تاریخ نظریه: 1395/09/22
شماره نظریه: 7/95/2318
شماره پرونده: 1483-26-95
استعلام:
1- با توجه به اطلاق ماده ماده 22 قانون حمایت خانواده مصوب 1391/12/1، اعمال مقررات ماده 3 قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی 1394، ناظر به مواردی است که زوج مهریه را تا یکصد و ده سکه تمام بهار آزادی و یا معادل آن نپرداخته باشد بنابراین، در فرض سوال که زوج در زمان عقد، دو دانگ از شش دانگ یک باب منزل را به زوجه منتقل نموده و منزل جزیی از مهریه بوده است، چنانچه ارزش دو دانگ منزل انتقالی معادل یا بیشتر از یکصد و ده سکه تمام باشد، امکان اعمال ماده 3 قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی وجود ندارد. اما این امر مانع نخواهد بود که زوجه نسبت به مازاد 110 سکه مهریه، اموال زوج را از طریق معرفی به اجرای احکام توقیف و استیفا نماید.
2- در صورتی که دو دانگ منزل که پدر زوج در زمان عقد به زوجه منتقل نموده است جزیی از مهریه بوده و به عنوان قسمتی از مهریه به زوجه داده شده است، پاسخ همان است که در بند 1 آمد. در هر حال تشخیص مصداق بر عهده مرجع قضایی رسیدگی کننده است./
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
اعمال مقررات ماده 3 قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی 1394، ناظر به مواردی است که زوج مهریه را تا یکصد و ده سکه تمام بهار آزادی و یا معادل آن نپرداخته باشد وقتی زوج در زمان عقد، دو دانگ از شش دانگ یک باب منزل را به زوجه منتقل نموده و منزل جزیی از مهریه بوده است، چنانچه ارزش دو دانگ منزل انتقالی معادل یا بیشتر از یکصد و ده سکه تمام باشد، امکان اعمال ماده 3 قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی وجود ندارد. اما این امر مانع نخواهد بود که زوجه نسبت به مازاد 110 سکه مهریه، اموال زوج را از طریق معرفی به اجرای احکام توقیف و استیفا نماید.
در صورتی که دو دانگ منزل که پدر زوج در زمان عقد به زوجه منتقل نموده است جزیی از مهریه بوده و به عنوان قسمتی از مهریه به زوجه داده شده است، پاسخ همان است که در بند 1 آمد.