صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1396/12/09
برگزار شده توسط: استان فارس/ شهر بوانات
موضوع
بررسی امکان تلقی گذشت شاکی با عدم مراجعه و پیگیری وی در جرم سرقت
پرسش
شخصی به لحاظ ارتکاب سرقت در حوزه قضایی بوانات محکوم به سه سال حبس می‌گردد. پس از قطعی شدن حکم، محکوم علیه اموال ناشی از سرقت را به شاکی عودت می دهد؛ شاکی نیز در حوزه قضایی شیراز سکونت دارد و از طریق واحد اجرای احکام کیفری با ایشان تماس مکرّر گرفته می‌شود که در خصوص شکایت خود چه تصمیمی دارد؛ شاکی بیان می دارد که به لحاظ دور بودن فاصله نمی تواند مراجعه کند. اما صراحتاً از شکایت خود گذشت نمی کند، آیا عدم مراجعه شاکی با توجه به تماس های مکرّر با ایشان را می توان با توجه به متن ماده 483 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 و اصلاحات 1394 صرف نظرکردن از شکایت تلقی کرد؟
نظر هیئت عالی
عدم حضور شاکی در مانحن فیه را نمی توان به عنوان اعراض از حق تلقی و یا گذشت مالباخته محسوب نمود؛ نتیجتاً نظریه اکثریت صائب اعلام می‌شود.
نظر اکثریت
با توجه به عبارت «از شکایت خود صرف نظر کند» که در متن ماده 483 مذکور استفاده شده و اینکه در عمل و رویه قضایی می توان گفت که شاکی زمانی از شکایتش صرف نظر کرده است که صراحتاً موضوع را اعلام دارد؛ لذا در فرض سوال بقای شاکی بر شکایت خود استصحاب می‌شود.
نظر اقلیت
با توجه به رأی وحدت رویه 746- 1394/10/29 هیأت عمومی دیوان عالی کشور و مبانی ارفاقی قانونگذار به ویژه طی مواد 65، 66 و 69 از قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 و ملاک گرفتن از آن مبانی، احتیاج به گذشت و یا عدول شاکی از شکایت نیست و عدم مراجعه ایشان به دلیل فاصله دور را می توان عدول از شکایت تلقی کرد و این موضوع با تفسیر قوانین کیفری به نفع متهم نیز سازگاری دارد.