صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1397/08/30
برگزار شده توسط: استان اصفهان/ شهر فریدونشهر
موضوع
اتهام قصور در امر پزشکی
پرسش
پزشکی پس از اخذ برائت از بیمار در خصوص عمل جراحی (فتق) و بدون اخذ برائت در خصوص بیماری واریکوسل اقدام به عمل جراحی می‌نماید و عوارض بعد از عمل موجب ایجاد ضایعه در اندام بیمار می‌گردد و کمیسیون پزشکی‌قانونی وقوع ضایعه را محتمل از هر دو عمل می‌داند ولی قصور یا تقصیری را متوجه پزشک نمی‌داند. آیا پزشک در خصوص ضایعه ایجاد شده ضامن است؟ با توجه به محتمل بودن انتساب ضایعه به عمل جراحی که بدون اخذ برائت انجام شده رابطه سببیت و انتساب وجود دارد؟ عدم اخذ برائت از بیمار می‌تواند از مصادیق تقصیر پزشکی قلمداد گردد؟
نظر هیئت عالی
مستفاد از ماده 495 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 و تبصره 2 ماده 496 این قانون در اعمال جراحی، عدم اخذ برائت از موجبات بقای مسئولیت پزشک (جراح) در پرداخت دیه است و اساساً در اعمال جراحی برائت مسقط دیه است و نه مانع مسئولیت مدنی و در فرض پرسش که برای انجام عمل جراحی در خصوص بیماری واریکوسل اذنی از سوی بیمار داده نشده است و انجام عمل مزبور نیز از مصادیق اعمال ضروری و حیاتی پزشکی موضوع ماده 497 و بند ج ماده 158 قانون صدرالذکر نبوده است؛ پزشک مربوطه دارای مسئولیت مدنی و کیفری است و در فرض پرسش عدم تحصیل اذن از بیمار برای انجام عمل جراحی تقصیر محسوب می‌گردد.
نظر اکثریت
عدم اخذ برائت مصداق تقصیر است و ضامن دیه می‌باشد.
نظر ابرازی
اخذ یا عدم اخذ برائت در اصل مسئولیت تأثیری ندارد بلکه بر بار اثبات دعوا و آثار آن موثر می‌باشد. اگر برائت اخذ نشده باشد بار عدم اثبات تقصیر بر عهده پزشک است و اگر برائت اخذ شده باشد بار اثبات بر عهده زیان دیده است و موضوع باید از نظر فنی بررسی شود و در صورتی که از نظر فنی ایرادی نباشد تقصیری وجود ندارد.
در پاسخ به سوال مطروحه صرفاً با تخلف اداری مواجه هستیم و قصوری متوجه پزشک نمی‌باشد و برائت ملاک تقصیر نیست.
از نظر فنی مشکلی نداریم و ضوابط رعایت شده و به قواعد و مقررات قانونی مراجعه می‌کنیم و بر اساس رویه و نظریات مشورتی عدم اخذ برائت یکی از نظامات دولتی است و عدم رعایت آن موجب تقصیر پزشکی می‌باشد و ضامن دیه است. (ماده 495 قانون مجازات اسلامی)