تاریخ نظریه: 1397/03/09
شماره نظریه: 7/97/425
شماره پرونده: 97-168-425
استعلام:
احتراماً، دستور فرمایند نا نظر مشورتی کارشناسان آن اداره در خصوص پرسش زیر جلب و به این مرجع منعکس شود.
ماده 350 قانون آیین دادرسی کیفری مقرر می‌دارد: در صورتی که متهم دارای وکیل باشد، جز در مورد جرائم موضوع بندهای (الف)، (ب)، (پ) و (ت) ماده 302 این قانون و نیز در مواردی که دادگاه حضور متهم را لازم تشخیص دهد، عدم حضور متهم در جلسه دادگاه مانع از رسیدگی نیست.
آیا مفهوم این ماده دلالت بر آن دارد که در مورد بندهای مذکور از ماده 302 عدم حضور متهم مانع از رسیدگی دادگاه است؟ در صورتی که عدم حضور متهم مانع رسیدگی باشد جمع ماده مذکور با ماده 406 قانون آیین دادرسی کیفری به چه صورت است؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
مقصود مقنن در صدر ماده 350 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 این است که در جرائم موضوع بندهای الف، ب، پ و ت ماده 302 این قانون، گر چه با توجه به ماده 348 حضور وکیل متهم برای تشکیل جلسه دادگاه ضروری است، اما کافی نیست و باید متهم نیز شخصاً حاضر شود. بنابراین، در فرض سوال هرگاه متهم وکیل معرفی نکرده و برای وی وکیل تسخیری تعیین شده باشد، از جهت لزوم حضور متهم و وکیل در جلسه دادگاه در جرائم یاد شده تفاوتی بین وکیل تسخیری و تعیینی نمی‌باشد، مگر آن که متهم متواری بوده یا دسترسی به وی امکان نداشته باشد که در این صورت باید برابر ماده 394 قانون رفتار شود. در موارد مشمول ماده اخیرالذکر رسیدگی در غیاب متهم در صورتی که دادگاه حضور متهم را برای دادرسی ضروری تشخیص ندهد، امکان پذیر است. بنابراین ماده 350 یاد شده با ماده 406 همین قانون تعارضی ندارد.