تاریخ نظریه: 1395/08/08
شماره نظریه: 7/95/1852
شماره پرونده: 1345-1/186-95
استعلام:
احتراماً فردی به اتهام ترک انفاق و عدم ثبت واقعه نکاح دائمی تحت تعقیب قرار گرفته و پس از صدور کیفرخواست در دادگاه کیفری2 به دو سال حبس بابت ترک انفاق و6 ماه حبس تعزیری بابت عدم ثبت واقعه نکاح دائمی محکوم شده است حال با توجه به اینکه در ماده 49 قانون حمایت خانواده دو مجازات اختیاری تعیین شده 1- جزای نقدی درجه پنج 2- حبس تعزیری درجه هفت آیا با توجه به تعیین مجازات درجه هفت شش ماه حبس بابت اتهام عدم ثبت واقعه نکاح دائم مقررات تبصره 4 ماده 134 قانون مجازات اسلامی مصوب 92 اقدام شود و در نتیجه هر دو مجازات جمع و اجرا شود یا با توجه به اینکه این بزه دارای مجازات درجه پنج می‌باشد و مستنداً به تبصره 3 ماده 19 و صدر ماده 134 همان قانون فقط مجازات قضایی تعیینی دو سال حبس بابت ترک انفاق که اشد می‌باشد اجرا شود.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
مقررات ماده 134 قانون مجازات اسلامی 1392 با لحاظ تبصره 4 این ماده در کلیه جرایم موجب تعزیر به استثنای جرایم تعزیری درجه هفت و هشت، قابل اعمال است و ملاک تعیین درجه جرایم، مجازات قانونی جرایم است که با توجه به شاخص‌های ماده 19 قانون مذکور و تبصره‌های آن، مشخص می‌گردد. جرم موضوع ماده 49 قانون حمایت خانواده مصوب 1391 با توجه به مجازات قانونی (که دارای مجازات متعدد تخییری جزای نقدی درجه 5 یا حبس تعزیری درجه 7 است) و لحاظ تبصره 3 ماده 19 قانون صدرالذکر که بالاترین درجه مجازات قانونی که همان مجازات شدیدتر است، ملاک تعیین درجه جرم می‌باشد، درجه 5 محسوب می‌شود (صرفنظر از اینکه چه مجازاتی توسط دادگاه تعیین می‌شود) و مجازات قانونی بزه ترک انفاق طبق ماده 53 قانون حمایت خانواده 1391، حبس تعزیری درجه 6 است. در نتیجه در فرض سوال، مجازات مرتکب دو جرم مذکور باید با لحاظ ماده 134 قانون صدرالذکر تعیین شود و فقط مجازات اشد، قابل اجرا است.