تاریخ نظریه: 1398/06/26
شماره نظریه: 7/98/107
شماره پرونده: 98-168-107ک
استعلام:
چنانچه شهرستان ذشتی استان بوشهر قرار عدم صلاحیت به شهرستان شیراز صادر نمایدو شهرستان شیراز نیز به شهرستان دیر استان بوشهر عدم صلاحیت صادر نماید و شهرستان دیر نیز عدم صلاحیت متقابل به شهر شیراز صادر نماید و پرونده در دیوان عالی کشوررسیدگی و شهرستان دیر را صالح به رسیدگی بداند آیا شهرستان دیر می‌تواند به شهرستان دشتی و یا شهرستان دیگری عدم صلاحیت صادر نماید یا خیر؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
نحوه رفع اختلاف میان مراجع قضایی در امر صلاحیت و مقام صالح برای تشخیص این امر در مواد 26 و 27 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 تعیین گردیده است و تصمیم دادگاه تجدید نظر استان و دیوان عالی کشور (حسب مورد) در مقام حل اختلاف، قطعی و لازم‌الاتباع است. هم‌چنین لزوم تبعیت مرجع قضایی تالی از تصمیم مرجع قضایی عالی ایجاب می‌نماید که مرجع تالی حسب تصمیم و نظر مرجع عالی اقدام به رسیدگی کند. در موضوع استعلام نیز که دادگاه شهرستان «الف» قرار عدم صلاحیت به شایستگی دادگاه «ب» صادر نموده و دادگاه شهرستان «ب» نیز نظر بر صلاحیت شهرستان «ج» داشته و مرجع اخیر با مرجع «ب» در صلاحیت اختلاف کرده و دیوان عالی کشور موضوع اختلاف در صلاحیت میان این دو مرجع را بررسی و با تشخیص صلاحیت مرجع «ج» حل اختلاف کرده است، مرجع قضایی «ج» که قبلاً راجع به صلاحیت محلی اظهار نظر کرده و دیوان عالی کشور در مقام حل اختلاف در صلاحیت آن را صالح به رسیدگی دانسته است، نمی‌تواند به شایستگی مرجع قضایی دیگری قرار عدم صلاحیت صادر کند.