1346 تاکنون متداول بوده است. لهذا تفسیر به وجود این رأی وحدت رویه سبب سهولت در طرح دعوی و رسیدگی به دعاوی خانوادگی بخصوص مهریه می‌باشد. چنانکه رویه قضایی جاری کنونی محاکم کشور و استان اصفهان نیز موید همین نظر است. لذا با توجه به مطالب پیش گفت کماکان اعمال این رأی وحدت رویه ضروری بنظر می‌رسد.