تاریخ نظریه: 1393/09/03
شماره نظریه: 7/93/2083
شماره پرونده: 1250-1/168-93
استعلام:
...
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
قانونگذار در بند «ت» ماده 237 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 به مصادیقی از جرایم مذکور در مواد 617و619 قانون مجازات اسلامی 1375 نظر داشته است وظاهر عبارت بند فوق دلالت دارد براین که جرایم ایجاد مزاحمت و آزار واذیت بانوان واطفال مطلقاً ونیز جرایم تظاهر و قدرت نمایی و ایجاد مزاحمت برای اشخاص به وسیله چاقو یا هر نوع اسلحه، مد نظر مقنن بوده است و لذا در مورد ایجاد مزاحمت و آزار و اذیت بانوان و اطفال استفاده از چاقو یا هرنوع اسلحه شرط نمی‌باشد و از سوی دیگر ایجاد مزاحمت برای اشخاص در صورتی جرم شناخته شده است که همراه با استفاده از چاقو وسایر اسلحه ها باشد و اگرایجاد مزاحمت برای بانوان واطفال به وسیله چاقو یا اسلحه های دیگر را مشمول قسمت اخیر بند (یعنی ایجاد مزاحمت برای اشخاص به وسیله چاقو یا سلاح دیگر) بدانیم، دیگر تکرار مطلب برای اطفال و بانوان بی معنی خواهد بود وآنها هم شامل لفظ اشخاص می گردند و لذا انتساب عمل لغو به قانونگذار به دور از واقعیت خواهد بود. همچنین استفاده از علامت (،) خود دلالت بر جدایی دو متن به واسطه استفاده از «و» در قبل و بعد از آن دارد.