صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1397/04/23
برگزار شده توسط: استان قزوین/ شهر الوند
موضوع
تجویز دادگاه در اعمال ماده 3 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی
پرسش
آیا در اعمال ماده 3 از قانون نحوه اجرای محکومیت مالی مصوب 1394 تجویز دادگاه لازم و ضروری است یا خیر؟
نظر هیئت عالی
با قطعیت حکم و مضی مهلت مقرر در اجرائیه صادره سرعت در اجرا در واقع حاصل دادرسی انجام گرفته است، هر قید و شرط برای اجرای حکم و یا ضمانت های مربوطه به آن و ایضاً آثار عدم اجرا محتاج نص صریح می‌باشد که در ما نحن فیه در اراده جدید قانونگذار در سال 94 ذکر نشده؛ بنابراین نظریه اقلیت درخور تائید است.
نظر اکثریت
با توجه به قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی مصوب 1394 که بازداشت محکوم علیه را در ماده 3 آن قانون پیش‌بینی نموده است صراحتی برای تجویز دادگاه در این خصوص ندارد و نیازی به ارسال پرونده از سوی اجرای احکام کیفری به دادگاهی که حکم زیر نظر آن اجرا می‌شود نیست. به عبارت دیگر با توجه به نقض قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی مصوب 1377 و آئین‌نامه آن و نظر به اینکه در قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی مصوب 1394 و قانون مجازات اسلامی در رابطه با تجویز دادگاه سکوت نموده است و لذا در بازداشت محکوم علیه به جهت رد مال و یا محکومیت به پرداخت دیه نیازی به اخذ اجازه و تجویز دادگاه نمی‌باشد.
نظر اقلیت
با توجه به اینکه ماده 696 از قانون مجازات اسلامی مصوب 1375 بخش تعزیرات، بازداشت محکوم علیه تا استیفای دین یا صدور حکم اعسار دادگاه را دخیل نموده است و هنوز به قوت خود باقیست و رویه قضایی نیز تجویز دادگاه را برای این امر مهم، لازم می‌داند، بایستی از اجرای احکام کیفری به دادگاه جهت این امر اعلام شود و این منطق و نظر با توجه به اینکه امر بازداشت محکوم علیه و سلب ازادی او امر مهمی است و حتی در مواردی که کم اهمیت‌تر از این موضوع نمی‌باشد نیاز به دخالت دادگاه است از جمله بررسی دستور ضبط وجه‌الکفاله یا وثیقه که حتی دادگاه تاریخ ابلاغ و نوع آن را که واقعی یا قانونی است بررسی می‌نماید، یا رفع ابهام یا اجمال در اجرای حکم صادره از دادگاه کسب تکلیف می‌شود. در خصوص بازداشت محکوم علیه به طریق اولی بایستی به اطلاع دادگاه برسد.