تاریخ نظریه: 1399/07/28
شماره نظریه: 7/99/1060
شماره پرونده: 99-168-1060 ک
استعلام:
1- مراد از «جنایات عمدی علیه تمامیت جسمانی» در بند «پ» ماده 302 قانون آیین دادرسی کیفری چیست و چنانچه بر اثر اصابت ساچمه‌های متعدد تفنگ شکاری به دست و پای مصدوم صدماتی متعدد از نوع حارصه که مجموع آن بیش از نصف دیه کامل است حادث شود، آیا جنایات عمدی علیه تمامیت جسمانی مصوب می‌شود؟
2- آیا قرار بازداشت موقت که دادرس علی‌البدل دادگاه عمومی بخش مستند به بند «ت» ماده 237 قانون آیین دادرسی کیفری صادر می‌کند، نیاز به موافقت رئیس دادگاه عمومی بخش دارد؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
1- مستفاد از بند «پ» ماده 302 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 و لحاظ مواد 203 و 427 این قانون، مناط صلاحیت دادگاه کیفری یک، مجازات جرمی است که مورد رسیدگی است؛ لذا در فرض سوال، معادل مجموع دیات تعلق‌یافته به مجنی‌علیه (واحد)، نصاب و ضابطه تعیین صلاحیت این دادگاه است و نه نوع آسیبهای وارد شده و آلت ارتکاب جرم.
2- در جرایم داخل در صلاحیت دادگاه بخش، رییس یا دادرس علی البدل، تحقیقات مقدماتی را به جانشینی بازپرس انجام نمی‌دهد، بلکه به عنوان قاضی دادگاه مبادرت به اتخاذ تصمیم می‌نماید، بنابراین آن دسته از قرار‌های بازپرس که مانند قرار بازداشت موقت، نیازمند موافقت دادستان است، اگر در دادگاه بخش در مقام رسیدگی به جرایم موضوع صلاحیت این دادگاه صادر شود نیاز به موافقت رئیس حوزه قضایی یا مقام دیگری ندارد.