تاریخ نظریه: 1400/02/15
شماره نظریه: 7/99/1454
شماره پرونده: 99-186/2-1454 ک
استعلام:
با توجه به ماده 315 قانون مجازات اسلامی، در صورت فقدان قرائن و امارات موجب ظن و صرف حضور فرد متهم در محل وقوع جنایت که از مصادیق لوث محسوب نمی‌شود و متهم با ادای یک سوگند تبرئه می‌شود، در صورتی که متهم حاضر به ادای سوگند نباشد، دادگاه چه تصمیمی باید اتخاذ کند؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
«مستند به ماده 1328 قانون مدنی و عمومات سوگند در آراء فقهی و قوانین حاکم، مقتضای رجوع به قاعده کلی در سوگند این است که صاحب حق قسم می‌تواند از این حق استفاده کند و نیز می‌تواند آن را به طرف مقابل واگذارد. ماده 315 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 نیز اولاً و بالذات حق ادای سوگند به منظور تبرئه از جنایت را برای متهم قرار داده و مستفاد از قسمت پایانی این ماده که مقرر داشته است: «او با ادای یک سوگند تبرئه می‌گردد»، آن است که در صورت عدم استفاده متهم از این حق، احکام نکول از سوگند و رد آن به طرف مقابل جاری است و لذا شاکی می‌تواند با ادای سوگند ادعای خود را به اثبات برساند و در این‌صورت دادگاه حسب مورد با توجه به سکوت قانون، بر اساس اصل 167 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با رجوع به منابع معتبر اسلامی یا فتاوی معتبر حکم قضیه را باید صادر کند.