صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1385/10/23
برگزار شده توسط: استان آذربایجان شرقی/ شهر تبریز
موضوع
طرح دعوا علیه صادرکننده چک به عنوان جلب ثالث
پرسش
دارنده چک بلامحل در مهلت مقرر قانونی علیه ظهر نویس چک اقامه دعوا کرده است و در جلسه اول دادرسی نیز علیه صادرکننده چک دادخواست جلب ثالث تقدیم کرده است. آیا دعوای اخیر، دعوای جلب ثالث تلقی می‌شود و مشمول مقررات آن است و آیا خواهان مکلف به پرداخت هزینه دادرسی همان وجه مورد مطالبه در دعوای جلب ثالث نیز است؟
نظر هیئت عالی
صادرکننده چک و ظهر نویس در مقابل دارنده چک مسئولیت تضامنی دارند. در صورت عدم تأدیه و اعتراض، دارنده چک می‌تواند به هر کدام از آنها که بخواهد به صورت منفرد و یا جمع رجوع کند. اگر ظرف پانزده روز وجه چک مطالبه نشود، دیگر دعوای دارنده چک علیه ظهرنویس مسموع نخواهد بود.معمولاً دارنده چک دادخواستی علیه صادرکننده چک و ظهرنویس برای مطالبه وجه چک تقدیم می کند. در سوال مطروحه دارنده چک فقط علیه ظهرنویس اقامه دعوا کرده و در جلسه اول دادرسی هم صادرکننده چک را به دادرسی جلب می کند. این دعوا به تجویز ماده 135 قانون آیین دادرسی مدنی بلااشکال است و خواهان باید هزینه دادرسی این دعوا را مطابق دعوای اصلی پرداخت کند.
نظر اکثریت
با توجه به صراحت ماده 137 قانون آیین دادرسی مدنی که بیان می دارد « چنانچه هر یک از اصحاب دعوا جلب شخص ثالثی را لازم بداند می‌تواند درخواست جلب او را کند»، مطابق ماده مذکور جلب ثالث مقید به هیچ امری نیست. در مانحن فیه با عنایت به مسئولیت تضامنی ظهر نویس و صادرکننده چک خواهان دعوا با تمسک به آیین جلب ثالث، صادرکننده را نیز طرف دعوا قرار داده و محکومیت او را خواستار است. بنابراین، تقدیم دادخواست جلب ثالث صحیح بوده و با توجه به بخش پایانی ما ده 137 قانون آیین دادرسی مدنی هزینه دادرسی معادل دعوا اصلی نیز پرداخت خواهد شد زیرا جریان دادرسی دعوای جلب ثالث و شرایط دادخواست و موارد رد یا ابطال دادخواست آن همانند دعوای اصلی است.
نظر اقلیت
دعوای جلب ثالث از جمله دعاوی طاری محسوب می‌شود. دعوای طاری در جریان ر سیدگی به دعاوی اصلی مطرح می‌شود و از جمله امور اتفاقی است و معمولا تصمیم گیری نسبت به دعوای اصلی منوط به روشن شدن نتیجه دعوای طاری است. ولی در مانحن فیه با تمسک به مسئولیت تضامنی صادرکننده و ظهر نویس اتفاقی بودن دعوا سالبه به انتفاع بوده چرا که محکومیت ظهر نویس منوط به روشن شدن دعوای جلب ثالث معنونه نیست لهذا دعوای جلب ثالث منتفی بوده و خواهان صرفاً می‌تواند دعوای اصلی به طرفیت صادرکننده مطرح کند که در این صورت رسیدگی دادگاه تواماً خواهد بود. به عبارت دیگر، چون منظور از دعوای جلب ثالث، تقویت دعوای اصلی یا مطالبه خواسته یا قسمتی از آن از مجلوب ثالث در ضمن دعوای اصلی است و در قضیه مطروحه چنین وضعیتی موجود نیست بلکه منظور خواهان، محکومیت تضامنی هر یک از خواندگان می‌باشد لذا شرایط دعوای جلب ثالث محقق نیست و هر کدام دعوای مستقلی محسوب می‌شوند و هزینه دادرسی نیز با توجه به قانون وصول برخی از در آمدهای دولت باید مستقلاً پرداخت شود.