صورتجلسه نشست قضایی
تاریخ برگزاری: 1400/07/01
برگزار شده توسط: استان فارس/ شهر جهرم
موضوع
تاثیر تشخیص عرفی وحدت سانحه بر تداخل جنایات
پرسش
آیا طول گذشت زمان بین صدمه و فوت در تفکیک میان صدماتی که سرایت به نفس داشته‌اند و صدماتی که در فوت تاثیر نداشته‌اند در سوانح رانندگی که به صورت ضربه یک‌باره صورت می‌گیرد، موثر است یا خیر و ملاک زمانی در این خصوص چه جایگاهی خواهد داشت؟
نظر هیات عالی
همان‌گونه که در بند ب ماده 539 قانون مجازات اسلامی جنایاتی که با فاصله زمانی سرایت کرده و موثر در مرگ مجنی‌علیه بوده تداخل در دیه نفس دارد و در این فرض تداخل است؛ مع‌الوصف چنانچه جنایاتی موثر در مرگ نبوده با توجه به اصل عدم تداخل به صورت مستقل مورد حکم قرار می‌گیرد. بدین توضیح که ملاک جنایت موجب سرایت است والا اگر مجنی‌علیه در اثر یک ضربه تصادف مصدوم و هم‌زمان می‌میرد، تداخل حاکم خواهد بود.
نظر اکثریت
اگرچه در بند ب ماده 539 قانون مجازات اسلامی 1392 با اطلاق مواجه هستیم و در هر صورت باید مطابق با این اطلاق، دیه مربوط به صدماتی که در سرایت به فوت نقش نداشته‌اند در کنار دیه نفس، مورد حکم قرار گیرد، اما باید توجه داشت که این ماده را در کنار قواعد دیگری لحاظ نمود و در تداخل زمانی می‌توانیم از تعدد دیات سخن گوییم که با ضربات متعدد مواجه باشیم و حال‌آنکه وقتی با سانحه رانندگی در اکثر موارد روبرو هستیم به صورت دفعتاً واحده روی می‌دهد و درواقع یک ضربه است که موجب صدمات متعدد می‌گردد و در چنین حالتی اینکه این صدمات کدام‌یک در فوت نقش داشته یا خیر معنا ندارد و عرف می‌گوید این شخص کشته شد و نمی‌گوید صدمه دید و کشته شد و لحاظ صدمات به صورت مجزا معنا ندارد.
نظر اقلیت
فاصله زمانی و نوع وقوع جنایت واجد اهمیت نبوده و مطابق مقررات قانونی، باید دیه صدماتی که به نفس سرایت نداشته، به صورت مستقل در کنار دیه فوت مورد حکم قرار گیرد و ماده 493 قانون مجازات اسلامی نیز این معنا را حکایت دارد که فاصله زمانی اهمیتی ندارد.