تاریخ نظریه: 1402/04/20
شماره نظریه: 7/1402/4
شماره پرونده: 1402-127-4ح
استعلام:
چنانچه در اجرای ماده 310 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379، دادگاه دستور موقت مبنی بر عدم کشت و زرع در یک قطعه زمین کشاورزی صادر کند و مراتب از طریق مراجع انتظامی به خوانده تفهیم شود؛ اما خوانده به صورت مخفیانه و به دور از انظار اقدام به کشت و زرع نماید، آیا دادگاه می‌تواند جهت اجرای دستور موقت و جلوگیری از کشت و زرع با به کارگیری ماشین‌آلات کشاورزی، مبادرت به تسطیح زمین و اعاده وضع به حال سابق نماید؟ در صورت منفی بودن پاسخ، ضمانت اجرای تخلف از دستور موقت صادره چیست؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
در فرض سوال که در اجرای مواد 174 و 310 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 دستور موقت مبنی بر عدم کشت و زرع در ملک صادر شده است؛ اما خوانده مبادرت به کشت و زرع نموده است، از آنجا که خوانده به‌رغم دستور موقت صادره مبادرت به کشت و زرع نموده است، موجبی برای اخذ ملاک از ماده 165 قانون یادشده و ماده 48 قانون اجرای احکام مدنی مصوب 1356 نمی‌باشد؛ زیرا این مواد قانونی با پیش فرض وجود کشت و زرع پیش از صدور رای محکومیت تنظیم شده و تقریر یافته است و از فرض سوال که پس از صدور دستور موقت، امر کشت و زرع صورت گرفته است، خارج می‌باشد. همچنین از آنجا که دادگاه در مقام صدور دستور موقت با تشخیص فوری بودن موضوع و اخذ تامین مناسب از خواهان مبادرت به صدور این دستور نموده است، حسب مورد می‌تواند بنا به ضرورت و به منظور جلوگیری از تداوم تخلفات خوانده از اجرای این دستور، تصمیم مقتضی اتخاذ کند.