صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1381/07/10
برگزار شده توسط: استان آذربایجان شرقی/ شهر تبریز
موضوع
عدم تصریح حق واخواهی در وکالت‌نامه وکیل
پرسش
در پرونده‌ای حکم غیابی صادر شده و در فرجه بیست روزه وکیل دادگستری به وکالت از محکوم‌علیه غیابی با ارایه وکالت‌نامه که در قسمت حدود اختیارات آن قید شده «حق تجدیدنظرخواهی، اعتراض به قرارهای صادر شده و... را دارا می‌باشد» واخواهی کرده، وکلای واخوانده فقط ایراد کرده‌اند که وکیل واخواه حق اعتراض به قرارهای صادره را دارد نه واخواهی؛ لذا نظر به انقضای مهلت واخواهی تقاضای رد واخواهی را نموده‌اند. آیا وکیل واخواه با عنایت به ماده 35 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی دارای اختیار واخواهی در پرونده حاضر می‌باشد یا خیر؟
نظر هیئت عالی
با توجه به اطلاق بند (1) ماده 35 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی و مقصود و نظر محکوم‌علیه غایب از انتخاب وکیل و طرح دعوای اعتراض به رأی در مهلت واخواهی و اینکه در فرض سوال این امکان و احتمال وجود دارد که اساساً رأی صادره از نظر نصاب قابل تجدیدنظر خواهی نباشد، اسقاط حق واخواهی با وجود عموم واطلاق حق تجدیدنظر خواهی در وکالت‌نامه قابل توجیه به نظر نمی‌رسد و نظر اکثریت ابراز شده صائب تشخیص و مورد تأیید است.
نظر اکثریت
با توجه به اینکه واخواهی از مواردی نیست که تصریح به آن طبق ماده 35 قانون مزبور لازم باشد و با عنایت به اینکه تجدیدنظرخواهی اعم از واخواهی و تجدیدنظر به معنای خاص است و لحاظ اینکه وکالت از نظر حقوقی عقد تلقی می‌شود و طبق قاعده «العقود تابعه للمقصود» می‌توان گفت منظور طرفین از اختیار، حق اعتراض به حکم نیز می‌باشد. بنابراین، دادگاه حق رد دادخواست واخواهی را ندارد.
نظر اقلیت
داشتن اختیار واخواهی طبق بند (1) ماده 35 قانون مزبور باید در وکالت‌نامه قید شود و دادگاه بدون تصریح به داشتن حق اعتراض به حکم نمی‌تواند وارد رسیدگی واخواهی شود و از نظر حقوقی نیز مبرهن است که وکیل با داشتن اطلاعات حقوقی بر فرق بین اعتراض به قرار و اعتراض به حکم واقف بوده و از نظر حقوقی نیز نمی‌توان داشتن حق تجدیدنظرخواهی را معادل حق واخواهی دانست. بنابراین، دادگاه حق قبول دادخواست واخواهی را ندارد.